die lezing over edgar allan poe een lange tyd niet meer hebbende opgebracht, liet ik gisterennacht, na alles, de powerpoint in kwestie nog eens voor myn vermoeide netvlies verglyden, na alles, zonder er verder by na te denken; in bed nam ik vervolgens toch nog eens de notities ter hand, opnief zonder enig nadenken de namen en de data nog eens bekykend. een mens mag erop vertrouwen dat zyn brein dit in zyn slaap toch vanzelf helemaal verwerkt, voor de rest heeft dat brein namelyk toch niks om handen.
de volgende morgen moest ik om halfacht op - het betrof een "ontbyt-lezing"; maar toch werd ik vanzelf één kwartier vroeger nog wakker dan het commando van myn erge wekker. verdomd gezwind, aldus, dit alles! en onderweg naar peer ten slotte,- een rit van één goed uur -, de audio-opnames van deze lezing nog eens kunnen beluisteren.
kortom, beste lezers: eens deze gig dan uiteindelyk begon, stond ik toch weêr helemaal op scherpe perfectie.
dit alles hier niet echt om te stoefen, doch enkel om jullie deelachtig te maken aan myn werkvreugde.
van twee tot zeven in de namiddag het huis voor myzelf. er resoluut voor gekozen, my los te maken van alle mogelyke digitale labeur (mails, facebook, boekhouding, ...); teneinde, in plaats daarvan, de living nog eens deftig te ruimen, schrobben en stofzuigen. wel: schrobben niet echt, dat kan ik niet; maar toch wel zelfs de enorme zetel verschoven om daaràchter ook alle rotzooi weg te zuigen of minstens toch in manden te verzamelen. de laatste kerstspullen naar de bergkast, et cetera. psychologisch een slimme daad; straks, per noodlot, moetende bedenken: "verdomd, myn sabam is niet in orde! myn programmaties zyn niet klaar! op school myn youbi-key kwyt geraakt!", ga ik dan toch wél tot myzelf kunnen uitspreken: "die ellende, die klopt helemaal - maar in iéder geval, godlof!, is de woonkamer weêr helemaal netjes!"
dat wérkt!...
er hing nochtans flink wat karma-matige tegenwerking in de lucht. alsmaar die schaar niet vinden; in de garage komende, met beseffen dat eerst dat kapotte glas weg moet; et cetera - waardoor het alles niet kon opschieten; maar ook dàn weêr kwam ik tot het inzicht: "het is nu eenmaal, klaarblykelykerwyze, dàt soort van tamelyk lastige namiddag? een namiddag die, enigszins, tegenwerkt? die alles een beetje moeilyk wil maken?,- het zy zo! ik verkeer," bedoelden-ik eerlyk, "in een àlgehele staat van aanvaarding."
Geen opmerkingen:
Een reactie posten