de levensgezel van haar pa
en haar zus
op de achtergrond het huis van haar pa
zaterdag 31 maart 2018
state of being, 31 maart 2018
één van de meest indringende conversaties van myn leven gehad, daarnet. qua heftigheid alleen te vergelyken met het bepaald existentialistische gesprek dat ik eens voerde met een zekere ex-schoenbroêr van me, dat was een jongeman met het allerhoogste i.q. dat ik ooit tegenkwam - maar toén was dat in het holst van een ondergesneeuwde kerstnacht, en beiden extreem maar dan ook extreem geïntoxiceerd - zodat de woorden van die jongen toen té hard op my in beukten, dwars door myn verbeeldingskracht kraters slaand in myn kwetsbare, zieke geest - met zyn nochtans, in wezen, banale bewoordingen:"wy weten hier op aarde NIKS, vitalski; en het allerenige dat we kunnen krygen, het allerenige, dat is, héél erg soms, HEEL erg soms, een KICK. en dat is ALLES! heel erg soms een KICK, kunnen we krygen - en dat is alles, voor de rest weten wy NIKS." - - daar liep ik als 21-jarige shelleyaan een paar dagen scheef van...
maar daarjuist was het in alle nuchterheid, dit volgende - brrrr...
al twee jaar lang zing ik voor mollie (zeven jaar oud; eerste leerjaar) zonder mankeren warempel iédere avond een slaaplied, met name "kumbaya" (dus: ik heb dat lied intussen al 600 keer gezongen, ook naderhand de lyrics integraal herschapen); telkens het àllerlaatste slaapritueel van de lange dag. vaak probeer ik er, by wyze van sport, aan te ontsnappen; dwz gedaan met voorlezen, lichtje uit, slaapwel - maar: na tien minuten zegt ze dan toch weêr geheid:"wil je nog eens kumbaya zingen?" het is dan ongeveer kwart voor tien savonds, en ik zing dan wel met graagte.
ook vanavond werd het kwart voor tien savonds, toen ik, by haar in het donker liggende, nog steeds niet was beginnen te zingen; mollie manoeuvreerde zich, dus ik dacht: daar gaat 'ie... maar: nu opeens begon ze te huilen, en ook te jammeren en te wenen - wat intensiteit betrof, alsof haar knieën werden geschaafd, alsof ze een vingernagel brak; "bwoe-hoe-whoe-hoe-oe-oe-hoe!!..."
"wat is er toch, schatje??"
ik neem haar in myn armen en ze zegt:"papa!!"
"ja, wat is er, schatje?"
"papa - er gaat een dag komen dat ik dood moet!"
"..."
"maar ik wil helemaal niet dood! ik wil voor altyd blyven leven! ik wil helemaal nooit dood, ik wil blyven leven!"
bwoe-hoe-hoe-hoe-oe-oe!...
nooit eêr kwam de flagrant evidente verleidelykheid van het hiernamaals-verhaal zo frontaal op my af; treur niet, we gaan niet dood! wy komen in de hemel! en daar zyn wy allemaal weêr samen! maar: dat verhaal is naar de prullenmand... wat een hol, wat een volstrekt ledig en tochtig universum moeten wy aankunnen, sindsdien...
bwoe-hoe-hoe-hoe-oe-oe!...
het lykt te kitscherig om waar te zyn, maar dergelyke tranen met tuitend wenend, ging mollie nog verder:"ik wou dat ik volgend jaar aan sinterklaas kon vragen of ik niet voor altyd mag blyven leven - maar dat gaat niet!! want dat kan zelfs sinterklaas niet geven!!..."
en nog verder wenen, in myn armen, alsof pietje de dood al werkelyk aan haar tenen trok. "ik wil helemaal niet dood, papa!"
a. wy zyn nog piepjong, wy blyven nog lekker lang leven. alleen héél erg oude mensen sterven op den duur - maar: die zyn dan zo moe, dat ze bly zyn dat ze hun ogen mogen dichtdoen.
b. maar: het is wààr, mollie - en is ook heel erg, héél erg!!; maar: het enige dat belangryk is, is dat je, in dit leven, heel veel liefde geeft - en dat je ook heel veel liefde krygt. dat is het enige dat telt! (nu de paradys-mythe verkwanseld is, komt dit verhaal, dit excuus, over liefde, zich klaarblykelyk als allerenige nog helder en dapper aandienen...; "te amo ergo sum."
het enige dat je niét kan uitroepen in de nacht: ik ween hier nog verdomd véél erger om dan jy, myn lief klein kind! dat ik vroeg of laat dood moet: in orde, waarom niet! maar jy?
jy, ooit op een dag??
nee nee nee nee nee nee nee!!!!!!!
agenda
aanstaande vrydag
doen-ik nog eens een prince-lezing,
in "de corridor", de toneelzaal van johan braeckman in wetteren...
https://www.uitinvlaanderen.be/agenda/e/vitalski-over-popzanger-prince/cc971f05-156d-41f9-b64e-2dc9c80378e6
alternatieve feiten
1. het woord "maffia" komt in de gehele saga van "the godfather" niet één keer voor.
2. op een filmset wordt de laatst te nemen shot van de dag de "martini" genoemd.
3. een gemiddelde viool bestaat uit exact 70 verschillende stukken hout.
4. in het boek "the book of useless information" door keith waterhouse, wordt op pagina 159 beweerd, dat andy warhol de ontwerper is van het tong-embleem van de rolling stones. zoals iedereen weet, is dit helemaal onwaar.
5. in de film "e.t." werd het geluid van e.t. die over een huisvloer wandelt, geproduceerd door iemand die zyn handen vol met confituur smeerde, en ze vervolgens telkens rustig in elkaâr klapte.
6. voor kinderen van vandaag is de film e.t. al niet meer om aan te zien; traag, en bovendien ook aldoor veel te donker.
2/3
diezelfde louise hawkins
is de zus
van een betbetbetovergrootvader van deze mevrouw hier,
die ook hawkins heet.
haar familie valt overigens te traceren tot in de veertiende eeuw...
met piraten en alles in de geleêren...
nightshift
vlug - naar de kast? gelukkig kan je daar niet meer achter (remember dat daar ooit eens een konyn verscholen heeft gezeten; toen heb ik daar alles dichtgenageld...)
ze zat wél reeds in een àndere kamer onder een commode... ik had ze vry snel gevonden, doordat ik de pyschologie van dwerghamsters intuïtief goed doorgrond...
vrijdag 30 maart 2018
vrydagbunnies
hoewel tevens "een heel goeie vriendin van ronald grossey";
en links daarnaast helga, met wie ik goed bevriend was toen ik 14 jaar oud was...
waar was je ten donderdag
daarna, savonds, deed ik een speech in galery mara, nav de vernissage van gilbert schoofs.
doordat er veel drukte en beweging en actie was, is het er gewoon niet van gekomen om daar photo's te maken... alleen, op het einde, deze originele corneille...
https://art-gallery-mara.be/
waar was je vandaag thuis meê bezig, overdag en snachts
-extreem veel rondmailen voor repetitie-agenda's voor de musical (vandaar ook dat ik langs dave moest, van het oud badhuis)
-nu subiet toch wel zeker nog een uurtje voort-schryven aan myn zogenaamde proza-ding, waarover ik voor de rest niet veel kan zeggen.
-ook ben ik doende, one liners te verzamelen...
-voorts kwamen er toch weêr lekker een paar nieve gigs binnen, onder anderen een heuse kerst-show, begeleid door een fanfare, ergens diep in de kempen, op 22 december... en voorts een avond rond jacques brel, zelfs als kik zeg dat ik geen brel-kenner ben en zelfs geen brel-fan...
-end
dit moeten william percy shelley en mary shelley voorstellen.
is dit geloofwaardig?
eigenlyk best wel, ja...
ja, eigenlyk best wel!
woensdag 28 maart 2018
waar was je te woensdag
daarna by myn ouders een thee gaan drinken.
het was een druilerige regendag... deze photo is van vroeger; van toen kikzelf in dat huis woonde...
agenda heden
ten donderdag:"vernissage", speechen dus, in "galery mara", turnhout
te vrydag:"holmes-lezing", diksmuide
waar was je ten dinsdag
is moeilyk om uit te leggen, maar om een of andere reden is deze toer tot een totaal feest uitgegroeid - vorig jaar was dat niet het geval, toen ging ik met loden schoenen, omdat het soms tegenviel, omdat het soms erg stroef verliep; maar dit jaar is het iédere editie prys; ontroerende verhalen, ongelooflyk grappige verhalen, en een zeer verregaande empathie van het publiek... je zou het eigenlyk eens is moeten meê-beleven...
daar in bree onze borst nat maken voor een zoveelste holmes-lezing,
met braeckman en van bendeghem.
vandaag is hier ook definitief besloten om vanaf het najaar van 2019 wel voort te gaan met onze lezingen, maar dan, zodoende, over frankenstein...
Abonneren op:
Posts (Atom)
