VERZUCHTINGEN
door Robert Baeken
‘Jammer... Binnen enkele minuten vertrekt mijn bus. Vroeger bezat ik wel een auto. Maar sinds die historie met mijn ex... Je hebt het zelf gehoord: ik ben blut.’
‘Arme stakker...’ Aan haar glimlach te beoordelen, was de opmerking niet kwaad bedoeld.
Nu stond hij daadwerkelijk op. ‘Om twee uur gaat mijn café open.’
‘Is het veraf?’
‘Tussen Brecht en Wuustwezel, nabij de autosnelweg naar Breda. Waarom?’
‘Ik kan je met mijn auto brengen!’
Thys ontdekte in haar opslaande ogen een wezen dat zich blootgaf. ‘Wat aardig van je! Maar waarom je uitsloven?’
‘Als ik denk aan wat thuis op me wacht.’
Het was opgehouden te regenen. Zwijgend liepen ze langs het slotwater onder de nadruppelende bomen. De uitnodiging onder haar paraplu te komen, gaf hem het lef om, zoals bij wandelende echtparen gebruikelijk is, zijn hand achter haar arm te schuiven.
De mannequin beschikte over een bescheiden Renaultje. Na het instappen duurde het even voor ze weer aan de praat raakten. Toen hij op haar laatste woorden terugkwam, waren ze al buiten de stad. Met zijn blik naar de voorbij ijlende weilanden, zei hij: ‘Je hebt nog niet gezegd wat vreselijks thuis op je wacht.’ Daar Vanessa niet meteen antwoordde, voegde hij eraan toe: ‘Je hoeft het mij natuurlijk niet te vertellen.’
‘Och, ik zie geen reden om het voor mezelf te houden. Misschien heb ik me zelfs zwakjes uitgedrukt.’
‘Ben je van hem financieel afhankelijk?’
‘Je zou het veeleer andersom kunnen stellen. Paul is werkloos. Als tegenprestatie doet hij wel het huishouden: wassen, poetsen, naar de winkel lopen, ja zelfs koken. Ik zei het al: Paul is een lieverd. En toch…’
‘Toch... wat?’
(WORDT VERVOLGD...)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten