my de hele dag naar dat optreden van vanavond toe gericht - niet alleen door er, kalm-aan, aan voor te bereiden, maar meer nog door, voor de rest van tyd, ongeveer niets anders te doen. een paar financiën geregeld, dat hooguit. kartonnen dozen besteld, voor myn érg oude boekhouders-kaften, die al jarenlang hard in de weg staan, in het stof in de garage. twee bladzyden gelezen in "de wittgensteins". (dat was ik vergeten: dat een van die broêrs van ludwig wittgenstein een gerenommeerd pianist was, die, tydens de eerste wereldoorlog, een hand verloor, waarna diverse wereldberoemde componisten speciaal voor hem stukken schreven "voor één hand".)
de rit naar aarschot, om vyf uur vertrekkende, verliep erg eenvoudig, zonder een minste strubbeling. de gesprekken met steven veston onderweg, misschien iets minder over-geanimeerd dan anders. wout van aert op de radio. veel ronde punten. binnendoor langs landorp.
het was goddelyk fyn spelen, geen rapsodische hoogvlucht zonder weêrga, zoals soms ook echt gebeurt, maar rustig en sympathiek, integer en mild grappig, behoorlyk volmaakt. één keer zeventig minuten, dan pauze, en dan één keer net geen zestig minuten. alleen "hoctus boctus" was beter, beheerster dan ooit.
inmiddels werd het twee uur snachts. de politie heeft een takeldienst geactiveerd, die nu ieder moment gaat opdagen, om die groezelige ford te komen wegtakelen, die voor onze garagepoort staat.
business as usual dus...
2 opmerkingen:
Het waren 130 goddelijke minuten dankjewel
dank !!!
Een reactie posten