de planetaire landschappen doen overtuigend terugdenken aan je jeugd. de gezwollen orkestmuziek betaalt hier en daar op grappige wyze tribuut aan de vinylplaten van de originele star wars-reeks. je blyft wel kyken tot hy gedaan is, maar niet zonder tegen het einde al eens naar de frituur te bellen.
het vervelende is dat we dees hier onderhand wel hebben gezien: een mevrouw die van een soort inktvis bevalt (in deze editie met keizersnede) en agressieve larven die zich onder ruimtepak door manoeuvreren.
het geheel ontbeert toch nét die claustrofobische spankracht van aliens en predators en aliens versus predators...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten