hier links,
is vandaag 53 geworden...
donderdag 31 mei 2018
agenda
om 15u,
"de kleinste revue van vlaanderen"
in het schipperskwartier,
het stadsmagazyn in de keistraat...
waar was je te woensdag
daarna, terwyl mollie naar de zwemles was, zelf rocco james conan geïntroduceerd in de mekanik stripwinkel... "inderdaad, dat zyn allemaal superhelden-comics..."
ook wel als een uitvlucht om op zo'n terrasje te zitten
(gewoon "zitten en babbelen" kàn ik niet...)
hoewel een veel beter speler dan ik,
tref ik anton tegenwoordig zelden in zyn topvorm.
hoewel ik niet eens op m'n scherpst sta,
snyd ik er de laatste tyd by iedereen doorheen als door boter...
die man daar rechts is een art director van dries van nooten...
dostojewski versus gogol
de mantel die dostojewski in dit portret draagt (door vasily perov), was weloverwogen een hommage aan de mantel van gogol.
aantekeningen uit het ondergrondse:
the underground-man gets consumed by his obsession with an officer who frequently passes by him on the street, seemingly without noticing his existence. he sees the officer on the street and thinks of ways to take revenge, eventually borrowing money to buy a higher class overcoat and bumping into the officer to assert his equality. to the underground man's surprise however, the officer does not seem to notice that it even happened.
the underground-man gets consumed by his obsession with an officer who frequently passes by him on the street, seemingly without noticing his existence. he sees the officer on the street and thinks of ways to take revenge, eventually borrowing money to buy a higher class overcoat and bumping into the officer to assert his equality. to the underground man's surprise however, the officer does not seem to notice that it even happened.
de mantel:
ook daar is iemand zyn mantel wel een statussymbool, ook daar koopt een obsessieve man een mantel van "boven zyn stand", en wordt daarop afgerekend (hy wordt "gevierd", maar nogal uitlacherig...) maar de mantel van dostojewski is veel meer wraaklustig en paranoia... nog veel meer pynlyk dus...
ook daar is iemand zyn mantel wel een statussymbool, ook daar koopt een obsessieve man een mantel van "boven zyn stand", en wordt daarop afgerekend (hy wordt "gevierd", maar nogal uitlacherig...) maar de mantel van dostojewski is veel meer wraaklustig en paranoia... nog veel meer pynlyk dus...
afterLink
hoe noemt men dat, het tegengestelde van kindermishandeling, waarby het kind de moeder mishandelt...
woensdag 30 mei 2018
dinsdag 29 mei 2018
mop vd week
terwyl die zelfmoordenaar bezig was met door dat hoge raam te springen, zag hy dat er, vlak naast hem, exact terzelfder tyd, evenééns een zelfmoordenaar bezig was om door zo'n raam te springen; nog terwyl hy bezig was met neêrvallen, wist hy zich daardoor enigszins teleurgesteld. hy dacht:"dus eigenlyk had ik toch beter vanmorgen al gesprongen, in plaats van zo laat op de namiddag."
state of being, 30 mei 2018
om zeven uur smorgens draag ik mollie op myn rug naar beneên... dat had ik namelyk, een halfjaar geleên weêral, eens één keer gedaan - en dan moet je het meteen daarna, de volgende dag, opniéf doen; en vanaf dan is het een traditie, een ritueel waar je maar zelden meer omheen kunt... behalve dus vanmorgen... "ik kan je niet dragen, ik geraak niet goed wakker." ze laat me haar mispryzen merken, dus ik zet my rechtop, toch wél klaar voor de vracht - maar: dat soort duels wint zy, natuurlyk, altyd - ze loopt langs me heen de gang op. "sorry," zeg ik nog.
het is ook gevaarlyk want al een paar keer is gebleken dat ik sinds een jaar of zo, zit opgezadeld met een soort chronische hersenstructuurfout, waardoor ik myn enkels soms opeens niet meer kan commanderen en gewoon volstrekt onverwacht in mekaâr stuik. da's al twee keer gebeurd, en nu is de schrik voor deze twee verhalen zeer groot: ten eerste, dat me dit zou overkomen op de trap, met mollie in myn zadel - of ten tweede, dat me dit zou overkomen wanneer ik aan het autoryden ben, en ik moet remmen voor een voetganger...
dan, tot een uur of elf, rustig uitgeslapen. met vele, beweeglyke dromen...
en daarna nog méér blyven liggen; lezen in bed... waar is de tyd dat dit een dagelyks ding was: de dag aanvatten: door in bed te blyven liggen lezen - een goed halfuur, nooit veel langer...
het is snikheet overal in huis (behalve in de werkkamer beneên, waar stevige, grootse rolluiken heersen.)
het is geen evidentie om by zo'n temperaturen te arbeiden - maar toch kryg ik het voor mekaâr; een beetje aanmodderen hier, dan weêr ginder; beeldmateriaal voor de revue van zondag uitprinten, myn laatste stukjes tekst voor die musical memoriseren, doe powerpoint rond dostojewski nog een béétje herzien... lezen in die velerlei byzondere, vlaamse dichtbundels, dewelken-hier een week of drie geleên zyn aangekomen als met een luchtballon, voor dat poëzie-evenement in groningen...
en zo prutsen we dus verder - als kleine restjes en hapjes aldoor tussendoor, in plaats van één grote maaltyd; maar: op het eind van de dag heb je net zo lief alles gegeten.
telephoon van charles jarvis:"dat was een telephoon van 400 euro!!"- zo gaat zyn openingszin. dus hy zegt niet:"hallo, met charles," of ook niet:"hey, don vitalski, hoe gaat 'ie?" je neemt op, en hy zegt:"dat was een telephoon van 400 euro!!" zo gaat zyn scenario: een albanese kerel was naar hem toegekomen met de vraag "zou ik alsubliéft even mogen bellen; hy overhandigt aan die man zyn telephoon - en die man rent ermeê weg...
dàt maal twintigduizend, en je hebt zyn jaarverslag...
de kinderen van school gaan halen.
vuilniszakken buitenzetten - dat zyn er een ton, vorige week was ik ze vergeten...
dinsdagbunnie
is vandaag precies 36 jaar dood...
(jeanpierre van rossem is vandaag 73 geworden)
actua
nu meteen gaan al die sans-papiers overal in de stad kleuters aan balkons hangen - om die dan te kunnen redden - om dan toch maar in ons land te kunnen blyven. wat ik je brom.
state of being, 29 mei 2018
als je me nu vraagt, "waar ben je meê bezig," dan zal ik toch maar, lezer, in één term tegen je zeggen, dit volgende: met het lezen van dat boek, "aantekeningen uit het dodenhuis", door fyodor dostojewski (1821-1881). als tiener kom je in aanraking met de grote klassiekers der letteren, en daar kryg je dan zekere kicks van, dewelke zich nadien zelden meer voordoen; op den duur heb je het een beetje gehad, allemaal; maar nu dit ene leesboek hier, slaat alles... natuurlyk komt dat door de extreme materie; siberië, vyf jaar strafkamp; - maar het is ook de zuivere vertelkunst; om de mensheid zo te kunnen schetsen, zo naakt, zo ellendig - en toch zo meêdogend... hierby moeten zelfs céline en bukowski terug naar de kleuterschool... dit is nu echt werkelyk de échte shit...
"goed kunnen schryven" is dus een abstractie - byvoorbeeld: je leest liever de simpele mémoires van jeanneke boon dan de ook wel briljante kapellekensbanen van boon zelf; dus wie is er dan "de goede schryver"; hoewel ikzelf, als volksdichter, wél altyd maar op vorm zit te wroeten, moet ik zeggen dat styl uiteindelyk niks is ("het dodenhuis" heeft natuurlyk ook wel een styl maar je hebt de indruk dat die er helemaal niet toe doet... dat gaat allemaal veel verder...)
anyway...
voorts ben ik daarstraks eindelyk eens, o vitalski-bloggers, op zo'n schaak-avond in bar leon geraakt, aan het krugerplein... iedere maandagavond komen daar een tiental spelers tezamen... zelf nu meteen drie keer gespeeld, tegen telkens een ander vyand - twee keer gewonnen, één keer remise... alleen die laatste match had betekenis... "en wie is hier eigenlyk, volgens u, de béste schaker," zo wilden-ik toch maar meteen te weten komen - de eerste schaker, die ik bezig was met afdrogen, wyst my gewichtig op een kleine, limburgse jongen met een glanzend gezicht en diepzwarte stofborstels van wenkbrauwen... zo'n slecht karakter ben ik: die jongens, en die twee meisjes, van deze schaakclub, die komen hier tezamen om te schaken voor hun plezier; maar zelf zit ik hier overdreven geconcentreerd te beven en zweten om die ander kapot te krygen...
eerst speelden we buiten, perfecte biotoop; knal-warm, doch met een zéér zacht briesje, en iets verderop de ramadanezen aller landen... rond één uur moesten we naar binnen van de buurvrouw... in het café was het erg warm en feitelyk te donker om te schaken, de tafeltjes ook net iets te klein (de doos met stukken kan niet by op het blad...)- en dan kreeg ik die limburgse verfborstel dus eindelyk tegenover me... algauw sta ik drie stukken achter... die slampamper begint my al raad te geven... "je moet je stukken beter vrymaken," etc. dat maakten-het ergste in my los, dus meteen daarop, en daardoor, ben ik mooi beginnen terugslaan, op den duur zat 'ie zelf helemaal in een hoekje... wat had die gedacht, my lesgeven zeker...
okay, remise dus - maar: als hy de beste schaker van de club is, en dit hier is myn entree, dan mag ik nu best tevreden in- en uitasemen...
om twee uur was alles weêr voorby.
schaken in de wolstraat is toch beter, daar maakt je schaakbord deel uit van, by wyze van spreken, een eigenste binnenstad van gebraden kippen, décolletées, vyfhonderd jaar kunstgeschiedenis... hier nu op weg naar m'n fiets, zeigt zich een zekere angstaanval op myn neêr... dit te maken hebbend, met de volstrekte uitzichtloosheid van m'n carrière, misschien - ik zit wel weêr safe voor een jaar, maar wat voor toeren heb ik daarvoor mieten verzinnen, en wat moet ik het jaar daarnà doen? plus, daarbovenop, de noodzakelyke melancholie van het bestaan zonder meer... de onontkoombare vergeefsheid van alles...
dit noteer ik hier nu, om ook jou, o lezer, troost te bieden; opdat je zou begrypen: okay - ik sta niet alleen met die existentiële twyfels, het is voor iedereen eenzelfde harde stryd...
okay, tot zoverre...
maandag 28 mei 2018
agenda deze week
donderdagavond: regisseren musical in wechelderzande
vrydag overdag: naar de efteling
zondag 3 juni: de kleinste revue van vlaanderen, stadsmagazyn, keistraat antwerpen, om 15u.
iedere dag een gedicht
HET GEDICHT "JONGEN"
jouw grootouders
in de veranda
vergenoegen zich
aan jouw flinke postuur
en jouw kaarsrechte rug
in de deuropening
van de zomer zelf,
die fier is en trots
op jouw goeie karakter.
een zonnebloem, zo puur
en duurzaam en goedlachs,
als welgekomen muziek -
alleen jij redde destijds vliegen uit het bad!
en hier met ons praat je
zo rustig -
jij roept of vloekt bijvoorbeeld nooit!
jouw integere timbre
bezigt steevast
een weloverwogen woordenschat...
gemoedelijk en doordringend
is jouw warme genegenheid,
ons zo dierbaar.
kom gauw bij ons,
hier zitten bij ons, op deze bank.
een stevige bank is het.
een goeie leuning.
een goeie leuning.
column streekkrant editie kempen
DOLLEN MET MOLLEN
Zoals de Turnhoutse stadsdichter Wim Paeshuyse ons wel eens mededeelde op een optreden: nieuws uit Balen is altyd droevig nieuws. Omdat, in de kranten althans, onder iedere titel die je leest, meteen de locatie vermeld staat, waarover het artikel handelt. En zo kregen we dus ook vorige week weêr parmantig te lezen:"Vrouw Bankkaart Kwyt - Meteen 10.000 Euro Gestolen. Balen." Alsook:"Dak ingestort by verbouwingen. Balen." Op precies dezelfde manier lezen sommige krantenberichten uit Mol ook vreemd. "Voetbalveld Opnieuw Beschadigd. Mol." Of nog:"Aantal Trekvogels Drastisch Afgenomen. Mol."
Ook de naam "Zoersel" roept vraagtekens op. Van "Zoersel" heb ik altyd gevonden dat die doet denken aan een donkergroene, dun vermalen groentesoort. Hoe die dan zou smaken, kan ik niet zeggen, maar ik zou echtwaar niet schrikken als ik ooit op een dag, in een Kempisch restaurant, van een garcon te horen zou krygen:"Meneer, als deze soep niet helemaal naar je smaak is - dan kunnen wy daar wel alsnog wat extra zoersel in doen." Waarop ik dan, als man van de wereld, repliceren zou:"Dat hoeft niet - maar: by die Hoogstratense schorseneren zou ik wél zeker nog wat Witgoor lusten..." In Oosterloo roeren ze soms Zammel door de yoghurt... Dat Zammel heeft waarschynlyk een erg droge smaak, maar het is erg gezond (gezonde dingen moeten altyd een beetje vervelend zyn, is je dat al opgevallen?)
Tenslotte is ook Bevel wel een zeer vreemde naam voor een gemeente. "Ik wilde hier niet komen wonen," sprak de soldaat met spyt, "Maar," gaat hy voort, "Ik moést wel; immers: Bevel is bevel..."
column streekkrant editie antwerpen
SCHIPPERSKWARTIER
Onlangs had ik een geweldig gesprek met Luc Van Den Abbeele, de wereldberoemde slagery in het hartje van het Schipperskwartier. De zaak bestaat al sinds 1932, en Luc zelf, die het vak van zyn vader overnam, diende er sinds begin jaren zestig; met andere woorden, als er iémand is die de Antwerpse rosse buurt uit zyn broekzak kent, dan is het wel déze prepareerder van beuling en gebraad!
Hy weet te vertellen over alle mogelyk volksfiguren van eêrtyds. "Zot Jefke", een stoelenbinder, die geen kar op wielen had, maar een krat aan een touw, die hy onverdroten over het plaveisel sleepte, onderweg alle sigarettenpeuken oprapend. "Zwarte Willem", ook wel de "Bloedpens" genoemd, en "Fons", die met een nieuwe wagen reed, van merk naar eigen zeggen "een servolet." "Blonde Emma", die raamprostituee was tot haar tachtigste. Het onvergetelyk verhaal van "Krom Jetje"; een kleine kamerverhuurdster, die zelf op een bovenverdieping woonde; op een dag stond zy geleund tegen het raam naar buiten te kyken, maar gaf zy de geest - zo heeft zy drie dagen lang geheel dood tegen dat venster geleund gestaan, rechtop overeind.
Niet te vergeten dat prachtige verhaal van die Congolezen, die aanmeerden aan de Jordaanskaai. Ze kwamen terecht in het pandjeshuis "By Albert", gefascineerd door de Engelse wc's die er te koop stonden. Ze kochten zich ieder zo'n wc, droegen die op een kussen op hun hoofd naar hun boot - maar kwamen er exact één jaar later voor terug om te reclameren:"Je hebt ons bedrogen met die toiletten!! Na één dag waren die al vol!!"
Wat betreft rykdom aan volksverhalen, spant in Antwerpen het Schipperskwartier de kroon.
zondag 27 mei 2018
gelukkig, ik maakte nog eens een goeie beurt... intussen heb ik de teksten van steven leren kennen, we belandden ineens vaker samen in één line-up, zodat ik me daarop had kunnen voorbereiden... gelukkig...
werd door m'n gps langs de konynenpyp gestuurd; na exact één uur totààl stilstaan, dacht ik: ik ga langs lillo!! maar onvermydelyk kwam ik dan terecht op de baan naar de kennedytunnel; daar kregen we nog eens, op de kop af, TWEE UUR TOTALE STILSTAND! cadeau!!
had gelukkig m'n dostojevski by me; lezen achter het stuur.
conclusie: er moesten in de tunnel kennelyk een paar lampen worden vervangen...
als ik overdag ergens denk "daar ga ik straks naartoe", dan kan zelfs zo'n psychopatische file my niet tegenhouden, dwz ik moét my aan myn plannen kunnen houden of ik disfunctioneer.
speelt zich af in ekeren, in een ronduit zalige, zeer diepe tuin.
op de achtergrond een goeie vriendin van charlie en charlotte...
zaterdag 26 mei 2018
agenda
onderschat / overschat
overschat: dimitri verhulst
naar waarde geschat: moya de feyter
waar was je te vrydag
hy had geen stukken meer, op één pion na, en ikzelf had nog vyf pionnen én een koningin. terwyl ik hem troostend uitleg:"ach dave, tenslotte ben jy wél gewonnen, namelyk op moréél vlak," doe ik zo'n stomme zet, dat ik alsnog het onderspit delf!!
je ziet wel aan myn te spitse pionnen dat het in zekere zin een kinderachtige match was...
Abonneren op:
Posts (Atom)
