het boek luv

het is natuurlyk veel moeilyker om een lofzang te componeren
op iemand met wie je iedere dag, de hele dag,
samen zit, iemand die jouw belachelykheden goed kent.

in theorie ben ik ook kwaad op iedereen
die die casanova in my
kopje onder duwde.

goed, dat
was ik dan zelf...

één keer om de zeven jaar
wou ik echt dat ik
in één huis met jou samenwoonde,
omringd door alleen dennennaalden, vossen, geile eekhoorns.

niemand heeft daar verder zakens meê
maar ik wou dat ik
geen enkele
aspiratie van myzelf had.

alleen maar een
handig verlengsnoer was,

gedienstig, in die mate dat ik
zou worden genoemd "de knecht van luv".

met alleen rocco james conan
en mollie, terug van de coiffeur,
als dorpelingen op jouw warme, machtige knieën
en de tyd die voor eeuwig stilstaat.

de enige manier om te kunnen zeggen:
dit was nu eens
een zinvolle manier van te hebben geleefd.