wendy honestly
subiet live in de dinsdagclub
voor oud op nieuw
maandag 30 december 2024
"onderschat / overschat"
-overschat: het belang van privacy
-naar waarde geschat: beethoven
alternatieve feiten
1. sommige mummies uit het oude egypte hebben wikkels rond hun lyf van een lengte van, alles byeen, byna twee kilometers.
2. een mummie prepareren duurde tot zeventig dagen.
3. in het hiërogliefen-geschrift staat het kikkervisje voor het getal 100.000.
4. in het oude egypte werden belastingen betaald in de vorm van honing.
5. de moeder van de beroemde astronaut buzz aldrin heette "moon".
6. het was met zyn linkervoet dat neil armstrong voor de eerste keer op de maan kwam gestapt.
7. de 19e eeuwse matthew birchinger was vermaard om zyn doedelzak-spel - hoewel hy geen handen had.
8. de laatste woorden van einstein waren in het duits. de verpleegster vlakby hem, sprak geen duits. aldus zyn einsteins laatste woorden voor ons verloren gegaan.
state of being, 31 december 2024
get busy...
doch tussendoor met luv op stap, ikzelf onderhevig aan een lichte babbelkick, gezellig tezamen de stad in, het einddoel (de mediamarkt, voor printinkt) niet het ultima thule van romance maar alles cool... de kinderen met een bende vrienden intussen in de cinema, een gay-movie...
die middeleeuwse laptop nog eens van stal gehaald, éigenlyk werkt hy wel, slechts één griezelig mankement: als je de stecker eruit trekt, valt hij metéén helemaal uit, en duurt het zeker tien minuten om hem weêr op te starten, byzonderlyk omdat je dan ook telkens opnieuw datum en tyd moet instellen.
toch ga ik die meênemen als extra-backup in de dinsdagclub.
stel je voor - dat ik daar, uitgerekend met oudjaar, helemààl zonder computer zou vallen...
en toch... ik moét blyven hernemen, we zyn een vriendenclub geen stressfabriek, geen échte firma, geen écht theater dat zich zou willen uitsloven voor theaterrecensenten - het is en blyft de wereld van binnen myn eigen schuifdeuren en als er iets uitvalt is dat uitéindelyk niet erger dan als er hier by me thuis iets niet meer werkt.
fuck de druk die anderen je willen opleggen,- fuck dat...
je loopt er télkens opnieuw in als je niet uitkykt.
de mensen kunnen het gewoon niet verdragen als je lol hebt - "he, wat doet die!!..."
het is een uitzonderlyk vooruitzicht; al maanden op voorhand met zekerheid inzien dat je een totàle fullhouse tegemoet gaat... de dinsdag gaat een totàle heksenketel worden dezen avond...
rip
victor glorieux (1935-2022)
hy was een perfectionist.
hy werd tegengewerkt door zyn karma.
hoewel hy niet gelovig was, zette hy zich hard in voor locale katholieke goede doelen
hy werd tegengewerkt door zyn karma.
hoewel hy niet gelovig was, zette hy zich hard in voor locale katholieke goede doelen
zyn enige echte hit was "als ik aan jou terugdenk"
onderschat / overschat
overschat: het risico op osteoporose by mannen
onderschat: slypbrand
naar waarde geschat: het belang van diefstalpreventie
alternatieve feiten
2. het rendier en veston zyn op reis in wissant (als je dit leest in juli 2015)
3. de haai is het enige waterdier ter wereld dat met zyn twee ogen tegelyk kan plinken.
4. zeesterren hebben nul hersenen.
5. myn pianist martinus wolf woont heden plotseling in een villa in lanaken.
6. behalve mensen zyn dolfynen de enige dieren ter wereld die meestal zuiver voor het plezier seks hebben.
7. de kaken van een kat kunnen natuurlyk wel open en dicht, doch nul milimeter naar links of naar rechts.
8. in frankryk is er geen enkele wettekst die het een barkeeper strikt verbiedt om alcohol te offreren aan een vyfjarig kind.
9. het is nu halftwee snachts dus binnen exact één uur ga ik telephoon krygen van myn vriend charles jarvis, zoals iédere dag.
10. het enige caraïbische eiland waar je de trein kan nemen is cuba.
11. victor glorieux krygt gemiddeld twee tot drie keer per week een bloedneus zonder duidelyke aanleiding; de doktoren raden hem aan om zyn neusvliezen dicht te branden, maar om bygelovige redenen wil hy daar niet aan.
12. wat de tekenfilm "alice in wonderland" betreft: walt disney was, nadat die gehele productie achter de rug was, zelf nadrukkelyk teleurgesteld over het resultaat.
uit het schriftje
smerige vingernagels. gisteren in bad geweest, toch vandaag weêr alsof ik recht uit de koolmynen kom.
mathematisch om niet te zeggen militaristisch in myn slaapgedrag; hier, zo denk ik, is er één vry kwartier? en daar, zo zie ik, is er een tamelyk zachte ligstoel? meteen in de houding, en meteen de vluchtweg herkennen langs dewelken-ik effectief, quasi ogenblikkelyk, in dromenland geraak.
doch van groter belang: het zogenaamde "niet kunnen slapen", byvoorbeeld té vroeg smorgens, niet een kwelling doch juist een zeer groot genoegen, een bedoéling.
de zorgen van de slapeloze hebben slechts in zeer beperkte mate te maken met diens niet kunnen slapen zelf.
koffi is heden myn drug, dat wel, al een hele tyd. koffi-verslaving is jazz.
de stad swingt, de kelder zingt.
de volgende dag, laat in de namiddag: "heb ik nog blauwe verf in myn oren?"
zondag 29 december 2024
state of being, 29 december 2024
ongeveer dagelyks spelen rocco en ik voetbal hier in de living. ik doe het zelf minstens even graâg als hy. op een of andere manier zyn we aan elkaâr gewaagd - en wat nog vreemder is, is dat de regels ergens helemaal kloppen; het is niet "doen alsof je voetbalt"; je bent wel degelyk werkelyk aan het sjotten (het is niét zo dat we qua virtuositeit aan elkaâr gewaagd zyn, hy voetbalt fenomenaal handig en zelf word ik snel moê, ik kan my niet zo snel bukken en op myn sokken kan ik niet rennen en blootvoets verbrand ik myn zolen...)
echter, daarstraks vloog de bal hoog de lucht in; hy zwoof door de kamer - en landde met een aanzienlyke kracht op het aangezicht van luv, die languit in de zetel lag te lezen, de bal niet hebbende zien aankomen; toen ze, daarjuist, ging slapen, was haar oog nog steeds ontstoken - de bal landde op haar blote oog...
snachts een goed uur bezig geweest met het prepareren van de koelkasten voor het "salon op zondag", wolstraat 7... uitzonderlyk genoeg stond ik bestendig geparkeerd, dus kon ik het rustig aan doch grondig aanpakken, niet zonder intussen naar een of andere podcast te lopen luisteren.
of het salon op zakelyke grond houdbaar is, moet zich nog uitwyzen, maar alleszins heb ik de huur toch alvast verlengd tot eind januari...
myn print-inkt is op, ik heb de woordzoekers niet kunnen printen...
weêr veel aan het stuntgedicht "nazareno" aan het werken, een zekere doorbraak bereikt in helderheid, ik zou nu verder vooruit moeten in plaats van altyd maar terug te kauwen; maar voor die voorwaartse stap zou ik, voor de eerste keer in deze, een groot blad papier moeten nemen, om woorden te verzamelen en thematisch te rangschikken, ik merk dat ik er anders niet uit geraak...
en om te zitten noteren, heb ik alsmaar geen kans... ik kan aan dat gedicht alleen werken tydens het chaufferen, tydens het zeulen met leêge bierbakken... (zo zyn al myn klassieke stuntgedichten ontstaan: door oneindige opzeggingen - tydens het wandelen met de buggie. mollie noch rocco konden in slaap vallen als je ze niet weg en weêr wandelde, uren en uren en uren en uren heb ik met die gewandeld...)
en om te zitten noteren, heb ik alsmaar geen kans... ik kan aan dat gedicht alleen werken tydens het chaufferen, tydens het zeulen met leêge bierbakken... (zo zyn al myn klassieke stuntgedichten ontstaan: door oneindige opzeggingen - tydens het wandelen met de buggie. mollie noch rocco konden in slaap vallen als je ze niet weg en weêr wandelde, uren en uren en uren en uren heb ik met die gewandeld...)
dreamer
ik droomde dat ik deel uitmaakte van een begeleidingsgroep die de koningin en de prinses en nog zo'n aanverwante ontving, van het engelse koningshuis. een van die drie zou wel meghan zyn, wist ik veel welke van de drie. ze waren alledrie behoorlijk snobistisch en lieten duidelyk merken dat ze verveeld waren om onze team-building-achtige spelen, maar omdat ik dit beter aanvoelde dan myn collega's, lieten ze tegelyk toch merken dat ze my persoonlyk best wel niet onbehaaglyk vonden...
zaterdag 28 december 2024
state of being, 28 december 2025
om elf uur opgestaan om luv en rocco naar de stadsschouwburg te brengen, rocco daar twee keren "peter pan" spelende, luv daar instaand voor artiesten-ontvangst en broodjes. kik weêr naar huis, een beetje knutselen, in de zetel weêr inslapen doch niet zonder de wekker te hebben geactiveerd.
rond twee uur weêr het huis uit, exact op het draaischyf-moment toen er een vriendin voor mollie op bezoek kwam. goed dat myn dochter dus niet alléén thuis bleef.
de oldschool new-wave van bauhaus onderweg in de auto... past goed by het yzige landschap... de star schuifelende mensen op yzige zebra-paden, de kale appartementsblokken in de mist...
hoboken; steff stuff gaan ophalen, tezamen met allerlei onderdelen van geluidsapparatuur. hy werkt niet echt met bestaande versterkers, hy maakt collages van diverse bestaande versterkers...
zoals gepland, exact om drie uur in het clubhuis. daar tot twaalf uur snachts gebleven, voor een grondige upgrade... een ontroerende verzameling bremer-straatmuzikanten vervoegde zich de ene na de andere, met de handen vrywillig uit de mouwen; valerie veerkracht, alain, sofie de koe. de fakir, darling anja. beckers & bryssinck. zeer laat ook een zeer zieke daniël de leeuwentemmer. nog later zelfs, synthia spank. de stellvertretender lichtman johan. dannie de stofzuigerman. erika bus mét naai-machine (om alle gordynen te repareren.)
het gezwinde plezier van het zien verdwynen van die oneindige rotzooi; plastic zakken, leêge batteryen, jasjes die niemand draagt. kapotte bekers, de smerigheid van tafelbladen.
om zeven uur pizza laten komen.
schitterende resultaten, de hele zaal is vernieuwd. je kan er wel aan blyven werken; dus maandag voortdoen. een beetje zoals de a-team, dat van plastieken buizen en gaffa-tape, een bazooka kon maken, met oog op de naderende vyand (voor ons met oog op het naderende nieuwjaar...)
ik wist dat ik tot myn schande nog een hulp zou zyn vergeten; by nader inzien betreft dit tristan-zonder-isolde, die twee uur lang op een ladder is komen staan om het plafond te helpen afstoffen...
vrijdag 27 december 2024
donderdag 26 december 2024
gig
de dinsdagclub gigt ook op dinsdag 31 december...
deuren: 18u, showtime: 19:00 tot 6:00u...
reserveren niet verplicht maar aangeraden, mail vitalski3@gmail.com
onderschat / overschat
onderschat: house of wax
overschat: drugs als iets dat stoer zou zyn.
naar waarde geschat: zeepblokjes voor in de vaatwasmachine die wél werken.
alternatieve feiten
1. de banjo, het instrument, vindt zyn oorsprong in de 17e eeuw, toen west-africaanse en centraal-africaanse slaven varianten op het instrument met zich meênamen naar de caraïben en naar noord-america.
2. de basis van het instrument was een uitgeholde pompoen, overspannen met dierenhuid. de steel van een houten stok, de snaren van plantaardige vezels.
3. de naam "banjo" komt vermoedelyk van "banjul", hoofdstad van gambia.
4. 19e eeuwse rondreizende minstrels verspreidden de kennis van de banjo.
5. minstrel-shows werden voornamelyk gebracht door blanken die zich zwart verfden. racistisch stereotyperende comedy, maar net zo lief principieel de eerste specifiék noord-americaanse toneelvorm ooit (dwz dit was het eerste amerikaanse toneelgenre ooit, dat niét was afgekeken van europa.)
6. wat de dinsdagclub doet, zou in principe een "vaudeville" kunnen worden genoemd, of meer eenduidig als "variété".
state of being, 26 december 2024
vreemd; ik werd pas wakker om drie uur smiddags... wél was ik om elf uur al eventjes slaapdronken wakker geweest, naar beneden gekomen om daarzo, hy gamend, rocco james conan aan te treffen, en om een koffi te brouwen; doch kort daarna sliep ik dus weêr in - en toen ik dus, kortom, wakker werd dààrna, was els crawls hier reeds op bezoek...
myn stem is nog steeds helemaal foetsie. ook dat is een rare geschiedenis. dinsdagavond rond 19u kon ik, in de meesterlyke dinsdagclub, nog totaal probleemloos een lied staan zingen, gillen en mensen uitschelden; en tegen 21u kwam er evenwel zelfs byna geen lucht meer uit myn strot...
de kerstviering in huis daarstraks was dik in orde... tien jaar terug, toen myn kinderen drie en vier jaar oud waren, waren kerstfeesten en aanverwante events, een living hell; wel willende, maar nooit kunnende; alleen maar logistiek; pampers en gebroken glas; vandaag hebben myn nakomelingen dus juist de perfecte leeftyd; omdat ze zo'n steengoeie humor hebben bovendien, lachen wy ons te pletter...
op groot projectie-scherm gekeken naar "home alone". wonderwel daartydens niét in slaap gevallen (pertang: ik kan geen enkel toneelstuk meer uitzitten zonder tussendoor effectief helemaal weg te dromen, op risico van snurken...)
van els crawls kreeg ik voor myn kerst een boek over joseph stalin cadeau...
rond één uur snachts toch maar weêr naar het clubhuis geweest, voor de unfinished business van de dag tevoren; afwas, vuilniszakken, oud papier, leêge flessen; de piano ook weêr... eerder overdag de gehele dag lang in de zetel hebbende gezeten, waren deze bezigheden in gezonde regenlucht echter een aangename frisse neus.
subiet misschien nog eventjes lezen in "de levenslyn", de nieuwste corto maltese...
woensdag 25 december 2024
ad valvas
ik moet gaan slapen.
myn stem is weg, zelfs fluisteren gaat niet meer.
verder echt alles okay.
het kerstfeest in de legendarische dinsdagclub, was werkelyk een zalig gebeuren, iedereen in zyn en haar element...
dinsdag 24 december 2024
Abonneren op:
Posts (Atom)
