buiten is het best koud nu. voor de eerste keer dit najaar dat je kan zeggen: "oké, nu is het Koud." evenwel: aldoor voelt het aan alsof je daar meteen moet bydenken dat de échte kou nog gaat komen, dat déze kou, die vandaag, niks voorstelt.
ik ben nog nooit zo goed tegen kou bestand geweest als tegenwoordig.
alleen snachts heb ik wel erg veel dekens nodig. een paar dagen terug kon ik eventjes niet slapen: vanwege de kou in bed. myn dochter mollie is een houtstoof van zichzelf, die slaapt normaal gezien putje winter onder één laken; maar zelfs mollie kwam een paar dagen geleden snachts uit bed: om naar een extra deken te komen vragen.
ik hou zelfs niet meer van de warmte van kamers die door een chauffage worden aangezwengeld. natuurlyk is de luxe zeer groots, maar tegelyk word je er zo suf en zo slaperig van, en zo claustrofoob eigenlyk ook. dingen die je beleeft wanneer het koud is, zyn veel meer "echt gebeurd" dan dingen die je beleeft in een artificieel verwarmde kamer.
dat hierboven is niet waar. gedenk de meest essentiële herinneringen uit jouw puberteit: die speelden zich af voor de spiegel, in de warme winterse badkamer. de geur van haarlak en de muziek van psychocandy.
photo: de valse twins, as seen by dirk cornelis.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten