voor de tweede nacht op ry in een kamer geslapen die in principe niet myn lievelingskamer is, al zyn in wezen alle kamers toch even tof. het volstrekte sneeuwlandschap in de ochtend ook een fyne verrassing; de doctor had my vorige week nog benadrukt: "het enige dat tegen specifiek jouw soort van burn-out nog zou kunnen helpen, is een ski-vacantie - maar ja," sprak hy, "met de corona, ik bedoel met de lockdown, kan je nu niet naar oostenryk." aldus somtyds, inderdaad, gelooft een mens in god...
voorts het meest luie etmaal van 2021 tot dusverre. meteen naar de zetel om, by een senseo-koffi, gelyk twéé stripverhalen na mekaâr soldaat te maken - ik kan die albums al niet meer uiteen houden, ik heb in heel myn leven echt waar nog nooit zoveel strips gelezen; deze maand alsmaar van die schematisch-realistische ondingen; gelukkig wel altyd zeer mooi ingekleurd... het plan bestond inmiddels uit maar één ding: "subiet" te gaan douchen; waarby dit douchen dan alsmaar bleef worden vooruitgestuwd en uitgesteld - doch uiteindelyk, toch wel, zelfs gecombineerd geraakte met een kwieke sauna. van de sneeuw naar de sauna en terug, een paar keer na mekaâr.
een béétje correspondentie, maar: niet overdreven!! want dààrin verschuilt zich nu juist de psychose...
intussen bracht lies robbeneiland, die hier zes kilometers verderop huist, twee van haar zeer kleine kleinkinderen, dexter en multatuli (ze heten écht zo.) pas toen die weêr voortgingen, drie uurs later, verwerd ik ook zélf tot speelvriendje; sleeën, sneeuwballen ontvangen, met de blote vuist een merel proberen te vangen. warme chocomelk drinken. in bomen klimmen. de rivieren zogezegd proberen over te steken.
diep inslapen in de zetel, een goed uur, geen wonder want ik slaap snachts maar vyf uurs.
het nieuws. jordanië. el kawibi. zwangerschapsverlof voor mannen.
rond zeven uur savonds dan toch in de auto gestapt; de vader van de kinderen julien en lou, nieuwe gasten, geraakte de berg van francorchamps niet op. zelf hebben we slechts een toyota, onderwyl die pas van covid slechts min of meer genezen vader van die twee kinderen een b&w beteugelt - maar: alleen wy wél hebben sneeuwbanden; dus kik ernaar toe, om die kinderen te evacueren. een fantastische rit door de andes; schuberts "winterreise". by myn vertrek, vooruitgeleid door jezus christus, met opzet ogenblikkelyk de steilste, meest fel besneeuwde berg uitgekozen; ik dacht: "als ik dié haal, haal ik francorchamps; en als ik die berg niét haal, dan kan ik al beter thuisblyven." verdict: ik gerààkte die berg op - maar: tegelyk ook eigenlyk niet écht; dwz: zo hard mogelyk plankgas duwende, reed ik slechts à rato van één halve meter per uur, vlakby de top zelfs in BYNA zuivere stilstand verkerend - zelfs BYNA gewoon terug naar beneden beginnen te schuiven; maar TOCH was ik op den duur boven. ik word, echt waar, alsmaar meer religieus; dit was écht het werk van jezus christus...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten