ANTWERPSE GELUIDSHINDER
Het is zeer goed mogelijk dat ik mij vergis, en ik wil ook absoluut niet doorgaan voor racist, maar desalniettemin krijg ik de indruk dat het een midden-oriëntaalse traditie is om zich af en toe over te geven aan het zogenaamde "vreugdevuur", waarmee bedoeld wordt dat mensen uit het volk er dan zonder enig aarzelen toe overgaan, hun schietgeweren in de lucht te verheffen om daarmee lukraak het ene schot na het andere te lossen, niet alleen met revolvers maar zelfs met algehele bazooka's en mitrailleurs, en dit niet alleen op ogenblikken van overwinning, maar ook van onverwachte, miraculeuze genezing en op de verjaardagen van heilige mensen. Dat alle mogelijke kogels die zo worden afgevuurd, gegarandeerd ook weer naar beneden tuimelen, schijnt er bij niemand op te komen.
Dit, het moet gezegd, ronduit barbaarse gedrag, dat nochtans niét dient om uiting te geven aan woede, doch wel aan vreugde, dankbaarheid en plezier, is in het Westen gelukkig onbestaande, maar waar je hier wél aanhoudende mee te maken krijgt, is de meer onschuldige, maar ook flink lastige, akoestische variant van het vreugdevuur: bij overwinningen zoals daar zijn op het voetbalveld, maar ook bij trouwfeesten en overnieuw bij de verjaardagen van koningen en prinsen, plegen de Antwerpse straten geterroriseerd te worden door aanhoudend claxonerend sluipverkeer. Studenten met examens, baby's met slaapproblemen en ijscowagentjes die er niet tegenop kunnen, zullen er weet van hebben: om de drie, vier dagen is het hier een getoet en een geblaas door de straten. En dan zwijgen we nog van de vervaarlijk kantelende wimpels uit menig autoraam.
Nutteloos claxonerende automobielen zijn minder dodelijk dan onbestemd in het rond vliedend gekogelte, maar toch zou ik hierop willen wijzen: wanneer er een dertigtal wagens claxoneert zonder noodzaak, precies op een ogenblik wanneer er één wagen juist met uiterste dringendheid claxoneert, dan is het claxoneren van tweedgenoemd mobiel zonder vrucht; claxoneren bijvoorbeeld dertig wagens om de bruid en de bruidegom te vieren, maar steekt net op dat ogenblik pakweg de vader van de bruid op een wankel kruispunt over en wil er één wagen claxoneren om die ongelukkige te verwittigen, dan gaat dit signaal verloren, en zullen onze fuifbroeders diezelfde dag nog behalve een trouwfeest, tevens een begrafenis in de familie te hebben te celebreren. Toch iets om over na te denken, niet?
4 opmerkingen:
Fijne tekst! Beetje andere schrijfstijl dan gewoonlijk, maar wel verfrissend.
Ik ben ook niet meteen voorstander van die toeterende wagens en ik vraag mij af hoe het komt dat je nooit eens te horen krijgt dat die mensen beboet worden, want ik meen toch te denken dat het nodeloos claxoneren en masse niet legaal is. Maar bon, eerder nog dan het redelijk snel weder verdwijnend ongemak van de lawaaihinder (ambiance!), ben ik feitelijk nog het meest tegen deze "traditie" gekant omwille van het feit dat deze mensen iedereen willen opdringen van het toch vrij banaal nieuwtje dat er iemand van hun tribe gehuwd is, en dat vind ik irritant, want sorry, I don't give a fuck dat Jan met Mieke getrouwd is of in dit geval Mohammed met een gekochte bruid. Waarom denken die mensen dat ze zo belangrijk zijn om iedereen in de oren te pushen en kond te doen van de echtverbintenis tussen twee nobodies...Nobody cares, asjeblief zeg!
Delen in de feestvreugde, kniezers! Ik ren bij zo'n claxonconcert prompt naar mijn fiets en trek een paar keer aan de bel.
Idd, Salivero Jr., mensen willen steeds meer opvallen en in de belangstelling staan, en liefst nog op de meest luidruchtige manier. Vitalski heeft zeker ook een punt wanneer hij zegt dat dat "aanhoudend claxonerend sluipverkeer" éigenlijk best gevaarlijk is. De claxon wordt niet meer gebruikt waarvoor hij eigenlijk gebruikt zou moeten worden. Ach ja, raampje dicht en muziek nog meer vollen bak zetten?
Een reactie posten