ZOMERKLEDIJ
Naar Borsten Kijken Schaadt De Gezondheid
De Offerandestraat is niet de Meir of de Schuttershofstraat of zelfs niet de zopas nog zo prachtig heraangelegde Nationalestraat, maar toch loop ik er graag in het rond. Je ziet er veel brol, maar die brol is inspirerend; nep-luipaardvellen, zonnebrillen van 1 euro, horloges van het merk "Rolecs". De kroegen zijn er gezellig, met overal een houten vloer en doorgaans hebben ze méér respect voor het rookverbod dan een gemiddelde staminee op het Zuid. En alles loopt er door elkaar, zonder overaanbod van één genre; geboren Sinjoren, maar ook Albanezen, Polen, Turken, Chinezen, Lappen, Taiwanezen, Duitsers en Tjechen. En bovendien: in de Offerandestraat heb je ook nog goede DVD-winkels!
Eergisteren was ik met mijn gezinnetje een namiddag lang aan het rondhangen geweest op het Park Spoor Noord, en besloten we daarna, onderweg terug naar huis, langs de Offerandestraat om te lopen. Een bijzonder slecht idee, ik zag namelijk scheel van uitputting. Park Noord is een superbe paradijs, hét bolwerk van de vorige, wellicht iets té hard afgestrafte legislatuur van Antwerpen. Zelden zo'n stuk braakland op zo'n korte tijd tot zo'n dynamisch stuk wereldkermis zien omgebouwd worden! Maar één tekort is er wel aan: 's zomers is er tevéél zon, en dus te weinig schaduw; vooral aan de zandbakken, waar mijn kinderen zo graag toeven. Hopelijk wordt dat deze zomer nog goedgemaakt met luifels en rieten afdaken!
Doordat ik, kortom, een halve zonneslag had opgelopen, doorkruiste ik de Offerandestraat met té weinig aandacht. Terwijl ik aan het telefoneren was ook, werd ik, zag ik, gepasseerd door een Hollands koppel, en zonder erbij na te denken, liet ik het gebeuren dat mijn blik helemaal afdwaalde, om te belanden op de vrij grote, zeer bolvormige twee borsten van de dame. Je kan per ongeluk naar borsten kijken, en dan gauw weer wegkijken, maar doordat ik zo vermoeid was en zo oververhit, blééf en blééf ik voornamelijk haar tepels bestuderen, die vinnig door haar gehaakte T-shirt priemden. Nog zoiets aan de Offerandestraat is dat de toeristen er recht-voor-de-raap zijn. Door de grote meneer die nààst deze mevrouw liep, werd ik dan ook algauw, zonder commentaar, met één stevige rechtse weer helemaal wakker gemept... "Hu?? Waarom doet 'ie dat??" vroeg mijn lief. "Ik weet niet, die kerel is zot, denk ik..."
Geen opmerkingen:
Een reactie posten