state of being - - - 12 september 2010

photo (c) dean wouters

gisteren, vrydag, op de avond van "hotel jarretelle", hooguit vier of vyf plastic bekertjes met daarin witte wyn geconsumeerd, en rond halfvyf snachts onder de wol gekropen; daarvan vandaag, zaterdag, hoe dan ook de gehele dag door liggen nasuffen; niet helemaal een kater, maar toch serieus onder de voet. inslapen overdag, pas anderhalf uur later met een luide snurk weêr wakker schrikken. m.a.w. ik kan echt niks meer hebben. en dat is maar goed ook. dat platte water en die druiven bevallen me nog steeds. en ik ben nu één keer niet gaan zwemmen en daardoor uit myn evenwicht...

    wel ben ik naar leuven gereden voor een paar boodschappen, eigenlyk vooral om van het zonnetje te genieten (cruisin on a river, on a sunny afternoon). in de parkeergarage vlakby de grote markt was het zo druk (open monumentendag) dat ik wat te gehaast een plekkie moest uitzoeken; ik stond zo overdreven dicht naast de wagen bezyden me, dat ik er nadien niet meer uitgeraakte. maar weêr uitgestapt,- om een voorbyganger aan te spreken:"sorry, ik ry nog met een L; ik geraak hier gewoon niet meer uit zonder kleêrscheuren..." de afstand tussen de twee wagens écht nog geen sigarettenblaadje zynde; dus ook die aangeklampte vrywilliger, een iranees of zo, wreef zich met een huiver door het aangezicht; je zag hem denken "fok, subiet heb ik het op myn kerfstok!" maar hy stapte in (langs rechts, de linkse deur kon uiteraard geen één centimeter open), en met één intelligente draai aan het stuur loste hy het toch op, gezegend.

    die pseudo-kater, voorts, was het wel waard, dat wel, want ik moet zeggen dat ik my ernstig heb geamuseerd gisteravond. goeie muziek (deejay ben mouling), vele hoeveelheden adembenemend mooie meisjes maar ook sympathieke, halfdronken jongens kwamen me aldoor aan de arm hangen, het leek wel een viering, ik wist niet dat ik zo geliefd was, echt niet... vooral met die charlotte nyssens heb ik uren staan dansen...

    hoe groot is de kans eigenlyk (nu iets helemaal anders) dat ik het, in de toekomst, ooit nog, met gods wil, tot grootvader schop? als alles normaal verloopt, en dat zal wel, is molly, myn dochter, er twintig als ik er zestig ben. zo laat als ik eraan begonnen ben. "och jongen," zei luv kordaat, "gy wordt er toch negentig."

     nu zitten we al aan box vier van "mad men"...