ludwig II revisited

myn neef tsaar alexander
schreef in zyn sepiakleurige dagboek
ten tyde van
het congres van wenen, 1815:

"een
schitterende dag, ik
ben erin geslaagd om
al myn vyanden lief te hebben!"

net als van my, werd ook
van alexander aangenomen dat hy,
genetisch materialistisch,
een psychopaat was;

volkeren

afslachten, boerderyen
platbranden,

dat alles staat minder laag aangeschreven
dan met de gordynen dicht
wagner dirigeren.

- - -

en behalve tsaar nikolaas zyn daar ook nog
myn vriend keizer nero
en diens vurige gezangen...

toen er eens een germaans leger voor hem verscheen
van tweehonderdduizend militairen,
toen wandelde hy die monsters tegemoet...

zyn eigen leger zou hebben bestaan uit
landlopers, zieners, harpspelers en dichters
en prostituees die hy liet coifferen...

maar de senaat hield hem tegen,
en seneca! - het ergst vonden ze dat hy
zou hebben gezongen, niet gevochten...

door myn liederen zullen zy echter in tweeën splyten,
begrypen jullie dat dan niet??
is er dan niemand die het begrypt??

- - -

dat je me op het einde zelfs zei

dat je genoeg van me had,
je handschoenen reeds aan -
dat heeft my pyn gedaan.

en al die composities
die ik met geld heb betaald
en waar jy nu ineens van zegt:
waardeloze troep...

waar heb ik my dan meê bezig gehouden?
wie heb ik nu gesponsord?

is dit soms, moeder, die zogenaamde ecomische wet
waar ze in het parlement over spreken?

- - -

vanmorgen werd ik in weêrwil van myzelf
te brandenburg tot ridder geslagen.

met de goedkeuring van wagner, -
juist toen die nochtans zo nonchalant langs
myn tafels van crêpepapier naar

buiten liep,

by het afgezaagde, brandende kruis

verticaal in het yzige sneeuwveld

myzelf zo'n laattydige verstikkingsdood

te hebben toegewenst -

in de vriestocht van het erbarmelykste interieur,

voor een dood dryvende, met de kerst

de keel overgesneden kaphoen.


zyn gelatenheid,

jullie redding...

ik
deel nu
sandwiches uit aan wie me toch
hebben vertrouwd.