state of being - 18 oktober 2012

dun mymerend; allegro ma non troppo...

gevraagd naar het waarom van zyn destructieve levensstyl, gaf serge gainsbourg (1928-1991) als repliek dat het zo hoorde voor een medium: de moderne dichter moest tot op het bot, sprak hy, door drank en nicotine worden geïntoxiceerd, om pas uit de smerigste bodems van het eigen, menselyke wrakhout zyn beelden op te rakelen.

    dit gold evenwel een kleine halve eeuw geleden. vandaag zyn de tyden weêr anders en wordt de moderne dichter letterlyk platgedrukt, tegen de grond gedrukt door alles wat al is gedaan, zich misschien nog het meest verwant wetende met dat door david bowie zo trefzeker gespeelde personage "thomas jerome newton", uit de griezelige film "the man who fell on earth"; genoemd personage zit in het midden van een woestijn met een onbegrypelyk grimas in een luxueuze caravan naar een veertigtal verschillende televisiestations tegelykertyd te kyken, wel flink geamuseerd.

    overdag toch weêr een lange tyd vadertje gespeeld voor mollie, die overigens mollie heet omdat ze, begrypen we nu, een molesterend effect op ons heeft. alleen als ik naar myn eigen thuis vlucht, ontsnap ik aan haar instructies. "papa, kom!" "papa, ook!" "nog!"

    maar wat voor een roman schryf ik by mekaêr, die paar uren wanneer ik toch van haar los ben? in plaats daarvan is het wegzakken geblazen in politieke debatten links, linda dewin die peumans ondervraagt, en rechts in keith moon-biographieën op het internet, filmfragmenten van alle verfilmingen van conan de barbaar tot dusver - plus, nog eens ondertussen, filosofische traktaten via facebook en vergeelde paperbacks uit derdehandswinkels. nog meer shakespeare-citaten - vandaag driémaal shakespeare, besefte ik ineens: eerst in een bespreking van "the tempest" van bob dylan in "the new melody expres"; "the tempest" was shakespeares laatste toneelwerk - maar niets doet vermoeden, vond die recensent, dat deze plaat een laatste zou zyn, zo uitzonderlyk geïnspireerd als ze toch klinkt. daarna een shakespeare-citaat in "the huntress", een extreem goeikope komik, waarin door een vyandin shakespeare wordt geciteerd als, in het stuk "julius caesar", gezegd hebbende:"een hoofd dat een kroon draagt, vergaat het niet goed." en nogmaals, tenslotte, savonds laat daarnet, een shakespeare-citaat in niet de B-film maar wel de C-film "vampirella", zie hieronder.

    waarom uit die lawine van tienduizend mega-ton gedroogde pulp van topniveau, toch als een zombie overeind willen komen om, met moede ledematen, een werk te maken, of om zich te vermoeien op een podium, of om zich vast te byten in het schryven van pakweg een liedjestekst? het gaat er niet om dat alles al bestaat (dat hadden we al eerder in de gaten), het gaat erom dat dat alles, dat bestaat, bovendien van een verbluffende kwaliteit is.

     en de persoon die zo gelukkig was, toch "ben hur" te vermogen te regisseren, kon wel niet tegelykertyd ook "de apenplaneet" verfilmen, toch niet eigenhandig. de schatryke stuntman evil knievel (1938-2007) zei het eens als volgt:"ik heb nu zes boten - wat jammer dat ik er niet alle tegelyk meê kan varen..."

    voor de eerste keer in veertien jaar sta ik niét op de boekenbeurs. ik heb geen boek. en: ik denk ook niet, neen, dat er ooit nog een gaat komen. deze blog hier iedere dag, is myn allerenige "werk", myn allerenige oeuvre nog.

    ik ben rustig bergaf aan het gaan...