veel te vroeg wakker geworden. ik dacht, ik zal beneden in de tuin gaan liggen, dààr verder tukken. dat werkte echter niet. je kan wel in een tuin op een matras powernappen - maar niet om halftien in de voormiddag.
gelyk beginnen koffi drinken - en nu net, wanneer ik, speciaal voor jullie, dit alles aan het noteren ben, werd het, zo zag ik, exact elf uur in de avond: doch intussentyd is dat koffi drinken nog steeds niet opgehouden. koffi is jazz. koffi is sartre in de jazzkelder van de deux magots.
okay - sartre deed cocaïne in zyn koffi. maar die man zag er dan ook helemaal niet zo goed uit als ik...
zelf zie ik er vandaag ook wel byzonder slecht uit - maar: op een goeie manier.
zelf zie ik er vandaag ook wel byzonder slecht uit - maar: op een goeie manier.
okay: sartre zag er ook wel slecht uit op een goeie manier. dat soort brillen verkopen ze niet meer. het soort larie dat ie verkondigde, verkopen ze trouwens ook al lang niet meer.
de gehele dag bezig geweest voor het seeftheater. ik mix per definitie altyd allerlei muziekjes op de achtergrond van myn toneelstukken; maar dat op zyn rails zetten, is byzonder suf werk. scenario erby nemen, en dan noteren: pagina 37, nadat alessandro uitroept: "mama! gy begrypt er niks van!": track 26 opzetten. en dan, voor de technieker, track 26 downloaden en knippen en goed zetten. en dit dan maal 52. iets waar je exact één volle dag meê bezig bent.
doch savonds was er in het seeftheater een repetitie ook, en daar deed het deugd dat ik die logistiek nu ineens voor mekaâr had. vanaf nu moet ik eigenlyk niks meer doen. gewoon achterover leunen en af en toe uitroepen: "luider praten!" en vooral heel vaak zeggen: "face public!"
"alles nog eens vanaf bladzyde zes!"
en insinuerende grapjes maken, zoals: "de laatste acteur die nog met een brochure in de hand op scène staat, trakteert de rest van de groep op een etentje!"
het is een mooi stuk aan het worden, ik begin er lol in te krygen.
toen ik savonds thuiskwam, kwamen de kinderen ook nét dàn thuis. de laatste dagen is mollie lief en sociaal tegen my, daar leef ik van op! ze waren by vrienden in berendrecht gaan zwembad-zwemmen...
nu deze blog nog; en dan maar weêr voort-arbeiden aan die monoloog voor nele bauwens...
dit is niet echt een leven, dit is katoenplukken in de velden, met blote handen, onder stokslagen. alleen vanmiddag was ik by m'n pa en m'n ma wat gaan eten, dààr toen in de tuin kon ik even chillaxen...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten