GAST-AUTEUR

VERZUCHTINGEN
door Robert Baeken

19.

‘Ha, hier zit jij dus!’ riep Erik overdreven opgewekt. Hij stond bij de deur en keek nieuwsgierig rond. Even vroeg Thys zich af of hij gekomen was als een oude kennis, die hij vijf jaar geleden had bijgestaan om een smerige klus te klaren, of als een toevallige klant. Toevallig leek het beslist niet. Mogelijk was zijn maat de van hem verkregen hulp nog niet vergeten, en had hij besloten met een wederdienst over de brug te komen.

   ‘Niet slecht!’ zei Erik, nadat hij zijn rondgang had gedaan en de wijsvinger bekeek waarmee hij over een tafeltje had gewreven. Hij hees zich op een barkruk. ‘Een pilsje graag!’

   Terwijl Thys twee glazen liet vollopen, stak Erik een sigaret op. ‘Al nieuws over je proces?’

   Nu wist Thys dat zijn komst in verband moest staan met zijn laatste bezoek aan Eriks bar, toen hij zich bij hem over zijn tegenslagen had beklaagd. ‘Twee maanden voorwaardelijk en een boete van tienduizend euro. Het kon erger!’

   ‘Hoe gaan de zaken?’

   ‘Slecht! Ik vraag me af hoe aan dat geld te komen. Ik heb geen rooie cent.’

   ‘Je bezat toch speelautomaten?’ Erik keek zoekend in het rond.

   ‘Door de deurwaarder weggehaald. Waarom?’

   ‘Zomaar... En nu word je met rust gelaten?’

   ‘Voorlopig wel!’ Thys zette Eriks glas voor hem neer. Hij hoopte dat zijn maat, die er door zijn bloeiende zaak ongetwijfeld warmpjes bij zat, hem te hulp zou schieten. Natuurlijk bestond de mogelijkheid dat Erik van zijn situatie wilde profiteren door de speelautomaten of andere delen van de inboedel voor een prikje over te nemen.

   ‘Jammer dat je vrouw ervandoor is! Meestal draaien cafés langs een autoweg als deze op een dametje dat de kunst verstaat eenzame passanten om de vinger te winden.’

   Het ergerde hem dat Erik zo stom was te doen alsof hij zijn vak niet verstond. ‘Gister had ik hier een echte schoonheid. Jammer genoeg is ze vanmorgen vertrokken.’

   ‘Ja...’ Zonder dat het duidelijk werd wat hiermee precies bedoeld werd, keek Erik verveeld naar buiten.

   Daar Thys besloten had het gesprek niet als eerste weer op te nemen, werd het een poosje stil. In een flits herinnerde hij zich opnieuw hun ontmoeting in het militair hospitaal. Vergeleken met het enthousiasme van toen, leken zij vandaag twee uitgedoofde zakken. Dat het Erik wel voor de wind was gegaan, nam niet weg dat Thys hem minder mislukt beschouwde. Hun branie was er nog, zij het dat iets geforceerds eraan hen ongeloofwaardig maakte, of er zelfs lachwekkend deed uitzien. Vanessa had het niet geïmponeerd. Zij zou niet terugkeren.

(WORDT VERVOLGD...)