vandaag was ik in het prachtige orteliushuis om aan de lopende band mensen te ontvangen die "maria" heten - een initiatief van antwerpen boekenstad. onder de getuigenissen van michaël vandenbril, dave van gestel en een journalist van gazet van antwerpen alsook een photograaf van de nieuwe gazet greep het plaats, dat er een man en een vrouw naar binnen kwamen, tot wie ik, tot myn eigen verrassing, by wyze van welkomst de woorden sprak:"jullie hebben één kind, en dat kind is op dit ogenblik in amerika." iedereen zag het gebeuren hoe hun beider mond openviel - - "dat klopt, maar hoe... hoe wéét u dit??" "hoe dit mogelyk is, begryp ik zelf niet, maar ik wist het gewoon."
daarna kwam er een kleine, lichtjes kalende man naar me toe. ik vroeg:"heet u maria?" "neen,"zei hy. "ik ben hier maar toevallig - myn naam is thys wierema..." zonder een minste oogwenk te verpinken, hoestte ik op:"dan ben jy de man die in 1974 in het magazine 'de engelbewaarder' een artikel schreef over de zelfmoord van jan arends, en die later door critici verweten werd: hun mening was dat je het in die tekst te veel over je zelf had." "dat klopt, - maar dat was de schuld van de co-auteur," sprak die kleine, dwergachtige man - om pas daarna verbluft uit te krassen:"hoe weet jy dit allemaal zomaar????" "wel ja... ik ben, een kleine twintig jaar geleden, op jan arends gepromoveerd... maar uitgerekend jouw publicatie heeft heel myn leven veranderd eigenlyk - al wil ik je daar niet voor bedanken."
een kwartier later komt er een man binnen die juanmaria heet. hy gaat zitten en ik zeg:"jy bent een beeldhouwer." waarop die man, zonder een minste soort van verbazing:"dat klopt."
later legde ik aan de zeer bevallige directrice van het orteliushuis uit, dat het wel aan de archeologische vondsten zou liggen, welke in een aangrenzende kamer op een grote tafel lagen verspreid, om er van stof te worden verwyderd, dat er hier vanmiddag ronduit telepathische en magische krachten in de ruimte hangen...
toen de sessies achter de rug waren (ik geleek wel een arts in praktyk), moest ik meteen ergens op een nabye, houten rococobank gaan liggen, en lag ik een kwartierlang algeheel buiten westen...
nu ben ik naar de film baader-meinhoff aant kyken...
19 opmerkingen:
Jan Arends schrijft uitgebeende pure poëzie. Ik ben fan en zou dat wel eens willen lezen, uw thesis over hem. Kunt ge dat ergens krijgen en moet ik daar ver voor lopen? 'k Heb bv. ook de biografie gelezen "Angst voor de winter", maar ik neem aan dat jouw schrijfsel nog meer informatie bevat of aanvullende. Als je dat wil Vitalski, wil ik daar een bedragje voor betalen als jij me daar een kopie kan van bezorgen. Deal? Indien ja, geef ik je later mijn adres door, en u je rekeningnr. Groeten.
het is een lyvig werk, maar inhoudelyk is het absoluut niet vatbaar voor publicatie. ik kan jou wel een exemplaar bezorgen, waar woon je ergens?
Publiceerbaar of niet, ik meen nu toch al met enige zekerheid te kunnen stellen dat je werk over Arends me wel zal kunnen boeien. Ik vind het fideel van je Vitalski dat je de nodige tijd en aandacht zal besteden aan het versturen ervan en je mag er van uitgaan dat je op deze manier iemand blij zal maken die zich meestentijds pleegt op te houden in zijn huisje in de Edmond De Deynstraat, huisnummer 53, postcode 9400, te Ninove, in de provincie Oost-Vlaanderen, dicht tegen de taalgrens en Henegouwen aan en verder met indien onbewolkt weer uitzicht op de skyline van het op enkele tientallen kilometers verdere naburige Brussel. Stadje Ninove waar, als ik me niet vergis, jij reeds tweemaal optrad, de eerste keer in café De Kalisj en ietsje later in ons cultureel centrum De Plomblom. Als je daar nog iets van weet kun je je misschien een beeld vormen over de plek alwaar uw studie terecht zal komen en met de nodige interesse zal worden doorgenomen, waarna het met gepaste eerbied in één van mijn boekenkasten tussen "Angst voor de winter" en "Rimbaud, de biografie" bijgezet zal worden.
Ninove, stadje waarover ik verder op dit moment enkel nog wil vermelden dat het bijzondere bewarende stabiele kleigronden heeft. Het zal je snel duidelijk worden waarom ik wil dat je dit weet, Vitalski. Hierna komt het al. Ik sta mezelf toe even vrijpostig te zijn en je iets te vertellen over een, naar mijn logica onweerlegbare, hypothese over het verband tussen een laag Ninoofse klei en de verre, verre toekomst. Een hypothese die mij te binnen schoot tijdens mijn ochtendtoilet op deze zondag de 17e mei. Ik schrijf dit neer omdat het opsturen van je werk naar een Ninovietertje ook voor jou zelf mogelijk een oorzaak van enig plezier bevat. Als ik het groot zie, schenkt onderstaand verhaaltje -waarvan ik dus effectief denk dat er ten minste nog tijdens onze levens geen wezen zal zijn die het mogelijk ooit concreet worden ervan in zijn tegendeel kan bewijzen- jou, Vitalski, een blijvend rustgevend en, ja zelfs, met je hele bestaan vrede hebbend gevoel; m.a.w. een gedachte die jouw gemoed, tijdens het doorzwemmen van alle ups en downs van een artistiek leven, kan pacificeren. Iets nederiger hoop ik enkel maar dat mijn -ik benadruk het dus nogmaals, hoewel toegegeven ietwat vergezochte daarom toch zeker niet totààl van de pot gerukte, vertelling gespind rondom de elementen Ninove en jouw boekwerk- voor effe een glimlachje op je gezicht weet te toveren.
Namelijk, moet je weten... Het kan best wel zomaar eens gebeuren dat binnen een x-aantal eeuwen, wanneer onze huidige tijd onvermijdelijk als een soort van prehistorie bestempeld zal worden, jouw werk over Jan Arends, bewaard gebleven in de beschermende en stabiele kleigrond in en rond Ninove, zal worden ontdekt door de toekomstige archeologen en dan door hen en andere geleerden behandeld zal worden als zijnde één van deze heel zeldzame, zoniet de enige geschreven tekst die men dus in geheel de West-Europese regio, en wonderbaarlijk in nog volledige en goede staat, kon vinden. Na het bestuderen ervan zal men op basis van jouw werk concluderen dat onze mensensoort, hoe primitief ze ook was, toch al beschikte over een hoge mate van intelligentie.
Zowat alles wat de mens in ons verleden gefabriceerd heeft, ook de arbeid van contemporaine mensen en die werken die nog komen moeten, ten onder gegaan, verzwolgen, bijna alles de tand des tijds niet doorstaan. Behalve met nog een paar andere meesterwerken, is Vitalski bijna een eenzaam en uitzonderlijk beroemd auteur in de quasi eeuwigheid, door een te Ninove opgegraven druksel van zijn hand.
Naast het belangrijke boek, vond men in dezelfde kleilaag nog een in de verpakking zittend dingetje dat men blijkbaar "condoom" noemde, een wel zeer rudimentaire vorm denkt men van bevruchtingspreventie. Men maakt dan in de kantlijn van de talloze schoolboeken die dan zullen verschijnen over het teruggevonden boekwerk handelende over ene Jan Arends en van de hand van de hooggeleerde Vitalski en het daarbij mede aangetroffen kapotje, de vele studentikoze magen doen omkerende opmerking dat het kapotje erop wijst dat men in die tijd, onze tijd 2009, blijkbaar nog vleselijke omgang had met elkaar en dit dan nog dikwijls uit vrije wil en blijkbaar om een vorm van genot op te wekken welk men dan in de verre toekomst totaal onbegrijpelijk zal vinden. Met een kwinkslag voegt de docent er dan aan toe dat toenmalig bezitter van het rubbertje blijkbaar zelden tot die weerzinwekkende, maar voor de toenmalige mensensoort plezierige, daad in staat moet zijn gebleken daar het condoom ongebruikt bleef en tevens reeds lang vervallen. Docent vermeldt bestaan van theorieën stellende dat beide objecten niet zomaar toevallig bij elkaar gevonden werden. Het ongebruikte voorbehoedsmiddel duidt namelijk zeer waarschijnlijk op een falende vrijgezel zonder gezin en dus beschikkende over veel tijd en spanningen en frustraties allerlei, resulterende in vluchtgedrag van deze persoon door te lezen, o.m. al zeker in het naast de spermahouder aangetroffen boekwerk.
Beste Vitalski, het kan zelfs nog beter! Want...
Best mogelijk dat na deze ontdekking en zorgvuldige en delicate opgraving van jouw boek in die verre, verre toekomst (te Ninove of all places), dat dan een meest uitgelezen selectie van meest uitmuntende geleerden zich in ampele debatten en op vele symposia buigen over je geschrift en men het na het binnenste buiten gekeerd te hebben men in de leerstof voor wat dan zal doorgaan voor hogere studies het volgende laat opnemen: dat de toenmalige beschaving (Men is het er bijna unaniem over eens om deze periode tot het Vitalskiceen te dopen. Dit is in die toekomstige vorsende geleerde ogen nog een zeer met talloze gevaren beladen tijd waarin mensen bv. de sikkeneurige grillen van de wel tot veertig centimeter in de hoogte opgroeiende huiskatten, lang uitgestorven soort gelukkig, had te weerstaan), in onze regio gecentreerd was rond de verering van een godheid genaamd Jan Arends, waarvan ene mysterieuze Vitalski de Zoon en Profeet op aarde was, met als opdracht het geloof in de boodschap van de godheid Jan Arends te verspreiden.
Verder meent men te weten dat die figuur Vitalski, u dus, talloze reizen en tochten ondernam naar soms verre en onherbergzame streken om voor de aldaar verzamelde mensengroepen met al de krachten waarover hij beschikken kon als een bezetene te redevoeren over dat geloof, wat tevens door Vitalski neergepend werd met goddelijke inspiratie en voor het dagelijks gebruik door het gewone volk ook vele malen gekopieerd in lijvige drukwerken (Waarvan men te Ninove één exemplaar heeft kunnen opgegraven). Ook zal men kunnen stellen met grote zekerheid dat deze uitverkorene godenzoon Vitalski op zijn tochten werd vergezeld en bijgestaan door een schare van trouwe en knappe oogstrelende deernes, die al gauw Bunnies werden genoemd. Dit om het leven van opperwezen op aarde Vitalski makkelijker te maken en te veraangenamen, alsook om al de zich in het publiek door Zijn toedoen ontstane mirakels zo zorgvuldig mogelijk te boekstaven.
Er zijn zo talloze voorbeelden bekend kunnen worden van mensen die bijvoorbeeld door het smakelijk te moeten lachen met de onweerstaanbaar geestige witzen, vlotjes geuit door de Profeet heel spontaan en definitief genazen van hun diepe depressies. Sommigen van hen begonnen als teken van grote dankbaarheid, net als de Bunnies, de Here Vitalski overal te volgen en dezen vertoefden ook meermaals in de gewild sober gehouden ateliers die Hij Vitaslki erop nahield om aldaar naarstig en onverdroten te kunnen werken aan de kwaliteitsvolle kopieëen waarin godheid Jan Arends werd vereerd. Zijn veelal mannelijke helpers kregen de naam "skipostelen".
Men zal dan, in die verre toekomst, tevens onderwijzen dat alle deze ateliers zich zouden hebben bevonden in een mythische en zeer wijze stad waarvan dan wordt vermoed dat ze jammerlijk verdwenen is onder het zeewater en dat ze de naam Antwerpia had. Antwerpia zou naar alle waarschijnlijk ook de geboorteplek van Vitalski geweest zijn, hoewel een minderheid van schriftgeleerden menen dat Vitalski enkele tientallen kilometers buiten die stad voor het eerst het daglicht zag, en wel in een nog meer landelijk gebied in een serre die bestemd was voor de kweek van tomaten. Op deze geboortedag van Vitalski wordt in die toekomst nog altijd elk jaar zowat in elke stad en dorp een serretje geplaatst met een kindeke Vitalski erin, wat de mensen ertoe noopt om daar een moment van verpozing en bezinning te houden. Men wijst ook elk jaar tradioneel het meegebrachte nog kleine grut vol ontzag en ook wel met enige schroom, op het bij het kindeke Vitalski zeer geprononceerd zijn van een voor een baby al vrij reusachtig voortplantingsorgaan. Hierbij houdt men kindeke Vitalski aan als voorbeeldfunctie met de belofte dat kinderens eigener piemeltjes ook fameus kunnen groeien als ze maar braaf de korstjes van het volkoren tarwebrood opeten en de Brusseliaanse Antikiaanse spruitjes zonder morren verorberen. Zo rond het prille begin van de pubertijd verliezen de nakomelingen veelal voor een korte periode het geloof in deze groeithese. Men merkt gaandeweg dat men ook op dit gebied de halfgod/halfmens Vitalski nooit zal benaderen.
Zeer terzijde zal ook nog worden vermeld dat de Profeet Vitalski de gewoonte had om elk van de tot hem in prachtige lucide dromen geroepen mooi gevormde en slimme, vruchtbare, jonge vrouwen, persoonlijk in te wijden tot het Bunniedom. Men is er in die verre toekomst dan wel nog altijd niet zeker van om welke precieze inwijdingsrituelen het ging.Maar wel weet men dat de godenzoon er zelf ook veel genot en energie uit kon putten en, wat de rituelen ook behelzen mochten, dat Vitalski ze op zodanige kundige manier uitvoerde dat deze Bunnies na hun inwijding er keer op keer voor kozen om met nog meer toewijding en vastbesloten trouw zorgzaam voor Hem te zijn en wel voor de rest van hun leven en deze zorg exclusief gericht op Hem. Het staat vast dat de door Vitalski onder handen genomen Bunnies nadien ooit nog de behoefte voelden hun diensten aan andere mannen te bieden. De energie die Vitaslki aan deze inwijdingsdaden met de Bunnies ontrok kon hij hard gebruiken om zijn vele geloofsverspreidingen te doorstaan. Vitalski moet in zijn pelgrimswerk zeer bestrijkend te werk zijn gegaan en hij ontzag zich zeker de moeite niet om ook kleinere stadjes tot zelfs onooglijke gehuchten aan te doen om Zijn leer er met onblusbaar vuur bekend te maken.
Het moet zo geweest zijn dat Hij bij de doortocht in zo een klein stadje, ditmaal Ninove genaamd, en dit na de prediking voor een zich in het stadscentrum verzamelde groep aandachtige en door Hem al snel bekeerde vrome burgers, op een sterveling stuitte die bijna volledig, op de initialen T.B. na, anoniem gebleven is. Deze man bleek in zijn levenskwaliteit sterk geplaagd te zijn omdat hij, omwille van een duistere reden (een roddel ging fluisterend van oor tot oor over de aanranding der eerbaarheid van een zeventienjarige maagd), door de Ninovieters verstoten en gemeden werd. Aan juist deze gekwelde mens moet de profeet Vitalski een met luxe overladen kopie van Zijn werk over de Vader God Jan Arends geschonken hebben. Het was een door Vitalski geliefde en welbekende paradoxale werkwijze om door middel van een oprecht gemeende en met krachtige symboliek omkranste actie aan het volk de leer van Jan Arends diets te maken, en dat Zijn leer niet alleen in hoofden en gedachten van de mensen moest zijn maar eerst en vooral in de dagelijkse praktijk moest worden beleden en gepraktiseerd. Een leer overwegend gestoeld op naastenliefde voor de medemens, in het bijzonder voor de verschoppelinkjes onder de medemensen. Vandaar dus de nadruk die Vitalski legde op zijn weggave van Het Boek aan juist de door de massa als zwakke mens bestempelde.
Het is nu net dit Boek over de godheid Jan Arends alzo geprofesseerd in wonderlijk mooie taal door de Zoon Heiligens Vitalski en door Hemzelve aan de defecte mens geschonken, dat als enige drukwerk in die verre toekomst ontdekt zal worden en dan nog vrijwel ongeschonden gelegen in een beschermend laagje van Ninoofse kleigrond. De nietige sterveling met initialen T.B. koesterde het boek grondig, naderhand heeft een laag modder de rest van het beschermende werk gedaan.
Zo is het gekomen dat men de godheid Jan Arends terug zal beginnen te aanroepen in verre toekomstige gebeden en dat onder andere miljoenen toekomstige huisvrouwen in hun keuken geknield
zullen zitten voor een prentje waarop kindeke Vitalski afgebeeld staat met een aureooltje om het hoofdje, in de hoop zo een goed leven te zullen hebben; en dit tot in der eeuwigheid zeggen zij O Vitalski Amen.
Een kleine uitwisseling met nog behapbare gevolgen (o.a. mijn blijdschap bij aankomst van je boek), kan, zo zie je maar, uitgroeien tot een zaak met gigantische belangrijke gevolgen in een niet in te schatten toekomst; gevolgen van zo grote orde dat zelfs de geachte Carl Gustav Jung er oncontroleerbaar, rustende op zijn hoofd en voeten in de lucht,vijfmaal van rond zijn as zou gaan tollen, zich duizelig afvragend of collega Freud niet stiekem drie gram van zijn cocaïne in de thee heeft geroerd.
Als bepaalde mensen in hun leven meermaals door de bliksem getroffen kunnen worden, als zoiets als het butterfly effect algemeen aanvaard is, dan is de kans op deze -toegegeven zeer late en postume en ietwat bizarre- vorm van jouw roem als de eeuwige Verlosser der toekomstige mensensoort, ook aanwezig. Yes we can!
En dat ik je dat gun... naast ook je meer momentane en mundane successen die regelmatig uw leven kruiden.
Vooraleer ik deze wat lang uitgevallen reply afsluit, wil ik nog zeggen dat Vitalski zeker niet te beroerd moet zijn om een financieel bedrag te noemen waarmee ik akkoord kan gaan en dan betaal ter renumeratie van moeite en mogelijke kosten.
Als meer symbolische tegenprestatie beloof ik inspanningen te zullen leveren om ergens in 2040 met mijn zoveel als mogelijk aantal bijeengetrommelde vrienden af te zakken naar een toneelhuis te Antwerpen om je daar als vertolker van Dali bezig te zien. Opdat jij me eventueel ook eens wil zien, zal ik in dat theater in 2040 herkenbaar zijn aan mijn in de kleuren van de dan heersende mode geëquipeerde draagbare ijzeren long, kettingroker zijnde is dat mijn meest plausibele singal de recognition dat ik heden kan bedenken; en als jij dan beloofd dat in dat stuk over Dali een pauze zit van minstens twintig minuten zodat ik en gevolg op het gemak kunnen genieten van een sigaretje, beloof ik tevens om dan zo min mogelijk te kuchen, te reutelen of vies hoorbaar slijm op te halen en je dus niet te storen. Deal?
Groeten.
P.S.: Vitalski, misschien heb je snel mijn opgegeven url opgemerkt. (webpagina is snel te bereiken, zoals je wellicht goed weet, door te klikken op eender welk van mijn in blauw weergegeven synoniempjes) Het betreft hier een bescheiden blog mijns waar ik een handvol tekeningen heb geplaatst, die ik heb gemaakt. Blog is sinds heugenis evenwel niet meer geupdate wegens geen nieuwe tekeningen, omdat ik alleen maar over een grammetje tekentalent schijn te bezitten gedurende wat je zou kunnen omschrijven als perioden van relatief psychisch lijden en ik zodanig, tevens sinds heugenis, ben geëvolueerd naar een staat van bewustzijn die ik op velerlei vlakken met zaligheid toejuig, doch op tekengebied ik in staat ben om de professionele medebezorgers van die staat van zijn aan te klagen in een klaagbrief naar allerlei geschreven media, wegens broodroof van de fortuinen die mij bezorgd zouden kunnen worden bij eventuele verkoop van voornoemde tekeningen en diegene die brutaal werden geaborteerd. Het is een, naast de fysieke verschijnselen, een neveneffect waar ik soms dubbel om kan balen. In meer positief ingestelde tijden denk ik er evenwel om, niet in de mond wegens constant bezet door nicotineleveranciers, maar het in meer lagere regionen te zoeken en uit te vissen, door potloden tussen mijn tenen te steken, of mijn greintje talent zich daar niet, in mijn voeten, niet genesteld heeft. Ik weet, er valt in de sector van ongebruikelijke teken- of schildertechnieken amper een financiële pot te breken, echter er circuleert dan weer wel een tiental ton meer onbaatzuchtige liefde, wat toch ook iets waard is. Een ander pluspunt is dat de messteken in de rug altijd onbedoelde akkefietjes zijn (spasticus verliest tijdens vieruurtje de controle over zijn stompje en laat keukengerei de ether in slingeren, kijkt ondertussen beteuterd naar zijn boterhammetje); eenmaal zo'n toevallig accidenteel mes je rug zou treffen is het nu ook zo geen erg want in de sector waarnaar ik verwijs circuleren er nooit scherpe messen, daar wordt door de behoeders terdege rekening mee gehouden.
Verder wil ik je met deze navelstaarderige besognes niet vermoeien noch reclame maken vor mijn blog (mss. wil het oog ook wel wat, dacht ik zo) en zeg ik: nog een prettige voortzetting.
Ik zou me aan de lippen van Jung hangen om van deze meester veel bij te leren. Freud heb ik nooit veel waarde toegekend. Het enige wat ik met die man misschien zou kunnen doen is cocaine snuiven, maar er een zinnig gesprek voeren met die kerel lijkt me uitgesloten. Maar ja, aangezien Freud niet meer is, zal ik dan maar tot Tom Boonen wenden ... hij snuift de finish op voor je het weet.
Eum, Jung en Freud waren toch tijdgenoten. Ze zijn zelfs een tijd bevriend geweest. Hun paden scheidden zich als ik me niet vergis omdat Jung het niet op alle vlakken eens was met Freud. Je zal het met Tom Boonen moeten stellen. Zie dat je hem kan volgen.
Boonen word enorm geviseerd omdat het een publiek figuur is omwille van een misstap buiten competitie, en wat dan met alle alcoholici, sexverslaafden, gokkers. Daar kraait geen haan over. Echt jammer voor hem. Freud heeft zijn bijdrage geleverd, maar Jung heeft veel meer van een visionair. Nog steeds weinigen die hem begrijpen.
In onze maatschappij wordt de omgang met bv. cocaïne nu eenmaal als iets illegaal bestempeld. Dat verandert niet als Tom Boonen zijn verlof neemt. In se heeft dat dus allemaal niets te maken met dat Boonen beroemd is, zelfs in se weinig met de sporttak die hij beoefent, want cocaïne wordt door de UCI niet als een prestatiebevorderend vorm van doping beschouwd. Bewijs daarvan is dat Boonen al vele jaren terug op gebruik van deze drug werd betrapt, maar dan door controleartsen van de UCI. En daar werd geen gevolg aan vastgekoppeld. De mensen die in België de contoles uitvoeren zijn beëdigde ambtenaren verbonden aan de staat en in die rol verplicht om de vergaarde informatie door te spelen aan de bevoegde instanties. Waarna de heer Boonen hetzelfde traject doorloopt als elke gewone sterveling die betrapt zou worden, namelijk bij de eerste constatering van drugsgebruik een door het gerecht uitgesproken zachte vingerwijzing. Bij recidive zal de straf iets zwaarder uitvallen. Dat geldt dus voor iedereen. Uiteraard wordt er veel aandacht besteed aan deze kwestie, maar is dat niet aldoor zo bij de figuur die Boonen is, ook bij zijn meer positieve daden. Het vele geld dat hij verdient is net omdat hij beroemd is en daardoor interessant voor sponsoring. Dat het dus extra in de aandacht wordt gezet door allerlei media is dus logisch. En naar personen die identiek dezelfde feiten plegen maar totaal anoniem blijven, zal men natuurlijk weinig naar omkijken. De verslavingsvormen die jij hier opsomt zijn dan nog eens allemaal niet strafbaar. Wordt Boonen dan geviseerd? Ja, er kan ergens die schijn van afglanzen. Dat komt natuurlijk omdat Boonen de pech heeft om zich nu net in hét milieu te begeven waar de wielrenner om de haverklap kans loopt om gecontroleerd te worden op inname van illegale substanties. Boonen moet ergens ongelofelijk naiëf zijn, mocht hij ooit gedacht hebben dat hij zijn gebruik geheim zou kunnen houden, profwielrenner zijnde. Daarom zeg ik dat niet Boonen als individu geviseerd wordt, maar zeker wel zijn beroepstak in het algemeen. Misschien zelfs volkomen terecht trouwens.
Over Freud wordt beweerd dat hij niet één van de patiënten die bij hem sessies deden, van zijn kwalen heeft afgeholpen.
Als jou dat allemaal interesseert zal je zeker wel fan zijn van de tv-serie Frasier, die draait rond twee broers, de ene een Freudiaanse psychiater, de jongere een Jungiaans. Beiden verliezen zich constant in vergezochte theorieën om wat rondom hen gebeurt te verklaren. Als contrapunt dient hun, van zijn pensioen genietende, vader die no nonsens en het gezonde verstand vertegenwoordigt.De vader was politieman en kreeg door zijn ervaringen met de wreedheid van het straatleven kennis, die beide broers als studacten, nooit zullen verwerven.
Dat de ene een Freudiaan is en de andere Jungiaan daar heb ik evenwel weinig in de serie van gemerkt. Misschien zijn de moppen die gemaakt worden over de verschillende visies zo subtiel en mijn kennis erover zo beperkt, dat ik het daarom mistte.
Ik mag wel zeggen dat ik persoonlijk wel al meerdere malen geconfronteerd werd met wat Jung synchronisatie noemt.
Goh, ik heb nog nooit van gedachten gewisseld met iemand die anoniem wil zijn.
Een reactie posten