vrijdag 31 januari 2014
reklaâm op gedichtendag
zonder overdryven.
nul aandacht in de pers, nul aandacht in de boekhandel,
maar desondanks de mooiste nederlandstalige bundel van het jaar,
zonder overdryven.
A DAY IN A LIFE - - - - - - - - 07:00u
de "barricades mystérieux" van couperin op de achtergrond.
08:30u
vooral bert overtreft zichzelf door op dit vroege uur zo flink op tyd te arriveren!!
stipt 10:00u
vliegensvlug het geluid opbouwen
(het beeldmateriaal waren we gelukkiglyk gisteren reeds komen opstellen...)
10:30u
ging erg vlot; ikkezelf praten ex kathedris en met projecties (zoals by "goethe op de apenplaneet") maar tegelyk projecteert op een ander scherm bert live tekenwerk én worden we muzikaal geruggensteund door carmen en laura, die ook zelf gedichten brengen (van walt whitman, onder andere.)
14u
zesde jaars leerlingen die nét hun honderd-dagen vierden, dus die wat opgelaten waren, maar het viel toch meê, verliep tof...
16:00u
dan vlug inpakker en weêr wegwezen, over meeuwen - genk - naar antwerpengrad...
onderweg goed gelachen...
18:30-19:00
met luv en de kinderen,
die alledrie helemaal opgegeten,
-en dan weêr de baan op...
door zyn zelf financieel gefundeerde vertaling komt hy nu uit in amerika, "maar," zegt hy, "dit komt te laat, ik ben te oud, het komt niet meer goed..."
waarop zyn vrouw (links):"zeg komaan hé, ge zyt nooit te oud voor iets!"
bob:"neeneen, maar vital weet wat ik wil zeggen."
ikke:"de stryd is té hard geweest."
bob:"ja, dat is het."
23:30u
het eerste pianoconcerto van chopin op cd - is nief voor my maar kan er ten àllerzeerste in!!!
00:30u
maya;"neen - ik zien er niet goed uit, ik zyn kapot..."
per toeval belandde ik hier in de after drink van literair correct antwerpen, zoals hieronder te zien:
ikke:"ik las van de week uw tekst in het magazine 'zuurvry', en die lectuur ervoer ik als de eerste geloofwaardige reïncarnatie van fritz van egters ooit."
bart:"dat betekent veel, dat je dat zegt, want eêrgisteren kreeg ik een mail binnen van leo pleysier en die zei me nét hetzelfde..."
woensdag 29 januari 2014
wat deed je te woensdag
om die reden was ik daar vandaag reeds op technische prospectie, tezamen met bert lezy.
in de kringloopwinkel om de hoek kwamen we toevallig nele nouwen tegen - die op het idee kwam om ons hier te programmeren...
retro
deze hadden we nog te goed van te maandag; tezamen met die photograaf én met greg "dez mona" fratteur yveren voor het behoud van het daklozencentrum in de steenhouwersvest
dinsdag 28 januari 2014
onderschat / overschat
onderschat: het eerste album van "shana the she-devil", door frank cho
naar waarde geschat: servais verherstraeten (photo)
vorig bod
ook dees werkje hier,
een prachtig ding, een "vitalski-lezy",
is intussen de deur uit...
hernieuwd aanbod
de mooiste nu in de schuif is deze;
43 cm x 53 cm
jeroen baeken / vitalski
"siësta"
100 euro
mail vitalski@pandora.be voordat ook deze weg-lach-pryzige buitenkans voor je neus is versmaad...
column streekkrant antwerpen
KRANTENWINKELS
Is Er Onderhand Geen Overaanbod Aan Nachtwinkels?
In een Antwerpse straat die ik hier nu niet meteen met naam en toenaam ga vernoemen, maar die wel redelijk dicht bij mijn persoonlijke voordeur lag, was er jarenlang, wat zeggen we, ongeveer een halve ééuw lang, een kleine, uit geurig gevernist hout opgetrokken krantenwinkel, die zelfs open was op zondagvoormiddag, en waar je steeds werd bediend door twéé mensen tegelijk, een oudere man en zijn Aziatische echtgenote. Geen moderne tijdschriftenbazaar met een supersonisch mega-aanbod van uitheemse weekendkranten, in lichtgevende suikerriet-inkt afgedrukte curiositeiten en vervreemdende collector's items, zoals wél bijvoorbeeld die tijdschriftenwinkel in de Wolstraat, maar eerder een bescheiden, van pruttelende koffie dampend optrekje van vier op vijf, waar je trouwens ook steevast aan de praat geraakte met de overbuurvrouw. Plus, wat er nog bijkwam: in dat kleine, gezellige, mensvriendelijke winkeltje verkochten ze ook bellenblaas, en erg goedkope, uit de gemeente Nevele overgehaalde nougatbollen, zodat het er 's zomers ook krioelde van het kleine grut.
Een jaar geleden, toevallig precies op mijn verjaardag, die daarom een beetje tragisch was, werd deze winkel, wel niet geheel onverwacht, te koop aangeboden. De eigenaars konden eindelijk met pensioen, en waren van plan te verhuizen naar Schoten. Want dat is iets merkwaardigs: mensen die in de stad wonen, verhuizen, wanneer ze met pensioen gaan, naar de buiten, terwijl mensen die op de buiten wonen op hun oude dag collectief naar de stad trekken. In ieder geval, het duurde wel even voordat er zich een koper aanmeldde, maar inmiddels is de kogel door de kerk, en sinds kort is er daar nu, zodus, een niéuwe winkel. Ik wil deze onderneming zeker niet misprijzen, in tegendeel, àlle kleine middenstanders genieten op het altaar van onze Nachtburgemeester een kaarsje extra, maar toch is het een béétje, voor sommigen, een teleurstelling, dat dit opnieuw is uitgedraaid op een zogenaamde "dagwinkel", wat zeggen wil een "nachtwinkel" die echter overdag openhoudt in plaats van bij het rijzen van de maan.
Goed, ook ikzelf zal hier wel eens naar binnen stappen voor een pak wafels, een blikje cola light, een pakje Marlborough voor ons Ma. Ook ik zal hier op een verloren maandag, wanneer de andere bakkers zijn uitverkocht, een in plastic voorverpakt krentenbrood komen kopen. Maar inmiddels is er in deze gehele regio (welja, we spreken dus van de buurt "2060" in Antwerpen…) alwéér een literaire etalage minder. Dat er zich hier nergens een boékhandel voordoet, zal wel normaal zijn, maar hoeveel krantenwinkels strijden nu nog voor de eer? En dat, terwijl het toch altijd aangenaam slenteren is voorbij een venster met daarin de nieuwste Playboy-kalender, de nieuwste gratis te verkrijgen K3-DVD. Als het zo doorgaat, moeten in de Antwerpse buitenwijken de tijdschriftenwinkels worden gesubsidieerd binnenkort...
column streekkrant editie kempen
GEEUW
In Ravels Zag Ik De Langste Geeuw Ooit
Een tijdje geleden stond ik te tanken in een benzinestation in Ravels, en zag ik vlak voor mij een grote, breed geschouderde vrachtwagenchauffeur staan geeuwen dat het geen naam meer had. Het duurde zolang voort, dat ik aandachtig moest blijven staan kijken. Nochtans, op zich is er niks aan, het geeuwen zit de mensheid in het algemeen nu eenmaal bijzonder diep ingebakken. Witen jullie dat recent onderzoek heeft uitgewezen dat een volwassen mens tot vijftien keer per dag pleegt te geeuwen? Zijn geeuw duurt gemiddeld echter maar zes seconden, al duurt die van de man wel, wordt gezegd, iétsje langer dan die van de vrouw. (Het klinkt een beetje belachelijk, maar er is oprecht maar één zoogdier dat nooit geeuwt, namelijk de giraf.)
Na een tijdje begon ikzelf ook te geeuwen, omdat geeuwen nu eenmaal aanstekelijk is. En de winkelbediende bij wie ik ging afrekenen voor een pakje Bifi-worstjes begon ook te geeuwen - het werd een waarachtige epidemie. Terwijl ik hem bezig zag, geraakte ik het in Brussel te bezichtigen schilderij “De Gaper” indachtig, van de hand van Pieter Bruegel de Oude (1525-1569). Het zal wel geen toeval zijn deze meest wonderbaarlijke schilder van België ooit, van Bree afkomstig is - akkoord, Bree ligt in Limburg, maar desondanks wordt Bree toch officieel de "Parel Der Kempen" genoemd. De miniatuur van Bruegel maakt deel uit van een reeks met als onderwerp de zeven hoofdzonden, waarbij die geeuw dan voor luiheid staat. Alleszins vreesden middeleeuwers dat onze ziel uit ons kon wegglippen langs een te wijd opengesperde mond. Of andersom, dat de duivel erdoor naar binnen kroop. Daar is dan ook de gewoonte ontstaan, onze hand voor onze mond te houden. Zoals die winkelier dan ook deed. Die vrachtwagenchauffeur dan weer niét, die stond te geeuwen met zijn twee handen naar beneden, bijna als betrof het een theatervoorstelling.
Eens ik weer in mijn wagen zat, moest ik nog eens denken aan de film “Amadeus” van Milos Forman uit 1984. Mozarts aartsrivaal, Antonio Salieri, kan het niet verkroppen dat de Keizer naar een opera van Mozart is komen kijken. Weifelend tussen wrok en ontroering staat Salieri achter de gordijnen de schouwburg in te gluren. Dan, onverwacht, ziet hij de Keizer opeens een geeuw opbrengen. “En met die geeuw,” zo stelt Salieri, “Met die afwijzing waar die geeuw op duidde, zag ik mijn nederlaag tot victorie worden." Zelfs mocht Mozart nog van geluk spreken; als de Keizer driemaal zou hebben gegeeuwd, dan was het voorgoed gedaan geweest met zijn carrière.
Toen ik wegreed, zag ik in mijn spiegeltje die vrachtwagenchauffeur nog stééds staan geeuwen. Op den duur vond ik dit voor geheel Ravels een belediging.
wat deed je te maandag
had m'n photo-machine niet by me, jammer, want lady angelina en gregory fratteur waren er ook...
press - de morgen
Vitalski trekt Antwerpse Kamerlijst ROSSEM
http://www.demorgen.be/dm/nl/17103/Verkiezingen/article/detail/1781960/2014/01/27/Vitalski-trekt-Antwerpse-Kamerlijst-ROSSEM.dhtml
press - het nieuwsblad
Vitalski trekt Antwerpse Kamerlijst ROSSEM
http://www.nieuwsblad.be/article/detail.aspx?articleid=dmf20140127_00949379
Abonneren op:
Posts (Atom)
