met goldface en goldorak naar zaal "de kring", gent; op prospectie voor de clubgig aldaar, met de gentse feesten... een zonnige rit en een goeie babbel; en de locatie zelf, een ernstig vintage parochiehuis, sprak toch echt wel serieus tot de verbeelding. de hamvraag of die balzaal niet, naar eventueel gevreesd, wat te perifeer zou zyn gelegen, werd gemakkelyk beantwoord door de talloze, divers geboren gentse vrienden van my van vroeger, die daar klaarblykelyk allemaal wonen. heil nêstor!...
op de terugweg was er, op een landweg ter hoogte van zwyndrecht, een filevorming, met name doordat er een wagen gekneld zat; die moest achteruit kunnen, anders kon die geen plaats maken voor ons. dus nam ik het zelf op my, beste lezers, om die oneindige ryen chauffeurs en auto-bestuurders te gaan uitleggen dat ze allemaal, één na één, achteruit moesten. dit was zeer stoer van my; om zo eigenhandig het verkeer te hebben staan regelen, alsof ik volwassen ben, technisch en realistisch.
thuisgekomen, via myn mailbox geconfronteerd geworden met, toch wel weêr een zoveelste financiële kaalslag door belastingen, van 5000 naar nul met één click - maar: daar ga ik jullie vanaf nu, o mammon, nooit meer meê ambeteren. ieder heeft zo haar éigen problemen, daarvoor moet je geen blog hebben. het voze nu vandaag was wel, dat hiermeê onze laatste kans op een kleine barcelona-reis deze midzomer, vermoedelyk definitief verkwanseld is. anderzyds: never say never. myn optimistische natuur is misdadig sterk. als onkruid dat, against all odds, zonder daglicht, zonder water, toch wél rustig dwars door een betonnen binnenvloer heen komt te priemen, zoals alleen onkruid zulks gegeven is.
alles heeft natuurlyk te maken met de oneindige tonnen liefde, goede moed en vriendschap die my overspoelen, dag in maar ook dag uit... omdat ik de blueface ben, vriend van alle vrienden, door god naar de aarde gestuurd om verlossing te brengen...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten