VitalskiBlog

altyd als ik een wat ernstiger aandoening heb, denk ik dat ik eraan moet. wat geen wonder is, als je bekykt hoevelen er effectief op hun veertigste reeds zyn moeten vertrekken. 's nachts pinkte ik dan ook een traantje weg, by het idee myn kindjes niet te zullen mogen zien opgroeien...

    smorgens met betere moed op pad, zy het niet erg fris, ik diende my in a.z. stuyvenberg aan te melden "met nuchtere maag", dus zelfs geen slokje water, welke ontbering by het ontwaken erg treurig is.

    na een paar kafkaäanse maar wel sympathieke omwegen: de berrie op. "we gaan u hier even prikken." wat twéé keer moest gebeuren, want de eerste keer troffen ze geen ader. dan is het laatste dat ik my herinner, een mondstuk hetwelk my werd aangebracht, en dan een bewegingloze, droomloze slaap. (aandachtige lezers mogen onthouden dat ik op die geruisloze manier eigenlyk wel degelyk mag worden geëuthanaseerd...)

    "wordt maar wakker, u kan in de wachtzaal op de resultaten wachten." in de wachtzaal tussen de anderen opnief volstrekt in slaap gesukkeld, rechtop zittende.

    de resultaten, voor wie het iets benieuwt, zyn dubbel en dik oké. zeven jaar terug had ik een slokdarm-ontsteking van de ergste graad op bezoek; dit hier nu is hetzelfde, maar dan van de minst erge graad. eigenlyk enkel een solkdarm-irritatie. ik kreeg opnief een paar pillen, plus een brief voor myn dokter, maar myn dokter moet nu even wachten want myn geld is op (per stap die je zet, weeg je vyftig euro lichter. myn leven is als een spel monopolie waarby je steeds op de kalverstraat komt...)(waar je tegenspeler drie hotels heeft staan...)

    langs myn pa en ma heb ik wel van de magiër konrad uit beieren een grote fles parafine medegekregen, - inderdaad: daar maken ze kaarsvet meê. ik herinnerde my ineens dat deze bry my er de vorige keer, destyds, op slag had doorheen geholpen; die stuff, die smaakt als plastic, die je drinkt, legt namelyk een "film" op je ingewanden. dan is het direct gedaan met boeren en piep-asemen...

    het optreden by marsraker thuis op zaterdag a.s., evenwel moeten afblazen... dat is al het vierde optreden dat ik heb moeten skippen deze zomer... niet voor niks dat ik geen centen meer overhoud...

    en toch, o bloggers, toch komt alles goed, ik voel my al iétsie beter en om een of andere reden word ik ook weêr een nieve  golf van enthousiasme gewaar voor de dingen des levens in al hun kleine facetten.

    hopelyk voor jullie hetzelfde!

    vooral voor myn schoonvader, die luv heur huis gaat verven terwyl wy, binnen tien dagen, voor zeven dagen op luie vacantie trekken naar wissant...

    nu weêr liggen, ik sterf toch wél.