waarin vitalski het verloop van de voorbye dag wel niet evoceert, maar wel scheduliseert...
snachts last gehad van een oorontsteking... er zat precies een hommel achter myn rechtse trommelvlies verankerd... boefff-boeff-boef-boefff... toch moest ik op uitgerekend dié kant gaan liggen, dus op dat oor, daar aan dié kant iij rocco james conan was neêrgelegen, die nog te klein om te weten hoe zyn fopspeen binnen te houden - dus, da's een van myn weinige huistaken: met één hand, van twee uur snachts tot vier uur snachts, die fopspeen in zyn mond houden...
in huis hebben we spontaan een doorschuifsysteem ontwikkeld, waar een buitenstaander een punthoofd van zou krygen. het gaat als volgt - tenminste, voor wie het toch zou benieuwen: als ik er niet ben, liggen luv en conan op het gelykvloers en mollie ligt dan boven; op een ogenblik kom ik thuis, rond één uur of zo, en ga dan zonder te storen in het donker naar het tweede, waar ik indommel totdat luv my komt wekken: dat wil zeggen, dan moet ik voor rocco james conan naar het gelykvloers, voor die fopspeen-truuk, en gaat luv onderwyl naar het tweede verdiep voor als mollie tussendoor begint te wenen ("boekje lezen..." kreunt die dan - om halfvyf snachts...); als het met mollie meêvalt, ligt luv in een aparte kamer op het tweede, maar als mollie van krokodillen droomt, ligt luv op een matras in de kamer van mollie zelf. om vyf uur, tenslotte, komt luv weêr helemaal naar beneden, en ga ikzelf weêr naar het tweede; luv geeft conan dan namelyk te drinken. en om zes uur, helemààl tenslotte, haalt ze mollie uit bed, die dan wakker wordt. "daar ligt papa," zeggen ze dan, wanneer ze my passeren.
"hebben jullie nog een dafalgan voor die oorontsteking..."
vandaag, eens kyken... vandaag, een donderdag, ben ik opgestaan om negen uur smorgens... onze kraamhulp, angelique, was dan al een flinke tyd present... ook dat nog... al hebben we met die kraamhulp wel chance; een beierse, eenentwintigjarige paardenmenster met stroblonde vlechten die bovenop haar hoofd in mekaêr verknoopt liggen, en met bessenrode lippen en een citroengeel rond hoepelrokje, die ongeveer de gehele voormiddag met een naar dennenappels geurende boenwas tegen de houten traptreden staat aangeleund, haar kont ferm hoekig naar achteren, en die, onafgebroken jodelend, halve liters schultheiss-bier aandraagt, in van die grote, ronde bierkannen met handvaten aan...
niet helemaal dus...
om twaalf uur smiddags naar de mekanik stripwinkel overgefietst; om daar, lezers, de nieuwste tardi te gaan halen. aanstaande maandag ben ik op de radio by ruth joos op bezoek, rond het middaguur, om dat boek daar dan te recenseren. feitelyk hadden ze m'n broêr serge daarvoor gevraagd, maar die vindt zichzelf - onterecht - geen goed radiospreker...
daar, in die stripwinkel, my terloops ook een nieve aflevering aangeschaft van "doctor strange"... vroeger las ik alleen maar europese strips, maar de laatste tien jaar kryg ik alleen nog maar, heel erg soms, een kick van amerikaanse strips... hoewel ook hier dus een ondergang door toedoen van blinkend papier...
van twee uur in de namiddag tot vier uur in de namiddag in stilte in de lindebaumstrasse voortgearbeid aan myn lezing genaamd "de geschiedenis van de turnhoutse literatuur", welk ding ik aanstaande zaterdag ben gevraagd om te berde te brengen - een opdracht van karl van den broeck...
in de late namiddag met de kleine mollie weêr voortgeknutseld aan onze kerstboom, en daarna de baan op, naar milleghem, voor een woonkamer-optreden.
deze dagen zyn, klaarblykelyk, aardig gevuld; ik kan my geen half kwartier ergens aan vergapen, dit vergt nu eventjes écht wel een zeker time-management...
doch: voorts is myn situatie hier op aarde "desperate - but not serious"...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten