state of being - 22 april 2011

waarin vitalski zich door het etmaal ploegt, met de voor hem zo kenmerkende levenskracht, aldoor tegen iedereen vriendelyk goeiendag zeggend; weêrtype: dik okay; decorstukken: wit met gele verf die van het plafond druipt.  

hoewel ik gemiddeld pas rond twee uur snachts onder de lakens kruip en dan nog tot halfvier in boeken lees of pulpfilms bekyk (nu "aliens versus zombies"), word ik tegenwoordig altyd rond halfzeven smorgens al wakker, wat wel net goed is, want dan wandel ik met een handdoek om myn middel de trappen af naar beneden: smorgens is mollie op haar best, goed gezind, goedlachs, leergierig, sterk en groot. ik lees de krant terwyl ik haar voeten masseer, niettegenstaande ik op het ogenblik myn buik weêr vol heb van kranten. dé grote tegenvaller van het krantenwezen is dat het de televisie achterna holt, in plaats van die juist straal te negeren. alle poppen dansen aan dezelfde paar touwtjes, echt zielig... om te weten te komen wat er politiek gaande is, ben je beter af met een analyse door chomsky, en als je wil weten welke boeken of toneelstukken de moeite zyn, kan je beter zélf je nek uitsteken. plus, los daarvan: myn eigenste theater- en literatuurstukken worden toch helemaal nooit in geen enkele krant besproken; strikt economisch gezien, ben ik gewoon verplicht om kranten te boycotten. ik bedoel: als ik een krant koop, geef ik geld aan een systeem dat my vertrapt. en toch, toch is het goed zoals het is,- kan zelfs niet beter; als je zo'n groot, doch flinterdun krantenpapier op mollie haar neus legt, dan leert ze hoe ze dat blad met haar twee armpjes van zich kan afslaan, erg leerryk én lollig, ze krygt er geen genoeg van!!...

    na een uur loop ik dan weêr naar boven. na wat correspondentie omtrent, byzonderlyk, financiële perikelen kan ik dan toch de slaap weêr vatten, erg diep zelfs. anders is pornosurfen ook een redmiddel - na tot het schimmige nevelenryk te zyn doorgestoten, overkomt een man doorgaans een zeer aangename loomte (aangenaam àls je niet meteen daarna naar de fabriek moet uiteraard...)

    had trouwens een rare droom, waarin ik tezamen met jowan petit acteerlessen kreeg van stany cretz...

    toen mollie en luv hun middagdutje gingen doen, begaf jullie dienaar zich naar zyn letterkundig laboratorium in de lindeboomstrasse, voor een zoveelste schryfsessie met de zonet vermelde jowan petit, namelyk van 13u tot 18u (wat toch langdurig is, vyf uur lang schryven en bediscussiëren...) meer dan twee uur tekstmateriaal hebben we nu by mekaar, dus mogen we onderhand meer dan een halfuur schrappen, een goeie luxe. grosso modo zit het verloop van deze voorstelling wel goed: stapvoetse inleiding, grappige liedjes, koldereske dialogen, meer venynige dialogen, een onverwacht zich vertrappen in diep filosofische aanstellery (leibniz en krishnamurti), daarna een zeer lange vertelling, tussendoor een "dirigeer-act" en feitelyk, om het af te ronden, drie speciale kleppers... (sorrie voor zoveel uitleg waar jullie niet veel aan hebben...)(maar dit is myn vak. als je een film ziet over een bakker, zie je die bakker byna nooit écht bezig met het bakken van brood; hy gaat in parys zyn dochter bezoeken, doet een duel, ontsnapt langs riolen; maar gewoon bakken, dat doet hy niet, hoe kan dat...)

    dan weêr naar de klappeistraat, waar luv sinds lang nog eens keilekker eten voor me gereed had. tot myn relatieve ontgoocheling was mollie alreeds naar bed, een uur vroeger dan normaal; geheel uitgeput, wellicht door de warmte; haar rug is aldoor klam en lauw; waar alles op neêrkomt: je zou haar met mes en vork kunnen opeten, het lieve roldier - die slimme smiecht, die heilige luiaard...

    ze maakt de hele dag geluidjes, - mauw, mauw... wiihi...

    met luv naar de film "nowhere boy" gekeken, een biopic over de jonge john lennon. na een aanstekelyke eerste helft, verzandt deze movie tydens de tweede helft in een flauw drama waar je niet in meêkan. in de concertfragmenten kan je ook niet geloven. geef ons dan maar "control"!! (wél op zich fenomenaal is de verhouding van john lennon met zyn moeder uiteraard...)

    luv moest er ook al rond 20u in. ze slaapt maar nauwelyks...

    wéêr terug in de lindeboomstrasse het laatste uur zonlicht (het wordt donker rond halftien) gespendeerd in myn geurig bloesemende achtertuin, in de driezit aan het tuinhuis, met het boek van de zonet vermelde chomksy in myn twee pollen. over het zuivere fascisme van de verenigde staten... de agressie van israël... de leugens van nu ook weêr obama... mega-deprimerend...

    vervolgens door het vroege, zwoele donker richting istvan gefietst, aan het centraal station, teneinde hem myn microphoonset te overhandigen. morgenavond immers twéé optredens na mekaar: eerst in schoten, vervolgens in berlaar; istvan zet alles in berlaar op voorhand reeds voor me klaar, goed van hem, hoef ik niet te stressen... hy bood my een zelfopgewarmde lazagna aan, waar ik echter te hyperkinetisch voor was... ben eerder richtingloos door de antwerpse binnenstad beginnen rondfietsen - heerlyk, overal jonge mensen, klinkende wynglazen en klaterend gelach... vooral op de stoepranden van studentencafés roepen mooie meisjes naar my uit:"goeienavond nachtburgemeester!"

    op de groenplaats een whisky gedronken en naar al die mooie grieten zitten kyken. ik werd gebeld maar nam niet op. tenslotte, op de terugweg, in de wolstraat, door een stoffige vitrine een boekhandel in aanmaak getroffen - de nieve eigenaar bleek niemand minder dan leon leonski, de huisvriend van wylen jmh berckmans. bezyden boekhandel "demian", plus recht tegenover "de groene waterman", kompt er nu dus Nog een boekenwinkel - verschil is dat ik by leonski vriend aan huis ben, we hebben meteen bedisseld om er een try-out te spelen binnenkort. en, tot spyt van myn portemonnaie, my een hele hoop boeken geschaft (omdat het superleuk is om rond elf uur savonds te boekenwinkelen); céline, hans warren, jacques pressers napoleonboek (was me namelyk ontstolen - maar hoe vreemd, o kinderen; het lykt écht alsof het tweedehandse exemplaar dat ik nu heb, myn eigen exemplaar van toen is; de kreukels zyn hetzelfde, i don't know...); albert thym, camus, noem maar op. thuis moet er een nieve kast komen maar ik heb geen muren meer.

    nu is het 00:20u en ben ik opnief in de lindeboomstrasse, aan het bloggen met op de achtergrond kraftwerk. buiten blyft het erg lekker, maar wat kan ik doen? ik ben geen tuinier en gewoon in het gras gaan zitten wordt ook vervelend. in spanje is het altyd goed weêr; in het belgisch koninkryk voel je je verplicht om het goede weêr te "consumeren" - doch hoe? ik kan toch niet om één uur snachts naar de putten van ekeren?