de vroege wittgenstein wilde taal doorgronden als een wiskundig apparaat, maar de oude wittgenstein kwam als gezond schizofreen tot de conclusie:"taal is behekst"; en zo is het maar net.
vandaar dat zo'n vertelling als "de gelaarsde kat" per keer dat je het vertelt, automatisch alsmaar harder gaat flippen. je moet daar dus geen moeite voordoen, en zelfs kan je het niet tegenhouden. maar is dat niet eigenaardig? ik ben zelf ook maar een toeschouwer, ik ben juist zelf nog het meest benieuwd...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten