twaalf uur savonds. net terug van die quiz. daar een paar keer gestikt van het lachen. ik herinnerde my dat het er op de universiteit ook zo aan toe ging, als ik naast geert achter de schoolbank zat; dat we dan een geheel lesuur lang op onze tanden moesten zitten byten om een byna zieke slappe lach te bekampen...
overdag goed kunnen werken, het huis helemaal voor myzelf hebbend, en nu een beetje geïntimideerd door het idee dat ik straks, om halfelf smorgens, in de bibliotheek moet zyn, voor die festival-presentatie; dat zyn zes artiesten per uur, non-stop, in openlucht; een vermoeiend pakket, als je het my vraagt...
voorts zit ik nog steeds aldoor met oekraïne in myn kop, toch uitkyken daarmeê, zo deprimerend maar ook zo beangstigend; omdat iéder mogelyk scenario een totale nachtmerrie is.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten