GAST-AUTEUR

VERZUCHTINGEN
door Robert Baeken

22.

Het vooruitzicht dat het bij Vanessa's thuiskomst onvermijdelijk tot een hoogoplopende ruzie zou komen, had Paul ertoe aangezet zijn schoonvader eerder op te zoeken. Hij twijfelde er niet aan dat haar Pa bereid zou zijn hem het geld voor te schieten. Zijn enige zorg bestond eruit hoe de schaamte te overwinnen als hij in de loop van hun gesprek met de reden van zijn bezoek voor de dag zou komen. Want sinds zijn afdanking was er tussen hen een en ander veranderd. Hoewel de oude nog even hartelijk deed als vroeger, geloofde Paul er niet langer in. De oude wilde goede maatjes blijven ter wille van zijn jongste dochter, die dankzij hem, naast een echtgenoot, bij wie ze eindelijk zou ophouden met haar dwaze streken, tevens een vader had voor haar onwettig kind. De laster dat zijn schoonzoon te lui zou zijn om te werken, zou hij ondertussen wel voor waar aannemen. Een tweede schaamte betrof zijn afbrokkelende relatie met Vanessa. Paul wist hoeveel de oude aan het huwelijk van zijn dochter gelegen was. Om die reden wilde hij hem graag de illusie schenken dat het tussen hen nog steeds koek en ei was.

   Hij bofte dat Vanessa's zus met twee klanten in de winkel stond. Precies omdat hij Mathilde op zijn hand had, vreesde hij dat haar bemoeienis zijn schaamte nog ondraaglijker zou maken. Zij was een bazig type met weinig tolerantie voor Vanessa’s ongebonden levensstijl. Haar hoefde hij niks over hun huwelijk wijs te maken. Mathilde wist maar al te goed wat er mank liep.

   In de vijf jaar dat Paul zijn schoonzus kende, had haar winkeldomein zich langzaamaan uitgebreid naar het aangrenzende vertrek dat, ofschoon als woonkamer ingericht, bij hem de indruk liet van een ongezellige doorloop waar de trap begon, terwijl de volgende deur toegang gaf tot een kleine, geplaveide binnenplaats. Een belangrijke fase van haar toenemende machtsontplooiing was het met glas overdekken en als keuken inrichten van die plek. Haar initiatief om tussen deze muren een oase van vlijt en licht te creëren, gaf echter niet het verhoopte resultaat. Afgesloten van de buitenlucht stonken de regenafvoerputjes meer dan ooit naar een riool. Aan een vloerbekleding werd niet gedacht; of misschien wel, maar klaarblijkelijk mocht het geen cent kosten. Paul keek om zich heen. Een krakkemikkige tafel, een allegaartje van tweedehandse stoelen. Tegen de muur een koelkast en wasmachine. Linnengoed op een droogrek.

   Achter de volgende deur begon het rijk van de oudeheer: de eigenlijke woonruimte, waar hij diep weggezakt in een duister hoekje, ver van alle wereldnieuws en ander kabaal, als een stervende koning in zijn fauteuil zat of sliep.

(WORDT VERVOLGD...)