traditiegetrouw drink ik twee grote blikken jupiler-bier by het neêrsabelen van zo'n gemiddelde state-of-being, maar door myn aandoening, een slokdarm-irritatie, zit ik op plat water, dus da's wel even wennen, hier aan de schryftafel...
gisterenavond voelde ik my kiplekker maar vanmorgen was het weêr een borrelvat hierbeneden. ik kon niet anders dan blyven liggen. in het huishouden stond de arme luv er daarom weêr eens alleen voor. op het ogenblik geen lachertje! mollie zit in een tamelyk onsympathieke fase. dan komt ze byvoorbeeld naar je toe en zegt doodleuk:"ik heb baby rocco geslagen." of ook:"ik heb baby rocco gekrabd." dus dan moét je wel kwaad worden, wat anders? waarop zy dan echter wenend terugroept:"geen ruzie maken!!"
tussendoor lees ik tegelykertyd een zeer slecht geschreven biografie van truman capote en een, voor zover ik al geraakt ben, tamelyk degelyke biografie van august strindberg. de laatste twee of drie jaar lees ik biografieën meestal van achteren naar voren. ik begin by de ondergang (vanwege de herkenbare factor), en daarna pas zoek ik de jaren van vergane roem ergens op. en pas daarna, àls het my dan nog boeit, de jeugdjaren.
qua ondergang kan truman capote alvast wel tellen, die lag om de drie weken in het gasthuis, op den duur. trouwens strindberg uiteraard niet minder...
in de namiddag ging het iets beter. wel ieder kwartier naar het toilet, maar geen boeren of oprispingen meer. eindelijk (éindelyk!) myn fiets naar de fietsenmaker gebracht, op de turnhoutsebaan - waarom heeft dat een halfjaar moeten duren? en daarna nog eens vyftig dvd's gaan wegbrengen naar de slegte.
op de meir kwamen we lommie tegen, dwz lommie van gompel. daar gingen we even voor zitten...
-je huid is weêr zo verschilferd?
-toch niet, man. misschien wel grauw, maar momenteel is ze niet echt verschilferd. trouwens, jouw gezicht is ook helemaal grauw. en je haar is vet en de waanzin blikkert weêr in je ogen.
-ja, dat is altyd zo, ik vertrouw de mensheid niet en daarom moet ik altyd zo rond me kyken...
toen ik, na dit soort van dialogen, weêr wilde opstaan van onze stenen zitbank, voelde ik me helemaal oud en uitgeput.
de dvd's werden wel goed afgenomen...
dit volgende hier, lezers, zou toch eigenlyk nog hét meest plausibele toekomstproject voor me zyn: iedere dag laat opstaan, een bad nemen, thee drinken, de vaat doen en een paar telephoons plegen - en daarna, in steeds één en dezelfde, groene, pluchen zitstoel, gaan neêrzitten in een verduisterd salon, om daarna , over zeven uurs verspreid, vier heel erg goeie, heel erg langzaam vervaardigde joints te smoren, van hasjiesj van kwaliteit; met klassieke muziek op de radio en met dikke tapyten op de vloer... om aldus je leven wel dertien jaar te verkorten, maar dat er dan maar by te nemen.
de meeste druggers zitten ondanks zichzelf aan de drugs, en vechten ertegen, maar johnny thunders zei:"dit is wat ik wil doen."
anyway, da's voor een ander leven, ik heb nu getekend voor brave huisvader.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten