vannacht een toffe droom gehad, met chantal pattyn in de hoofdrol, dus echte vintage-vitalski, ik geloof dat ik deze mevrouw, in het ryk van morpheus, al mooi 15 jaar niet meer was tegengekomen... rond kwart na zeven smorgens evenwel, wakkergeworden door, beneden in het klaphuis, de schaterlachende patapouffe, welke anderhalfjarige peuter onderhand geëvolueerd is tot een verwoestend clowensk fenomeen, àldoor non-stop gekscherend, je kan je geen halve minuut met haar vervelen. van luv mag het niet, maar ik leer haar ook vechten en slaan en byten...
rond halftien gingen luv en mollie shoppen en kon ik opnief naar myn beddensteê, omdat ik nog maar 5 uur slaap achter de rug had en harde arbeid in het vooruitzicht genoot. dus daar moest nog twee uur slaap by.
tussendoor wel een paar gedichten van charles ducal geconsumeerd, de gedichten "hy viel in de put" en "hy brak in al hun gesprekken binnen".
smiddags te fiets richting het sint-andriesplein om aldaar de "cultuurmarkt" te presenteren. onderweg wel drie keer moeten gaan schuilen voor een acute stortbui. aan de voet van het plaza-hotel kwam er een gestreng portier op my af. ik dacht: als hy niet wil dat ik hier sta te schuilen,- dwz: als hy me door die plensbui heen terug de baan op wil jagen, dan zeg ik hem dat ik een journalist ben! maar: de man, nochtans een onnederlands sprekend indiër, scheen my te kennen, hy opperde:"aha, onze nachtburgemeester," (ik heb ooit wel eens in het plaza hotel opgetreden, met martinus wolf aan de piano), en zelfs stelde hy me voor in de receptie een koffie te nuttigen, wat niet kon, daar myn fiets niet op slot lag. doch: na één minuut kwam er ook een zwerver op deze trappen dekking zoeken, diezelfde portier stapte naar hem toe, om hem beleefd doch dringend aan te wyzen:"hé, ginder - ga hier eens weg!" en voegde daar nog aan toe:"weg hier!" zo'n verlopen en vertrapte tramp is natuurlyk geen reklaâm voor zo'n hotel - maar toch: toen ben ik ook zelf meteen weêr voortgegaan - weêr of geen weêr!!
op de cultuurmarkt veel mooie photo's kunnen maken, maar door computergedoe dat jullie niet interesseert, kan ik ze hier nu niet opladen. morgen hopelyk beter! ik was ook gevraagd om een halfuur te soleren, met een fragment uit "daar sta iemand", juist toen de zon er ineens weêr zeer aangenaam doorkwam; algauw stond er een publiek van toch ongeveer 800 mensen voor my, wat ik byna ben afgeleerd, ik treed nu al een maand of drie byna exclusief in keukens en badkamers op, voor 40 man hooguit. maar: het ging lekker, ik ben wel ronduit geniaal, en onnavolgbaar bovendien. iedereen houdt van my.
cash uitbetaald daarenboven - altyd zàlig om zo weêr naar huis te kunnen! (in myn branche is het meestal een kwestie van drie maanden wachten op een "bestelbonnummer" voordat je nog maar kan beginnen te factureren...)
op de hoek van de wolstraat bleek de boekhandel van leon leonski open - daar meteen acht boeken my aangekocht, maar eigenlyk valt de schade nog meê, want die boekhandel is ondertussen wel uitgebouwd tot, met nek en schouders, dé allerbeste boekhandel die ik ooit van myn leven heb gezien. je vraagt hem:"heb jy, eigenlyk/feitelyk, de Bagatelles van céline in huis?" en dan laat hy je, semi terloops, een eerste druk daarvan zien, uit 1937 - je moet weten dat de Bagatelles een boek betreft dat na '45 by wet verboden te drukken is.
plus: ik kryg van leonski een gentiele soort van reductie. dan kreun ik:"verdomme, de mémoires van arthur cravan!!, - maar," zeg ik dan, "ik kan dit niet betalen, myn carrière is verdampt en ik heb twee kinderen!" dan zegt leon leonski:"pak maar gratis meê!", en dan zeg ik:"hier is toch dertig euro." leon leonski neemt die dertig euro dan met veel plezier aan, maar dan formuleer ik daar vlug nog aan toe:"maar wel, ziehier... wel neem ik daar ook dit nummer van maatstaf nog voor meê!" en dan zegt leon leonski:"dju..."
hy is genezen van de meest kwaadaardige longkanker die er bestaat.
als ik voortfiets, zegt hy altyd:"jammer dat de jean-marie deze winkel niet meer heeft mogen meêmaken..."
dit is de eerste avond in tien dagen tyd (namelyk de eerste keer sinds de dag van de terugkeer van myn gezin uit de groene zomervelden van het verre wissant...), dat ik 's avonds thuiszit in plaats van op een gig...
ik ben de hardst werkende showbizzman van belgië en vooral ben ik 's lands beste dagboekauteur...
al ga ik deze tekst maar niet herzien, excuseer my de tipfouten...
3 opmerkingen:
no problem, ben blij te lezen dat je je amuseert en dat alles goed gaat met de familie.
goed hé
Wat schrijf je toch leuk. Daar kan die Brusselmans nog een puntje of 2 aan zuigen.
Een reactie posten