ik leef op drie verdiepingen, doch beschik over maar twee dekens. telkens wanneer ik de trappen beklim om zo'n deken te moeten gaan halen, denk ik eerst: "ik moet dringend nog een niéuw deken hebben." maar meteen daarna besef ik dat het juist goed is om voor zo'n deken op en neêr te moeten lopen. zo'n deken is dat oneindige geklauter meer dan waard.
ik gebruik myn computer op twéé verdiepingen - en wél heb ik, op een ogenblik, een twééde lader in huis gehaald, om niet voor zo'n lader de trappen op en weêr af te moeten.
wat is nu het verschil?
zo'n nieuwerwetse ellentriekdraad, zo'n "lader", heeft totaal geen poëzie. zo'n deken is "oer"; je kàn daar een ritueel omheen bouwen. zo'n draad is alleen maar functie, hy heeft niet écht een identiteit.
over de komende millennia verspreid zal, door dit soort uitvindinge, op zuiver existentieel niveau onze wereld alsmaar meer verdampen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten