coda

wanneer ik jou met myn twee ogen
zie spelen op het tapyt,
dan zie ik amper
jouw prachtige krullen.

in plaats daarvan dwalen myn gedachten af
naar grimmige discussies in het verschiet,
straks in de foyer van het station,
en jy zegt: papa - lachen!

zodra ik met die mensen heftig discussieer
over 'n al dan niet doorgestuurde e-mail,
om keer op keer

bedrogen te zullen moeten eindigen,
dan hoor ik niet wat ze zeggen,
dan hoor ik alleen maar: papa - lachen!

EINDE