kristel, by wie ik geloof ik september een barbecue opluisteren mag...
als ik het juist heb in lier...
7628
7628
woensdag 30 april 2008
ingezonden woensdagbunnie
7628
7628
johnny thunders de rode hofman
meta-vitalski-blogger de rode hofman was in parys en is speciaal voor ons naar het hardrockcafé geweest waar het meest beroemde vestje en de meest gebruikte gitaar van johnny thunders...
dinsdag 29 april 2008
zondag 27 april 2008
impuls TV by vitalski
carnival over
jammer - gisteren in beringen de tournee met belcanto begraven...
vaarwel geborgenheid...
vaarwel iedere avond dikke feest...
jimmy files
http://www.youtube.com/watch?v=YZBxL4K_Cmw
een filmpje dat metavitalskiblogger jimmy éérgisteren opnam in de balzaal van het gebroken hart...
best wel grappig...
de geur van nat haar IV - de fetisj
-- we gaan gewoon door...
"de fetisj" - I.8.
wat voorafging: by viona aan zee in een villa is een huisdokter vitalski komen vertellen dat hy met zyn blaasontsteking best zo vlug mogelyk naar de spoed kan...
8.
Wat maakte ik weer mee? Echt waar, lezers: hoe kon zulks toch aldoor zomaar plaatshebben? Ik bleef het mij afvragen: waarom geschiedde mijn lot, zoals het nu dus ook vandaag weer in elkander zat? Een marteling, in de van mirre zwangere ochtendschemer…
Ze droegen mij naar omlaag alsof ik reeds dood was. Bij het zwembad legden zij me neer. Nog eventjes, - alle problemen zouden nu worden opgelost. Viona zou rijden. Maar die ging eerst wat anders aantrekken, waarom ook niet. Waarom Renilde niet wilde rijden, begreep ik amper - ze had wellicht een afspraak, wist ik veel, - iets met die minnaar van d’r, over wie ze niet meer ophield… Erg voor De Vilvis, want die zat de laatste tijd ook achter haar aan...
“Komaan, Talski. Nog vijf minuutjes. Vroeger waart gij stoerder, vind ik – toen deed uw snavel overuren!”
“Daarjuist in de badkamer was hij anders spraakzaam genoeg...”
“Hij kijkt zijn twee oogbollen weer uit zijn kassen!”
“Daar zou ik iets voor over hebben: te mogen bekijken wat daarin omgaat, - in die zijn vreemde kopje!”
“Tja, - nogal simpel, ben ik bang. Zo goed ken ik hem wel! Hij is een puber gebleven…”
“Als hij zulke gepijnigde grimassen trekt, ziet hij er vanzelf ook een beetje grappig uit.”
“En als hij gewoon kijkt, dan lijkt hij eerder droevig!”
“Ik ben veel gelukkiger dan vroeger,” zo opperde ik dapper. “Gelukkiger dan ooit.”
“Ginette was uw droevigste periode…”
“En die met u, Renilde! Die telde voor tien! Dat gedoe, - en die dreigementen van uw agressieve vriend, - goed, ik…, – ach, kom mij naar Engeland, naar Rusland, Sint-Petersburg wegblazen… Ik zal hem dus nooit meer ter sprake brengen…”
De Morrie – tragische vent…
“Goddomme,” zo riep ik veel later pas uit. “Waar lig ik, - waar blijft die verdomde Viona??”
Ik popelde van vervreemding.
Geen drugs, - en vooral geen drank meer nu!
En geen jointjes meer, ooit nog! Het was zeker genoeg geweest…
Op haar blote voeten begaf Katja, die eerder op tafel had gezeten, zich naar het zwembad. “Om ter vlugst naar de verre overkant?”
Een vlugge beweging, daarmee trok zij, zo zag ik, die gekke, ivoorkleurige diadeem welke zij droeg, uit haar brede kapsel, hetwelk hierna vruchtbaar en goed wild in golven langs haar fragiele, okergekleurde schouders viel. De diadeem zelf legde zij op een rieten vensterbank. Zij trapte haar plastieken sandalen uit, knoopte haar ceintuur open. Zij stroopte haar dansende rokje naar omlaag, net zolang tot dit kledingstuk op de plankenvloer viel.
De meer withuidige Renilde volgde haar voorbeeld.
En in plaats van zich omzichtig langs de touwladders het water in te laten schuiven, sprongen ze gelijktijdig, met een galmend plonsen, het op voorhand reeds onvergetelijke zwembad weer in. Dat werd overdekt met oranje stoomnevels, sprookjesachtig…
“Komaan,” zeiden ze tezamen in mijn richting, eenmaal weer boven. “Kom vlug een keer het water in!!…”
Zo onderschatten zijn mijn ellende - op het verbijsterende af…
Zij begrepen dit écht niet – “Ik sterf, okay??” Was er dan niemand die het inzag…
zaterdag 26 april 2008
today
vandaag geen vernieuwing - wegens tussen de optredens door teveel redigeerwerk aan de 'myn leven met leterme"-uitgave, dat begin mei binnen moet...
donderdag 24 april 2008
vrydagbunnies
daar hebben we lot van het toneelhuis weêr...
familie van de claus-exegeet george wildemeersch...
by diezelfde wildemeersch diende ik ooit myn eindwerk in (leven en wekr van jan arends...)
hier live in café berlin...
ps: nu vrydag voorlaatste belcanto, in wetteren
zaterdag allerlaatste belcanto, in beringen
6859
circus bulderdrang
nu reeds reserveren;
zondag 5 oktober is er
in de schuttershofzaal vd arenbergschouwburg,
een nief optreden van circus bulderdrang -
na een windstilte van veertien mensenjaren...
de eerste bijeenkomst was alvast lachen -
althans geert beullens hier toch...
myn schryven voor leterme
het lyvige manuscript "de fetisj", de geur 4, ligt sinds dit weekend by de house of books; kans dat ze er iets in zien, acht ik slechts 50/50 (wat myn eigen hoogachting voor dat werk niet wegneemt)
gisteren (woensdag) by jan berghmans een contract opgesteld voor de publicatie van de theatertekst "myn leven met leterme" -
dus direct toch weêr keihard werken - zo'n gesproken tekst ombuigen tot een aanvaardbare leestekst,
da's een nog harder job, volgens my, als een staatshervorming, echtwaar...
chagall
met dat boekje "myn leven met leterme" zal het echter wel goed komen;
ten eerste kon ik jan berghmans zyn sterrenbeeld raden - het was niet 'raden', - ik zei gewoon:"dus gy een zyt stier" (nu niet moeilyk); zoals ons ma;
én: her hangt op zyn bureau datzelfde, wondere schildery van chagall als by ons grootmoeder...
horror
daarjuist keihard schrik gehad; myn geizer stond ineens onder druk, - een fluitende herrie alsof er hier in de lindeboomstraat een raket opsteeg, - en dat barometerpijltje dat helemaal tilt sloeg...
ik krysen naar luv, -"aaaaarrrr!!!", die, in den hof, naar een vriendin aan het bellen was - terwyl ikke hier mag ontploffen!!!??
een idee voor een hollandse horrorfilm cfr "de lift", -
"de geizer"
- met jeroen crabbé én willeke van amelrooi
woensdag 23 april 2008
press
http://www.knack.be/blog/opinie/71-63-3400/censuur-in-temse--en-nu-serieus.html
via de link hierboven kom je op een toffe column van karl van den broeck voor knack:
"vlaanderen moet pal achter vitalski staan" -
dat schryft hy...
de commentatoren zyn het daar niet allemaal meê eens...
de geur van nat haar IV - de fetisj I.7.
(deze roman is fictie, de 'vitalski' in dit proza ben ik zeker niet zelf.)
DE FETISJ - aflevering I.7.
wat voorafging: vitalski ligt met een blaasontsteking te zieltogen ergens in een villa in sint-idesbald. eindelyk verschynt daar nu de huisdokter...
7.
Die Huisdokter bleek iemand die ik nog kende uit een vorig leven; Dokter Welpers uit Krakau. Een zeer vriendelijk personage, dat zeker. Al keek hij me nooit rechtstreeks aan, zijn ogen zochten half vinnig, half schichtig langs me heen, onafgebroken. Alsof er juist achter mij misschien een schilderwerk of iets dergelijks hing, hetwelk hem nu fascineerde.
Eens ik hem toegaf, tenminste de voorbije week, de voorbije maand lang, sinds nieuwjaar feitelijk, met foute stuff te hebben zitten knoeien, -“Normaal gezien doe ik zoiets nooit…”-, glimlachte hij een beetje verdrietig. “Echt,” zo zei ik, “Ik begrijp zelf niet waarom het toch is gebeurd. Vergeef mij, Dokter. Zo ongebruikelijk…” Aldus stamelde ik, als ging ik te biecht bij een Vader-Pastoor.
Al gaf ik hem enkel het gebruik toe van die cocaïne van De Caramel. Het woordje ‘speed’ op zich reeds te verderfelijk, veel meer wraakroepend dan bijvoorbeeld coke, toch zeker voor een katholiek practicus...
Ik moest uit de kleren, - dat wilde zeggen: die handdoek moest naar omlaag. En zo kon ik, op doktersbevel, op handen en voeten de sofa bestijgen. Met een ijzeren staaf van een soort van elektriciteit voorzien, ging die klootzak die hij was, door mijn zere reet - als op bestelling. Het kon zijn dat er aan mijn prostaat iets mankeerde. Al was het daar in regel nog flink wat jaren te vroeg voor. Je wist echter nooit…
Hij pakte zijn boeltje weer bij elkander en sprak:“Ge zult naar de Spoed moeten. Er zijn twee ziekenhuizen die ik u persoonlijk wil aanbevelen.” Dan sprak hij met een onzeker lachje:“Die anderen mogen wel weer binnen, geloof ik…”
“Dokter, alstublieft… Zou u me voor onderweg een fatsoenlijke pijnstiller kunnen bezorgen? Ik heb nog nooit zoveel pijn gehad… Onderweg naar hier is het al begonnen - nu nog te moeten rijden… Nu nog te moeten hobbelen…”
“Daar helpen geen pijnstillers tegen.”
Ik had nog nooit zoveel zeer gehad. Als ik niet binnen de vier minuten kon plassen, scheurde ik uit elkander - letterlijk.
dinsdag 22 april 2008
stil
het is uitzonderlyk genoeg drie dagen stil geweest op myn blog,
dat komt omdat ik bezig ben, myn sabam-papieren in orde te brengen,
da's érg veel werk, want ik heb daar niet meer naar omgezien sinds 1992...
én bovendien hang ik met dit weer nu byna dagelyks in de
heiden van kalmthout, - zalig...
dinsdagbunnies
live on stage als spontane mededanseressen op "de balzaal van het gebroken hart" in lier de voorbye zondagavond...
- toch raar, zo met de balzaal spelen op zondagavond...
- die tour zelf zit er ongeveer op (de gentse feesten en het rivierenhof niet meêgerekend); komend weekend wetteren en beringen, en daarna... snik... gaat het orgel zyn doos weêr in... wy allen bereiden ons psychisch voor op de put van het wegvallen van die als drugs door onze d.n.a. scheurende orgelmuziek van decap;
met zo'n mega-orgel in uw nek van katoen mogen staan geven - een voorrecht dat op de gehele wereld één handvol artiesten gegeven is... 6431
people
de theatertekst "myn leven met leterme" gaat eind mei worden uitgebracht door uitgeversveteraan jan bergmans, een iets localere versie, maar even volhardende versie van zyn generatiegenoot weverbergh, gekend van ondermeer zyn dichtbundels van axel daseleire... vandaar dat hy (dwz jan bergmans zelf) op bezoek kwam - mét zyn adviseur...
nacht van de censuur
na myn livingoptreden op het geheime adres van metavitalskiblogster tania mertens, speel ik 21 juNi tevens op "de nacht van de censuur", voor welk evenement deze humanist hier, by me langskwam...
een humanist die nochtans eenvoudig zélf zou kunnen figureren in "myn leven met bart dewever"...
vrijdag 18 april 2008
het boek Luv
stilaan zal ik
het boek Luv
aanvangen...
het gemakkelykste dat er bestaat...
een slordig boek in zomerse tinten beduimeld, ezeloorderig...
het boek luv, - achttien delen...
obversaties van iedere dag...
zoals
rik wouters en zyn model, -
kim van de week
beste vitalski-bloggers --
we Blyven trimmen!!
én wéêr een nief filmpke,
én wéêr, nu al jarenlang, een niéve bunnie,
en wêér een some product van srg,
en wêér, nu al jarenlang, een nieve kim van de week!!
WE RE JUST UNSTOPPABLE!!
donderdag 17 april 2008
daarjuist
daarjuist, donderdagmiddag, elsschot-lezing gehad voor veertig bejaarden én veertig teenagers... ik moest dus tegelyk orlando bloom én frank sinatra spelen...
het lukte nog ook - ik ben de beste!!!
landschap IX
herinnert er zich iemand het "krockiekot", ter hoogte van de hallershofstraat, waar ik met myn wapenbroeder geert beullens van die heerlyke feestjes gaf, nu toch weêr zolang geleden? ...vandaag zag ik dat deze chalet met de grond gelyk is gemaakt...
food 4 vitalski
daarnet (woensdag) in de zorro wezen eten, by een der betere chefkoks van oekraïne, eric somers
by hem eet je dingen die je je niet kan indromen, niet kan analyseren...
woensdag 16 april 2008
het nieuwe zilverschip
niet alleen voor gy en ik;
het nieuwe zilverschip is een schip
voor het gehele mensdom;
en zo het subiet tot zinken kome,
geen golf die erom zal treuren.
v.u.b.
het publiek daarnet in de v.u.b.
veel improvisatie... langer dan een anderhalf uur doorgespeeld...
het eerste gelach kwam pas na een kwartier... dat deerde niet... een halfuur later was ik goed op dreef... op de duur ging het érg lekker... vooral het stuk over walloniërs, over didier reynders...
hoewel ik nog niet weet hoe, moet ostrega er absoluut by dit jaar; het 100 procent alleen staan optreden ben ik eventjes Kotsbeu; tydens de belcanto-tour herontdekte ik het genoegen, tussen de bedryven door af en toe eventjes op een stoel te zitten om by te tanken... het publiek heeft er alle belang by dat ik myzelf amuseer, als ik met tegenzin aan mn dag begin is het ook knudde...
op het podium een tafel hebben staan met papieren, vitaminen, schriftjes et cetera, is belachelyk rustgevend voor me... dan vergeet ik byna dat het een podium is...
ik geloof dan ook in deborah haar rol als milfquet, maar spartaans moet zyn het klemwoord voor deze voorstelling, "myn leven met leterme"...
allemaal bedenkingen, toch niet oninteressant voor studenten aan de toneelschool...
ik kan nog blyven zoeken tot oktober - wat een luxepositie... meer dan dertig avantpremieres voordat het écht af moet zyn...
gratis
info@gratisinantwerpen.be
myn vriend mischa bludts onderhoudt al een jaar of twee lang een site met daarop alle bedenkbare Gratis evenementen...
keep him posted!
het wordt tyd dat het systeem van geld overboord wordt gegooid, stilaan...
op de photo: gratis persvoorstelling van het nieve nummer van het literaire tydschrift "revolver"
freddy
binnenkort verschynen er twee nieve uitgaven van "freddy", het van mars afkomstige stripfiguurtje van myn vriend de komiek "shellack".
de eer viel me te beurt er een uitleiding by te mogen schryven.
(zoals ook by de recentste esther verkest van kim)
de magie van "freddy" zit hem sporadisch in de gag zelf, maar systematisch in het wonderlyke van de uitgave integraal; het unieke formaat, de bezwerende katatonie van het personage in zyn verstarde omgeving, de hiëroglief daarvan, evolutie-lozer nog dan het verzameld werk van hergé. de lezer "lacht" dus niet aldoor, zelfs lacht hij maar zelden, my dunkt; maar hy of zy komt in zyn universum als met een roeiboot langs de rivier in zee, afdwingend, verslavend in zyn geheel. als een chokotoff...
net zoals ikzelf is shellack iemand die het in eerste instantie moet hebben van kwantiteit. deze reeks is dan ook een diesel. watch it drive slowly. ook diesels arriveren op de lange duur in nepal city...
srg in zozolala
myn broer serge baeken, voor vitalski-bloggers kortweg "srg", staat deze maand in het internationale stripmagazine "zozolala" met een uitgebreid en grappig interview. ook de kafkaänse werking van studio vitalski komt verrassend ruim aan bodt.
heerlyk om de futiele broer te zyn van een genie zoals hy. hoelanger je naar srg zyn tekeningen kykt, hoe meer je eronder van hypnose komt... ze dienen zich evident aan maar geven hun geheime dna volstrekt nooit prys...
de geur van nat haar IV - de fetisj I.6
hoewel er uiteraard praktisch niemand deze dingen hier leest (je zou ook goed gek zyn), - toch hier aflevering zes weêral...
wat voorafging:
vitalski is blyven logeren by viona schreurs in een villa in sint-idesbald... met een blaasontsteking zit hy er de volgende morgen in een ligbad... viona en renilde hebben het aldoor over een zekere mystieke man genaamd "gierke"...
6.
Viona droogde mijn onderrug en schouders en mijn natte, naar kaasfondue geurende nekhaar. Onaangekondigd keek ze mij intussen van té dichtbij aan, met té grote, spiraalvormige oogkassen als van een regelrecht kalf, - juist die blik, lezers, waar ik mij aldoor voor op de dool wist.
“Hoelang leeft gij al zo? Wordt ge dat onderhand niet een beetje beu?”
Zij bezigde letterlijk deze bewoordingen:“Ge moogt voor een tijd, tot de zomer bij mij inwonen.”
Dan zei ze:“Ik geloof in u. En ik geloof in de boeken die gij schrijft.”
Ook haar kattin zelfs nog, kwam naar binnen getrippeld. Een witte kop, een kattinnenlijf… Wat een zeer gek beest…
“Viona, ik… Ik zal erover nadenken…”
“Verdomd,” zei ze. “Hoe gij uw eigen verwaarloost, kan ik niet meer aanzien.”
“Dat valt nogal mee, alleen dit weekend is het zo erg.”
“Gij zijt niet zoals gij u voordoet. Ze hebben u van alles wijsgemaakt, ziet gij dat zelf niet? Het is niet echt, zoals gij u voordoet. Hoe gij leeft en zo.”
Dit artikeltje hadden we dan ook weer gehad??
Al had ze gelijk, godverdomme! Dit alles hier nu in zijn grootste, holistische geheel… De lol was eraf, dat klopte… Doch waarom werd ze zo onaangekondigd zo scheelogig? Waarom deed ze zo? Mijn vrijheid, daar was ik op gesteld, die ging mij écht boven alles!!
Hoe kon wat zich eergisteren zo aantrekkelijk voordeed, zich vandaag alweer zo afzichtelijk, zo lamentabel willen presenteren? Dat kon toch ook niet?
Ook Renilde meldde zich aan, doorweekt tot op haar jukbeenderen, haar bonte klederdracht gerafeld als kwam zij van de brousse. De ganse morgen lang aan het zwerven geweest in het bedauwde berkenpark, - om er tot de sterren te bidden. Onderhand wilde zij echter crashen (‘crashen’ betekende ‘slapen’; het werkelijke slapen waren wij afgeleerd door de schuld van onze gebrekkige opvoeding.) Blowen, zwemmen, crashen – dat was haar plan…
Een vampierachtige uitstraling beving haar...
Alsof zij, Renilde Meyers, alias het Renilde-monster, bezig was, mij te verteren van binnenuit… Op bestelling van haar Stiefmoeder dan aannemelijk...
Precies zoals die twee onbetrouwbare vrouwmensen die zij toch waren, ook de moord, de zelfmoord van De Morrie op hun geweten hadden. Zo was dat…
“Doe die rommel weg!”
“Hé, zeg,” zei Renilde. Haar drugsspullen weer bij elkander grissend. Juist op tijd, - de echte Dokter…
“Hij staat al voor de poort, - is die op slot?”
“Goed - subiet zeer eerlijk zijn. Hem eerlijk opbiechten wat ge gepakt hebt - die hele rotzooi. In uw eigen belang.”
“Hij is een ex-vriendje van me, die Dokter.”
“Ach, alleen al die oogbollen, ziet ge die? Die zien eruit als twee dwergtomaten! Die verraden toch alles!”
Meteen toch eens gaan nakijken - Renilde had natuurlijk gelijk: mijn oogbollen zagen er werkelijk uit als twee glimmende biljartballen. Mijn van eigeel doordrenkte pupillen zo perfect rond dat er een pink in zou kunnen verdwijnen. Dus geen Dokter zou daar naast willen kijken. Ook niet tegen betaling…
“Zo’n Huisdokter heeft zich daar niet mee te bemoeien.”
“Natuurlijk niet!”
“Of ge een junk zijt of een alcoholist of wat ook. Die eikels zijn dat gewoon, - daarbij: het zijn dus hun zaken helemaal niet!”
“Ge moet ze de kans geven om u te helpen. Dikwijls geeft gij mensen niet eens de kans om u te helpen.”
“God, - ik... Ik ben hier te oud voor… Ik… Ah…”
“Die kinderachtige taboes rond drugs ook altijd,” zei Renilde. Alweer van die jammerlijke bullshit zoals ze die van De Morrie had. “Daarmee is die rotzooi toch begonnen - de criminalisering daarvan. Honderd jaar geleden waren drugs perfect legaal, sociaal verantwoord zelfs. Verdomd,” zei ze. “Wat hebt gij gepakt, - speed zeker? Een labrador en een teckel zijn allebei honden maar een teckel ziet ge mij niet mee gaan wandelen! Speed is rotzooi, - al jaren pak ik overigens geen enkele drug meer waar mijn handen van gaan bibberen – zeg dat ook eens, wanneer ge die ziet, aan die Vilvis van jullie. Verrek, echt zo’n erg wringende blaas? Dat wil zeggen dat gij aan het combineren zijt geweest. Trouwens: van speed krijgt ge sowieso beender- en blaaspijn. En van die spierverrekkingen. Zeker met zulke dealers als De Caramel.”
Het ergste was: zij had gelijk – ja, ook Renilde had gelijk! Uiteraard. De laatste paar jaren was ik van al die kinderlijke kutrommel goed afgebleven, ik leefde inmiddels al een jaar of twee (met vallen en opstaan) zo nuchter als een halve schildpad op sterk water. Alleen de voorbije week of de week daar nog voor (wie hield zulks uit elkander?), was ik effectief, Jahwe wist waarom, toch nog eens, voor één keertje, aan het toegeven geweest aan de verleiding van speed op een zekere salontafel - elektrische nachten lang, ieder halfuurtje bijtanken… Ja, dacht ik toen letterlijk:“Verdomd, ik kan het al begrijpen – hiertegen,” zag ik in, “Ben ik uitzonderlijk slecht bestand!”
De laatste nacht was in het atelier van Den Hellerik, in de Bandenfabriek. ‘s Morgens was zijn spul er doorgejaagd, doch kwam er iemand langs met een beetje coke – de Melkboer van Gommora. Zonder daar wezenlijk goed over na te denken, zag ik mijzelf hiermee aan de ‘snuiftafel’, van mat glas, - braakneigingen bevechtend. En toch, mij zachtjes door mijn pijnlijke ballen krabbend, geweldig jammerend, gruwelijk én zalig! Normaal gesproken was ik iemand die zich aldoor, eender waar, opgefokt, opgejaagd en zenuwachtig wist, en rusteloos; derhalve was het gekomen dat ik ook steeds, als ik hiér was, meteen weer dààr, ergens anders naartoe wilde. Dat klopte, - ik bleef mijn benen dan ook van onder mijn kont rennen zonder enige vooruitgang! Nu ging ik hier echter voor altijd zo blijven zitten, voor mij uit kreunen, creperen. Er ging hier nooit meer iets veranderen. Hier niet, nergens. Een goeie ruimte…
En aldoor die wodka van De Zebdor ook. Om uit te gieten, dwars op onze schedel. Die wodka en die andere rommel – die vreselijke combinaties waren het, die er op ditzelfde moment niet meer uitgingen…
“Hoe idioot van u, - coke, da’s een product van de natuur, blaadjes die ge kunt gaan plukken zoals een duizendblad. Speed daarentegen, da’s pure chemie. Uit laboratoria. Die dingen vloeken met mekaar – en zoiets achterlijks, voor iemand die er al jaren mee bezig is?”
“Speed en coke, da’s goed en kwaad tegen mekaar. Die vechten daarbeneden, daar in het middelpunt van uw arme buik, hun eeuwigdurende strijd verder uit.”
“Hoe kan hij zo idioot zijn, ja...”
“Zal ik,” zei Renilde, “De Gierke anders laten komen? De Gierke weet hier vast raad mee.”
“Neen,” riep ik uit. “Laat dat!”
Die Gierke van ze – mochten ze thuis laten!!
maandag 14 april 2008
dinsdagbunnie
het zilverschip is terug...
ps: op de achtergrond die met het petje is volgens my vitalski-blogger jimmy, of ben ik abuus?
5170
people
danny van britsom, een van myn lievelingskomieken, kwam gisteren ook een tandje bysteken -
veel dank!!
recensie
hier net onder deze photo vind je een link naar het nieuwsblad;
een sfeer van de broeierige gig gisteren in temse, mét op de photo
de vriendin van het zilverschip van animo...
de photo hieronder = oa wouter van bellingen in temse...
vitalski Impuls TV
live na een voorstelling...
lady angelina is by luv reklaam aan het maken voor burgerlyke vreugde...
zondag 13 april 2008
Abonneren op:
Posts (Atom)
