state of being

laten we nog eens alles op een rytje zetten...

-de leterme-voorstellingenserie is ongeveer achter de rug, al komen er nog gigs in het najaar, en bovendien ben ik nog lang niet van plan er de brui aan te geven, omdat de meeste van die grappen nog steeds blyven groeien en omdat de appreciatie gewoon te groot is... de laatste drie keren heeft het diverse publiek telkens opnieuw anderhalf uur de slappe lach gehad... zo'n voorstelling schryf ik niet op een paar dagen tyd opnief.

-circus bulderdrang is op het ogenblik een hopeloze emmer van etterende emoties, maar hoe dan ook doen we de eerste zondag van juni nog een happening in "huize klappei"; wie die 'we' dan is, zullen we dan wel zien. en in ieder geval heb ik van de voorbye reeks keiveel bygeleerd, wat op myn leeftyd toch geen evidentie meer is. je moet echter eieren durven breken als je een omelet wil bakken.

-de achthonderd verdwenen exemplaren van 'de fetisj' zyn weêr terecht, ik ben ze tezamen met mn broer serge gaan afhalen in het sint-niklase industriepark by "libridis", waar ze strandden in plaats van gedistribueerd geraakten. ik deel die romans nu gratis uit na de voorstelling en zo is het goed, het kan my echt waar totaal niet verdommen, het is tof dat de mensen er toch soms een halfuur lang voor staan aanschuiven en intussen kom ik van alles over ze te weten; hoe kwam je op myn voorstelling terecht?, et cetera - er zyn, zie ik, twee categorieën mensen: degenen die me al meermaals eerder gezien hebben, met andere shows op andere plaatsen, sommigen hebben àl myn shows gezien en dat zyn er extreem veel, - en dan de tweede uitgebreide categorie: mensen die zich er door hun vrienden met tegenzin toe lieten overhalen om meê te komen - "ik dacht dat wat gy deed totale rommel was," - dat hoor ik nu al jarenlang iedere dag; ik vraag dan "hoe kwam je daar dan by?" - antwoord: geen idee eigenlyk... -  al by al is het minder erg om te moeten optornen tegen negatieve vooroordelen dan tegen te hoog gespannen verwachtingen.

-nadat ik er op tv vliegensvlug weêr werd uitgekeild, is myn carrière gestopt met groeien, maar ik zie nu dat ik wel ver genoeg gegroeid was om, zoals het nu bolt, een leven lang ootmoedig te kunnen blyven voortademen; schnabbeltje hier, spaarcentje daar, schouderklopje hier, wat boe-geroep daar...

-myn lyvige autobiografie wordt op het ogenblik geredigeerd door peter haex, die de derde lezer is tot dusver - maar die 'redigatie' gebeurt niet zo lullig als ik het by een uitgeveryen mocht ervaren; we praten gewoon, om de veertien dagen, over wat hy gelezen en bedacht heeft tot dusver, en ik trek myn conclusies. de volgende die haar borst nu nat maakt, is diane broeckhoven, die de eerste hoofdstukken (kinder- en jeugdjaren) eens zal bekyken.

-de nog lyvigere graphic novel die we met "studio vitalski" hebben gemaakt, verkeert in een gelykaardig stadium; alle platen zyn getekend (360 fraaie bladzyden, voor een krankzinnig wervelend avonturen-epos), maar er is flink wat redigeerwerk aan; myn broer serge heeft daar in augustus twee stageaires voor in dienst, maar dan ligt het wel een lange tyd stil; onderwyl ik de tekenaars niet goed durf optrommelen voor iets nieuws, zolang dat eerste werk niet af is.

-overigens heb ik me extreem goed geamuseerd met de "female tornado's", welke dames (barbie, yasemin, charlotte d.c.) zich opzienbarend goed hadden gefocused op de tapes die we ze gaven, zodat ik als het ware, toen ze optraden, myzelf kon horen zingen door hun vrouwenmond. ik moet zeggen dat ik heel erg fan ben van my!

-ik ben nu drie jaar met luv samen, officieel wonen we niet samen, maar in de praktyk is ze altyd hier, behalve wanneer ik haar expliciet zeg dat ik alleen wil zyn. maar zeggen dat je alleen wil zyn vergt een heel andere wil dan dat alleen willen zyn zelf. het was wel goed weêr maar luv leest artikels in de krant in de aard van "zwangerschappen op latere leeftyd"; als ik dronken thuiskom begin ik wel zelf over een contract dat haar prompt tot kindmoeder en my tot jim morrisson zou promoveren, wat uiteraard klinkklare bullshit is... geef my maar haar vriendin marys ipv kleuters en kleuterklastrauma's... over het algemeen is alles echter behoorlyk perfect zoals het is... samen in de tuin onder de (nu al allerlaatste) bloesemtakken in de zetel gehangen en rond de middag een twintigtal boeken en kranten wezen halen in de diverse boekhandels die 's zondags toch open zyn in 'tstad...

-nu is het zondag twaalf uur 's nachts, alle ramen staan open voor een goddelyke bries van de straatkant naar de achtertuin. helaas ook muggen wel...