uit het schriftje

de reden waarom prince nog beter was dan schubert: prince kon bovendien grand-écarts.

ja, ik doe myn vaderlyke plicht; heden ben ik bezig, een fiets in de auto te laden.

dusty springfield. die ene bepaalde song; haar echtgenoot komt weêr thuis, na by zyn maîtresse te zyn geweest. hy ziet er sip uit; die maîtresse is dus, m.a.w., niet goed geweest voor hem. dusty haar standpunt: ze is daarom kwaad op die maîtresse. niet op hem, maar op die maîtresse die zich hem niet waardig betoonde.

    is dat, yes or no, wat een man van zyn levensgezel mag verlangen - dié onbegrensde meêlevendheid.

ontsnappen aan traject-control - door achteruit te ryden.

lucky luke zingt "it's a long way to tipperary" in de laatste prent van ieder van zyn albums, zodat ik daarom dacht dat tipperary zeker een americaanse stad zou zyn. maar het is dus een ierse stad. 

"it's a long way to tipperary", is een music hall liedje uit 1912. een ierse arbeider in london mist zyn hometown, tipperary.

    in de eerste wereldoorlog werd het een mars-lied. anders dan heden, plachten in de oude oorlogen marsliederen geen oproepen te behelzen tot overwinningen en grote heldendaden, maar weêmoedige jammerklachten vol heimweê naar huis.

the beatles klinken nooit zo verpletterend als the ronettes. het beste beatles-liedje is toch nooit zo verscheurend als "baby, i love you".
    de betere beatles zyn de onopgesmukte, on-geknutselde beatles. "blackbird", "michele". maar ook die zyn nooit zo verpletterend als "will he love me tomorrow.

    "baby, it's you" door de beatles is waanzinnig goed - maar minder goed dan "baby, it's you" door de shirelles.

subiet finaal repeteren voor myn one man show morgen. die parlando moet duren; 20 minuten. voornemen: niet 20 keer na mekaâr die 20 minuten opzeggen, maar telkens 10 keer na mekaâr één en hetzelfde blokje van 5 minuten.
    question: dan heb ik echter zeven uur de tyd nodig???

    answer: it's too late...