iedere dag vergt een eigen strategie, ook in de donkere tyd van de winter...
laat opblyven, byvoorbeeld om aan allerlei belangryke dingen te knutselen, brengt automatisch met zich meê dat je daarna, de dag daarop, ook zeer laat opstaat. en wat dan? wat dan te doen?
quality-time met luv, die verlof had, en tussendoor wel de telephoon oppakken; voor de aanstaande week zyn er onverwacht nog twee extra gigs bygekomen: de aanstaande zondag een poëzie-voordracht in deStudio - om zeven uur smorgens, welteverstaan (!!), en de aanstaande woensdagavond, eigenlyk een kerst-avond zynde, een comedy-voorstelling in een zonderling gehucht dat heet "schuiferskappele". in de grond ben ik hier heftig tégenstander van: om de baan op te gaan op kerstavond, de meest speciale avond van het jaar; maar: daartegenover staat dan weêr dat je, in principe, van iédere avond kerst-avond kan maken... zelfs is dat van god een zekere opdracht, toch?
vanaf halfvier in de schemerende namiddag de kinderen weêr in huis, met wie ik terloops wel even langsging op het veertigste verjaardagsfeestje van myn broêr jeroen...
wanneer die kinderen, aimabeler dan ooit, dat wel, eindelyk te bed liggen, ben je op één of andere manier toch uitgemergeld... niet werkelyk, het valt goed meê - maar toch wel ben je in dié mate beziggeweest, dat je niet meer weet, lezers, hoe je daarnà nog aan je huiswerk zou kunnen beginnen...
met luv vooreerst naar de 82e aflevering gekeken van "arrow"... ook de beste vriend van oliver queen weet nu dat oliver queen, na zyn uren althans, met een cape en een kruisboog door de stad rent, teneinde die stad te verdedigen tegen al het schorremorrie; en hoewel oliver queen zyn vriend op deze manier het leven heeft gered, toch kan die vriend daar niet meê lachen, namelyk doordat hy vindt dat hy, al die tyd tevoren, belogen is geweest.
rond halfelf savonds de machine-kamer in, niet zonder een omweg langs de meêneem-chinees (zéér genietbare curie-saus!...)
prutsen aan de quiz-formulieren voor "tseef-leeft", voor aanstaande zondag. daarna, naarmate de nacht vorderde, spytig genoeg in een soort radeloze onrust terechtgekomen; niet kunnende werken, maar zéker ook niet kunnende relaxen... mede door de herrie by de buren, dwz de studenten hier om de hoek alweêr... die hebben er nog eens een fuif-donderdag van gemaakt...
dan toch, onverwacht, tot een gelukkige ontdekking gekomen; namelyk dat het op het toilet van de machine-kamer muisstil is, aldoor, indien je wel eerst alle deuren en ramen goed dichtdoet. aldaar, zodoende, op de gesloten wc-pot gezeten zoals op een zitstoel zonder armleuningen, sinds lang nog eens aandachtig myn mantra opgezocht, en min of meer gevonden bovendien, zeer deugddoend!... net zolang totdat, goed getimed ook, charles jarvis nog eens opbelde. met pyn aan zyn rechtse schouder - zyn huisdokter is van mening, zo zegt hy, dat de artsen, dwz de artsen van het ziekenhuis waar 'ie werd geopereerd, er "met hun pet naar hebben gegooid".
terug in de machine-kamer, rond drie uur snachts, intussen, plotsklaps voor een ferme veertig minuten non-stop, beginnen schryven aan de thriller voor nele bauwens. jihaa... de àller-àllereerste krabbels hiervoor - thank you, god...
nu dat weêr loslaten...
eens zien,- het is stipt vier uur snachts... de rust zynde weêrgekeerd... althans, naar we hopen...
al vier dagen lang niet moeten optreden, en ook morgen geen optreden aan de hand...
aldoor en aldoor myn geld natellen, om my er aldoor en aldoor van te vergewissen, hoe subliem ik er voorsta; voor minstens achttien lange maanden zit ik safe, zelfs al betaal ik gemiddeld 800 euro belastingen per maand... goed zo, jongen... bedankt, mercurius...
2 opmerkingen:
En woensdag is het gelukkig nog maar de 23ste...
Schuiferskapelle bij Tielt? Zal je dat wel vinden? Ik weet dat zijn ...
Een reactie posten