waarin vitalski eindelyk nog eens, op ultra-klassieke wyze, zyn dag overloopt...
slapeloze nacht achter de rug, zy het zonder aanwysbare oorzaak; een beetje "meurig", zegt de volksmond. vreemd; tevoren was ik, overdag, aldoor erg slaperig - maar dan kàn je slapen, eindelyk, en dan lig je wakker...
rond zes uur smorgens geraakte ik toch wél op gelukzalige wyze relaxed, en werd ik geleidelyk aan, om het zo te hebben, één met het zachte zoemen der kosmos; mild ochtendlicht, overheerlyke dons - maar juist dan, vlak voor ik effenaf insliep: mollie aan het roer, - "paaa..."; actie, go...
haar beneden in huis afgezet, dan meteen weêr naar boven terug.
en dan wél nog, toch wel, goed ingeslapen... zy het toch eerder licht, oppervlakkig. veel kinderachtig geroep en luidruchtig geween van die krullenbol! op het ogenblik beginnen byna al haar zinnen met "ik wil..."
dat is precies of ook mollie is nietzsche aan het lezen geweest...
(nietzsches bescheiden definitie van het verschil tussen man en vrouw: de man zegt "ik wil!!", en verliest zich daarin; de vrouw zegt:"hy wil", en leeft daarvan op.)
rocco, vorige week een halfjaar geworden, kan intussen aardig rollen...
om halfnegen toch weêr op, definitief. luv en mollie naar de delhaize, ikke op rocco passen. intussen lezen in een nief nummer van jeroen brouwers' eenmanstydschrift. daar begin ik steeds met tegenzin aan, aan die sjagryn, maar geraak dan toch verleid... briljant polemicus... saai romancier maar briljante helmbos... heeft ppl altyd gelyk... beseft dat er met vechten niks te winnen valt - maar vecht desondanks... én zet zyn vyanden daarby systematisch in hun onderbroek...
ik kryg dan zelf ook zin in wat boosaardigheid - doch: neen, laat het...
laat my gewoon met rust...
om elf uur in de voormiddag naar de paleisstraat, door de regen, naar de muziekstudio "de cavern". was vandaag m'n àllerlaatste jobje voor die youtube-documentaire-serie, dwz die filmpjes over "de ondergang van europa", die ik presenteer. zal dat product hier vanaf morgen uitgebreid linken.
is alles by mekaêr een goeie job geweest, toffe ploeg, die van "doc.werkers"... doorwerkers...
hun reeks is gebaseerd op een studie door peter mertens... maar een beetje links, écht links zelfs, tegengewicht, kan vandaag geen kwaad...
smiddags naar myn laboratorium in de lindebaumstrasse...
daar een van het astridplein meêgenomen braadworst-in-een-harde-sandwhich verorberd, onderwyl myn vele e-mails checkende, rechtopstaand... een nief woonkamer-optreden is er bygekomen, 31 augustus, "vitalski goes classic". byna iedereen die me één keer gevraagd heeft, vraagt me vanzelf opnief terug... plus, ook vandaag bevestigd: vyf nieve data voor hernemingen van (of beter: vervolgen op) "goethe op de apenplaneet", in de arenberg... dus 'n goeie middag... héél goeie middag...
snàmiddags naar de verre kempen, voor de verjaardag van myn goede zus. 47 alweêr, of 48 zelfs... vreemd en vervreemdend hoe tyd ons transformeert uiterlyk, wyl innerlyk juist NIKS verandert...
om halfzeven savonds myn gezin weêr gedropt in het faboert, alles lekker file-loos. en dan doorgesjeesd naar de gebroeders van raemdonckstraat te wilryk, voor een soort première van "vitalski goes classic". locatie: een open grasveld, met in de nabye verte voetballende jongeren, lichte motregen, een vreemd vermengeld publiek - niet metéén ideaal, maar ook geen inferno... en toch, lezers, mag je dan niet kinderachtig beginnen denken "wim helsen vandaag weêr in de capitol, kik vandaag weêr in zo'n voetbalveldje"; als je zo redeneert, ben je heel fout bezig. in zyn GEHEEL genomen, is "the art of being vitalski" immers een totaal goddelyke onderneming, toch wel. een horizontale val, een surrealistische dagdroom... één hallucinatorische grote vacantie, met elke vry dag allerlei prettigs... zonder overdryven, zonder geforceerd optimisme.
nieve schoenen, heb ik, nu. voorts.
twéé paar nieve schoenen, zelfs - doch: wat ik besef is: liefst van alles loop ik BLOOTSVOETS.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten