GAST-AUTEUR

VERZUCHTINGEN

door Robert Baeken 

71.

Zijn geduld wierp vruchten af. Na een halfuur zag hij de wiegende lichtstralen van haar Renaultje uit de bocht komen. Met zwaaiende armen haastte hij zich naar het midden van de weg. Een spannend moment volgde toen haar auto tot stilstand kwam. Zijn vrees dat ze boos zou zijn, bleek ongegrond.

   ‘Edu! Hoe kom jij hier?’ Dat ze zijn koosnaam gebruikte, was een goed voorteken.

   ‘Ik kom je schaken!’ riep hij moedig.

   ‘Schaken? En waarheen zou je me brengen?’

   ‘Hoezo? Naar mijn eigen huis natuurlijk!’

   ‘Wat zal je vrouw daarvan zeggen?’

   ‘Mijn vrouw? Weet je ‘t niet? Zij is al drie maand dood!’

   Er volgde een stilte, - tijd die Vanessa nodig had om deze, voor haar zeker schokkende mededeling tot zich te laten doordringen. ‘Het spijt me...’ Haar stem was duidelijk van emoties doordrongen. ‘Goed, ik volg je met de auto!’

   Hoewel het evident was dat zij haar wagentje niet aan de kant zou zetten, was hij er niet gerust op. Zij had hem al zo vaak met een kluitje in ‘t riet gestuurd dat hij moeite had haar te geloven. Hoewel het nog steeds tot de mogelijkheden behoorde, overtuigde zijn blik in de autospiegel hem dat zij, zolang ze zo kortbij zijn bumper zat, er niet ijlings vandoor zou gaan.

   In zijn villa vol levenloze kamers nam hij Vanessa als zijn nieuwe bruid. In ruil voor haar gunsten, schonk hij haar het begrip en de tederheid nodig om zich te herpakken, zich naast hem op haar gemak te voelen en een nieuw leven te beginnen. Van dat nieuwe stelde Jungheinrich zich heel wat voor. Hij dacht aan haar lichaam zoals hij het zich tijdens de modeshows tientallen keren onder telkens andere ensembles met zekere opwinding had voorgesteld. Overeenkomstig een oude wens, kon hij eindelijk zijn eigen privé-voorstelling bijwonen. Onder haar overjas was zij poedelnaakt, wat hem zeer verbaasde, maar ook wel erg verveelde; temeer doordat het moment haar hierover uitleg te vragen, weinig gepast leek.

   ‘s Anderendaags werd hij rond de middag wakker. Vanessa sliep nog. Heel de nacht was hij zich van haar warme lijf bewust geweest. Haar aanwezigheid vulde zijn slaap met de adem van zachte dromen. Maar ook wakker bleef hij in de ban van heerlijke gewaarwordingen, alsof de slaap voortduurde.

(WORDT VERVOLGD...)