ad nêstor

dear nêstor, stol dit mooie moment in de eerlyke zomer.

verleen daaraan onsterfelykheid - doch zonder de alles verterende pyn die, normaliter, steeds toch, opduikt by de activiteit van het zich herinneren...

maak dat deze dag exact dé middelste dag is van myn leven.

    dwz dat ik 106 jaar moet worden, doch zonder dementie, zonder een minste signaal van verval.

of goed, ad nêstor; verval dat ik er toch wél by wil nemen, mondjesmaat: slytage van de ogen, dwz alsmaar straffere leesbril; alsmaar noder rechtop staan, dwz alsmaar vlugger verlangen naar te kunnen gaan zitten; geleidelyk aan echt nergens meer naartoe willen. zonder het zelf te beseffen tien keer per dag dezelfde grap vertellen.

zegen myn moeder, van wie ik een té rare droom had vannacht.

geef my buitengewoon veel geld. verzoen met my myn tegenstrevers; maak dat die hun mening over my herzien als ze eerst vonden dat ik iets verkeerds zou hebben gedaan.

maak dat de mensheid stap voor stap mag terug-evolueren naar het stadium van de cro magnon mens maar dan zonder tandpyn.