VERZUCHTINGEN
door Robert Baeken
17.
Uit die opmerking maakte zij op dat Paul haar niet geloofde. Altijd weer stelde hij haar teleur. En dan herviel zij in haar oude gewoonte om hem te pesten. Middeltjes te over. Ze kon haar thuiskomst uitstellen, zogenaamd omdat ze met Birgit had afgesproken om de volgende dag samen te gaan shoppen. Aan de telefoon kon Paul het alleen maar accepteren.
Te laat om hem van haar beslissing op de hoogte te brengen! Haar aandacht werd getrokken door naderende voetstappen. ‘Ik leg ‘t je morgen uit!’
Tastend zocht zij haar weg langs de ordeloze boel in de gelagzaal naar het toilet, met de bedoeling er door te spoelen. Maar bij de deur trad een gedaante uit het donker. Een verlammend gewicht belette haar te vluchten, trok haar hoofd naar beneden; zo diep dat haar handen de vieze tegels raakten. Op de vloer schitterde een waterdruppel. Vandaar gleed haar blik naar het stel aangeregen laarzen. Boven haar galmde de zwarte stem van een duivel. ‘Wie heb je opgebeld?’
‘Paul!’ Een toverantwoord. Want ineens werd haar duidelijk dat Thys’ achterdocht eerder werd ingegeven door jaloezie dan door zijn bekommernis om de telefoonrekening. Precies dat verschil schonk haar de gewaarwording dat zij deelnam aan een heuse komedie. En als het op acteren aankwam, was Vanessa geen visje op het droge. Verzekerd van haar rol, was zij plots aan de winnende hand. ‘Ik heb ‘m op de man af gezegd dat ik nooit meer naar huis kom.’
‘Goed zo. Ik zei het al: je hoeft niet met een leugen te leven!’ Zijn krachtige handen tilden haar moeiteloos van de grond.
(WORDT VERVOLGD...)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten