waarin vitalski mymert over zyn nabye toekomst als conferencier...
in 2012 de twee grootsten: jowan petit, in byvoorbeeld de voorstelling "bang", en thomas smith - althans specifiek in de voorstelling "chaos". de grootsten voor my in die betekenis, dat ze momenteel de twee enigen zyn die ik beter vind dan myzelf (niet meêgeteld: de zeer vele artiesten die ik nog niét aan het werk heb gezien.) jowan doordat die zyn afgetrainde virtuositeit niet in het luchtledige verschiet (zoals ik wel vaak doe), doch achter een kar bevestigt van hard realisme; confessioneel autobiografisch, zoals ikzelf wanneer ik goed ben, doch bovendien in de juiste zin zelfs byna opvoedkundig. echt van hier. thomas smith doordat die momenteel doet wat iederéén diep in het hart zou willen durven kunnen: levendig op het podium zyn huiswerk wegbranden, complete "zen" - nog zyn er geweest, die zulks hebben betracht, maar die konden niet zonder drugs. thomas smith neemt alleen vitaminen voor hy opgaat. en dan laat hy zichzelf écht helemaal los.
moraal van dees verhaal: ik moet die twee kereltjes nu zien te combineren - dat zal de hele klus worden. als enige manier, o lezers, om ze toch weêr te overstygen... het ver doorgedreven partiturisme van jowan petit zien te combineren met dat voorby tekst en beeld gegrepen aplomb van thomas smith in chaos; dus, dwz, thomas smith maar dan toch wél met één enkele, extreem voorbereide vertelling - ofte jowan petit maar dan zonder een geheugen.
hoe begin ik hieraan?
zal wel, vrees ik, zeker niet meer, neen, voor dit jaar zyn... zal nu voorlopig maar eerder, geloof ik, myn belachelyke "daar sta iemand" in kleine livings blyven spelen en zoveel mogelyk mollie in myn plek aan het woord laten...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten