reklaâm

a v a n t - p r e m i è r e - r e e ks

22 september 2017: novonov, hoboken

26 september 2017: arenbergschouwburg, antwerpen

27 september 2017: arenbergschouwburg, antwerpen

28 september 2017: de singer, rijkevorsel

Na een leven lang te hebben rondgedobberd als een uitbundig vrijgezel, is de levende legende Don Vitalski, tot zijn eigen schrik, tamelijk plotseling een huisvader geworden - met een relatie, een garage en twee kinderen. “En dat terwijl ik maar één kind wilde - en twéé relaties.” Zijn kinderen zijn schatjes - maar: als ze een nietjesmachine in handen krijgen, slaan ze hem posters van K3 in zijn rug. Zijn vrouw is fantastisch (op haar ietwat scheefgetrokken mond na)- maar: juist daardoor wordt het Vitalski duidelijk dat ze hem bedriegt met andere mannen. Waarom anders gaat ze nu ineens drie keer per dag naar de zonnebank? (Niet te vergeten: zijn vrouw is een Congolese…) Deze en andere angstaanvallen spelen Vitalski parten, totdat hij beslist:“Onderhand moet ik dan ook zélf maar eens vreemdgaan!!…” Vol goeie moed heeft hij zijn bovenlijf reeds ingezalfd - totdat daar plotseling zijn Schoonfamilie voor de deur staat…

     

“De Ideale Schoonzoon” is Vitalski's vijftiende avondvullende comedy show. Na enige meer omstandige theaterproducties, is “De Ideale Schoonzoon” een rechtstreekse terugkeer naar zijn roots: comedy zonder franje, pur sang, met een duizelingwekkende vaart - maar tegelijk één grootse vertelling. Want Vitalski is ook steeds, behalve een comedian, een rasverteller.

"Vitalski volg ik op de voet." (Jan De Smet in De Standaard)

"Als ik Vitalski bezig zie, word ik wel eens jaloers.” (Philippe Geubels in Humo)

“Soms lijkt het alsof je naar Toon Hermans zit te kijken.” (Raf Walschaerts in De Standaard)

donderdagbunnies

de ondergeregende janice

en stella

prent vd week

agenda

zoals je hier links kan zien, heb ik eindelyk de agenda nog eens bygewerkt; vanaf heden, tot eind januari 2018. deze vrolyke vyf maanden bieden een grote diversiteit van live-gigs;

-"ik ben bly als het regent" (cabaret)
-"prince" (lezing)
-"de ideale schoonzoon" (comedy)
-"pinguins kunnen toch wél vliegen" (monoloog)
-"victor glorieux en de jammerklacht" (cabaret + music)
-"sherlock holmes" (lezing)
-"live poëzie" (performance)
-"mary shelleys frankenstein" (lezing)
-"de kleinste revue van vlaanderen" (revue)
-"de gebroêrs baeken" (poëzie performance)

hier in de marge mededelen:"wat een geluk" van nele bauwens, mede door myzelf, gaat in première op 10 november 2017. "tania!", van hetzelfde maar dan met tania van der sande, gaat in première op 23 februari 2018.

waar was je te woensdag

eerst op familiebezoek in de antwerpse lindeboomstraat

myn kinderen zyn dol op babies,
en dus zeker ook op myn allereerste grootoomzegster
, ravi.

in de late namiddag waren we op het seizoen-feest van het martha-tentatief.

zie daar de directeur, bart van nuffelen...

de schoonbroêr, de zus, de ma en de pa van jowan

dinges

benjamin boutreur

tom clement

de alsmaar meer exentriek ogende gert jochems

en lady jochems

-end

afterLink .

hebben opstaan als radio - - is blaastaal voorby !!

woensdagbunnies

cindy michielsen, nele goossens, petra wilhelmina vanhoren

prent vd week

agenda

ten donderdag speel ik "de ideale schoonzoon" in een woonkamer in antwerpen. is in principe privé, maar een enkele belangstellende zou wellicht meê binnen kunnen, mail vitalski3@gmail.com

waar was je ten dinsdag

overdag met de kindjes naar school, hun nieve klas gaan verkennen...

's avonds by me thuis de gehele crew op bezoek voor de belcanto-musical - op belcanto zelf na. nele goossens en koen janssen waren er voor de eerste keer by. we deden een lezing en die had een zeer goede vaart...

verdwaalde photo

live in de tuin van kris achten...

-end

bweurrrr, nu zwemmen daar dus gewoon krokodillen door 't straat...

afterLink .

de duitsers doen ook eens iets goeds...

dinsdagbunnie

juliet lewis

prent vd week

de familie van berchem,
een van de schatrykste antwerpse families van de zestiende eeuw

alternatieve feiten

"cherofobie" is angst hebben voor plezier.

mensen die alleen maar dochters hebben worden statistisch gezien significant ouder dan mensen die alleen maar zoons hebben.

in stanford, 1970, kwam een twaalftal vrienden overeen om zich aan een experiment te wagen; ze deden alsof ze gek waren (cfr lars von trier), en lieten zich ieder in een ander psychiatrisch centrum opgenomen worden. eens daarbinnen, deden ze weêr 100% normaal. toch werden ze alle 12 door de psychiaters ter plaatse als krankzinnig gediagnosticeerd, en kregen ze allen, verplicht, zware medicatie. geen van hen kon weêr buiten zonder een document te ondertekenen dat hun krankzinnigheid bevestigde.

eigen schuld, vind ik, je moet ook niet met die psychiaters hun voeten rammelen. als ik een dokter was en er kwam iemand by my aankloppen om te doen alsof 'ie zyn been had gebroken, dan zou ik er ook een serieuze klomp gips rondheen bouwen!

state of being, 29 augustus 2017

blykbaar is het toch door dit schryf-klavier gekomen, dat myn linker-pols ontwricht is geraakt. niet dat ik zoveel bezig ben met schryven, verre van. maar toch; daarnet een uurtje zitten typen (de slot-pagina's van het stripverhaal over maarten luther, voor bert lezy), en die pols is weêr helemaal verkrampt. waardoor dit hier, hier en nu, dit bloggen, een offer is, dat ik moet korthouden...

   

-end

afterLink

maandagbunnie

de mammie van julie...



nu weêr een jaar geleden van ons heengegaan...

(deze photo kreeg ik vandaag pas binnen... zo'n loshangend t-shirt en zo, zou ik vandaag nooit meer aandoen...

prent vd week

actua

luv
is weêr actief

state of being, 28 augustus 2017

myn haar is tamelyk lang aan het worden - te lang volgens luv, net goed volgens els crawls. myn dokter heeft er geen mening over. maar: omdat ik m'n haar nu ook geregeld was, ik bedoel: met shampoo, daarom is het bovendien aldoor erg fluffie; binnenshuis, gezeten achter de televisie of voor de computer, ga ik er gemakshalve wel eens toe over, er een elastiek in te binden - teneinde dus, met andere woorden, een "staartje" te maken - en daarvoor zou ik inderdaad de doodstraf moeten krygen!!

    nog een lichamelyk neven-verschynsel van heden: myn linkse polsgewricht doet tegendraads, het "krakt" als ik het snel draai, en ik kan er ook niet veel meê optillen. vanwege de computermuis? zoveel zit ik niet eens aan die muis. vanwege het stuur van de wagen, zo dacht ik gisteren, op weg naar huis - maar ook dit zou vreemd zyn, ik heb de laatste tyd ook erg weinig gereên...

    myn vader had zoiets aan zyn hand, een jaar of tien geleên; eens horen wat dit helemaal preciés was. het wordt eêr erger dan beter...

    wat niet wegneemt dat het afgryselyk fyne tyden zyn. zelfs de kinderen willen helemaal nergens naartoe, we hebben nu twee dagen in de tuin, op het terras en in de zetels in de woonkamer gehangen, het lekkere weêr consumerend en hard lachend met mekaârs grappen. rocco james conan, nog steeds maar vier jaar oud, heeft vandaag zyn eerste zin geschreven; hy schryft al woorden sinds zyn derde, maar nu schoof hy me plotsklaps een blad onder de neus met daarop, aldus, drie woorden na mekaâr. de meêdeling luidde:"pannekoeken zijn verplicht." (inderdaad weet hy dus ook al dat de "oe" wordt gemaakt door "o" + "e".)

    wél zyn we rond halfvyf een uurtje gaan zwemmen, hier om de hoek, in de veldstraat. daar stonden net vier agenten een zedelyk incident op te vangen - dit zy zo; ik herinner my nu weêr, dat van de vier hoofdredenen om, vier jaar terug, naar hierzo te verhuizen, deze reden de nummer drie was: de krankzinnige nabyheid van dit prachtige, weinig gekende, want vaak niet té druk bezochte zwembad...

    waar is de tyd dat ik werkelyk iedere dag ging zwemmen - een gewoonte die ik mooi vyf jaar lang heb volgehouden... de obelix in my zou kopje onder moeten...

    ook wat deze blog aangaat, zou ik myn eigen onderhand moeten zien te herpakken. te vaak stralen deze tekstjes hier, het tydsgebrek uit, waaronder ze lyden. dat moet anders, myn zinnen zouden veel langzamer moeten ogen...

column streekkrant editie antwerpen

KETTERIJ

2017 is het jaar van Maarten Luther, de befaamde uitvinder en predikant van het protestantisme. Dit jaar is het namelijk exact een half millennium geleden dat de onversaagde, radicale man zijn schriftelijke aanval lanceerde tegen de pauselijke verkoop van zogenaamde “aflaten”. Deze aflaten waren een soort paspoorten die mensen met geld konden kopen, en die dienden om ons aantal dagen in de hel of in het vagevuur te verminderen. Het boze brein hierachter was de uiterst decadente Paus Leo X, die er een sport van maakte om kleine jongetjes gepresenteerd te krijgen in grote, holle slagroomtaarten (geen grap; echt historisch…)

Die Luther is natuurlijk een erg belangrijke man, ook in Antwerpen.  Ene Jacobus Praepostirus, prior van het Antwerpse Augustijnerklooster, predikte de leer van Luther, en ging zelfs bij de man in Wittenberg onderduiken. Dit kostte hem wel de brandstapel - maar: met wat geluk ging hij meteen naar de hemel. Sinds begin augustus loopt er in de kerk van Sint-Andries een prachtige tentoonstelling die hierover gaat, “Een Lutherse Lente”, daar moet je echt eens naar gaan kijken.

Zelf ben ik in opdracht van C.O. Costa op Sint-Andries een stripverhaal aan het maken met als onderwerp een Antwerps ketter uit dezelfde periode, de zestiende eeuw: de illustere Eligius Pruystinck, die ooit woonachtig was in de Rijke Beukelaarstraat, hartje Sint-Andrieskwartier, toen een van de armoedigste buurten van ’t Stad. Ook deze Eligius ging bij Luther op bezoek - maar Luther zelf wilde niks van hem weten, wegens te extremistisch. Eligius predikte de vrije liefde, en hij geloofde niet in de hel, en ook niet in het gebed. Te Antwerpen zelf werd ook hij dus algauw op de brandstapel gegooid. Nochtans, hij genoot de bescherming van de steenrijke Antwerpse familie genaamd “Van Berchem”.

Het stripverhaal over Eligius wordt getekend door Antwerpse legende Bert Lezy, wiens werk ook dag en nacht te zien is op de muren van vele Antwerpse kroeg; den Thalamus, het Zeezicht, Plaza Real, Bato Batu, Café Multatuli - nu ik eraan denk: er is bijna geen één café meer in ’t stad, waar de prachtige muurschilderingen van Bert Lezy niét zijn te bewonderen vallen. Ons stripverhaal wordt geëxposeerd in Costa, vanaf midden de maand september...

column streekkrant - editie kempen

(dit is blykbaar myn 200e column voor de kempische streekkrant.) (de antwerpse editie zit ongeveer op het dubbele...)

MAISVELDEN

Pas was ik nog eens in Essen, waar mijn grootmoeder langs moeders kant vandaan komt, en die overigens, met haar kranige 94 levensjaren, nog steeds zeer goed kan koken. Ik hou zeer veel van deze landelijke gemeente, Essen - een zeer eigenzinnige plek; het doet er Kempisch aan, maar het ruikt er naar Antwerpen vanwege het naburige Kalmthout, dat sinds jaar en dag een uitzonderlijke goede treinverbinding met Antwerpen heeft. Maar vooral is Essen exotisch, doordat het langs drie kanten door Nederland wordt omringd.

Ditmaal ging ik er met mijn kinderen naartoe, die persé wilden deelnemen aan de jaarlijkse maisdoolhof aldaar, op het prinsheerlijke recreatieterrein Bosrust. Ik moet eerlijk zeggen dat ik voor deze excursie niet echt stond te springen, namelijk omdat ik van maisvelden soms een angstaanval krijg. Toen ik nog een kind was, ben ik wel eens verloren gelopen in een tamelijk omvangrijk maisveld in Gierle. Wat nog lang niet zo erg is als je weg kwijtraken in een Canadees maisveld! In Canada zijn er maisvelden die even groot zijn als één reusachtige, Vlaamse stad; een paar keer per jaar gebeurt het, dat een roekeloos kind daar verstoppertje in gaat spelen; dat kind vinden ze nooit meer terug, ook niet met helicopters; het verhongert, of wordt opgegeten door een coyote. Dit soort horror was in Gierle niet aan de orde! Toch schrok ik mij die dag, als achtjarige snotaap, een bult. Ik was al een tijdje aan het rennen, ik vond mijn weg niet meer en geraakte in paniek. Toen stond er plotseling een kereltje vlak voor mij, van precies mijn leeftijd, in precies eenzelfde korte broek. “Hoe geraak ik hieruit?” vroeg ik hem. “Ik weet niet,” sprak hij terug. En we gingen ieder ons weegs. Nadien heb ik dat ventje nooit meer gezien, maar nog altijd word ik soms wakker in het midden van de nacht - wie was die jongen? Zou 'ie nog leven? Had ik hem niet moeten redden, toen mijn vader mij daar eindelijk was komen vinden?

Nee, ook in dat doolhof in Essen heb ik, door deze herinnering, weer afgezien. Mijn Oma heeft gelijk: volgende keer kan ik maar beter, het laatste weekend van augustus, in Essen meedoen aan de zogenaamde “Pruuverkes-route”, een fietstocht van 15 kilometer - met om de haverklap een tussenstop om wat bij te drinken!

-end

afterLink

zondagbunnie

niet myn allerbeste photo ooit van chris willekes

prent vd week

iedere dag een sonnet

EELT

je zintuigen zyn aan het verslyten.
maar dat is niet eens het probleem.
al zou je vel in tweeën splyten,
je voelde steeds het eczeem.


jouw eelt valt iets meer te verwyten.
een té sterk afweêrsysteem.
en altyd dat van zich afbyten,
dat zich verliezen in een poëem.

het is pas goed
als iedere waarneming,
in voor- en tegenspoed,

ons nooit als een herneming,
steeds maagdelyk begroet.
als alles ons aldoor pyn doet.

de voorbye warme zaterdag

rocco was blykbaar, op eigen houtje, aangestuurd door een internet-programma, yoga aan 't doen...

waar was je te zaterdagavond

"de ideale schoonzoon", derde maal op ry live by particulieren thuis; deze keer chris willekes; in het onvolprezen poederlee. ook hier een festival op zich eigen, erg veel volk...

een zalige vroege avond in een fantastische tuin...

nabespreking in de keuken...

boeiend...

-end

woody allens "radical man" is ideaal voêr voor mensen die zich verbazen over de snelheid en vanzelfsprekendheid van radicalisering...

afterLink

zaterdagbunnies

evelyne & co
live in hangmat

prent vd week

te vrydag overdag

els crawls kwam langs...
treuren omdat ze van 't jaar niet naar wissant is meêgekund...

als rocco één centimeter dichterby durft aanschuiven is het ruzie daar...

waar was je vrydag avond

giggen in den hof van de befaamde chris achten (die ooit, lang geleden, officieel wereldkampioen luchtgitaar-spelen is geweest - niet by wyze van spreken, maar helemaal écht!)

die dekselse achten - blykt nu plotsklaps te wonen in een villa in het midden van het felle groen van kalmthout!!

de onvolprezen nanda,
echtgenote van districtsleider erwin eestermans,
liet er toevallig net de hond uit

onze goeie vriendin kiri kwam even langs (rechts), maar moest daarna naar een verrassingsfeestje...

gastheer chris achten en co

erwin & co

-end

afterLink

vrydagbunnie

bunnie in olmen