op de tiende november van het jaar 2007, speelden-ik tezamen met martinus wolf de voorstelling "vitalski vertelt blauwbaard", ook weêr in cc meise. die voorstelling herinner ik my nog erg goed: doordat my daar, immers, een acute black-out overviel, en wel op een wyze zoals ik dit nooit eerder al 'ns had meêgemaakt, noch nadien ooit nog 'ns meêmaken zou - almaar goed; in het midden van het verhaal wist ik plotseling niéts meer; algeheel niéts. dat bleef duren, totdat, op den duur, ik moest stamelen:"dames en heren, ik ga eventjes nadenken."
ik rende langs de trappennnaar beneden, naar de backstage onder de grond, ging daar aan een kale tafel zitten, trok daar zes lange minuten lang de haren van myn kop. dan opeens kwam alles gelukkig weêr terug.
martinus wolf had dit hiaat inmiddels voortreffelyk weten op te vangen met allerlei ragtimes op zyn piano; nadien vernamen we natuurlyk dat het publiek, dat nooit veel weet, ervan overtuigd was dat dit allemaal was ingestudeerd...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten