maandag 30 september 2019
state of being, 30 september 2019
nu al dagenlang, beste lezers, is het, van smorgens in de zeer prille vroegte tot savonds in het tàmelyk late vleêrmuis-uur, wanneer bedtyd zich aanmeldt als een harde duimspyker, één stevige kwestie van rechtopstaan en voort-arbeiden, zonder ophouden, dwz helemààl onafgebroken in het getouw, zonder tussendoor éventjes zitten, zonder àf en toe één minuutje uitblazen. en toch, toch huist ook hierin, wat ik u brom, een zeker plezier, toch wel... bvb: ik sta op om vyf voor zeven smorgens - maar: om halfzeven smorgens word ik reeds wakker - teneinde toch eerst nog iets te lezen, twintig minuutjes lang, in één of andere roman hier op de grond; pychologisch is die muisstille vryheid die je dààr dan aantreft, van een byna extatisch-religieus niveau...
een nadeel is dat ik, na een afkcik van zeventien jaar, gelyk terug zou willen beginnen te roken, ook dat nog. met name voor die éne cigaret per dag, die ene, middelbare school-cigaret van halftien savonds, in alle stille, meditatieve eenzaamheid op het bemotregende balkon, op de tweede verdieping; zacht inhalerend, traag uitblazend, die heilige grens tussen dag en nacht markerend... hoe kan ik het soort dagen als deze, overleven zonder zo'n cigaret...
afterLink .
een zoveelste cover die bewyst dat prince op den duur wel zyn pluimen verloor als producer, maar dus absoluut niét als composer en als lyricist....
zondag 29 september 2019
agenda dees week
woensdag: vergadering by m'n broêr serge en een curator, over een expositie rond circus bulderdrang in december
vrydag, 4 october:"de kempenkrak", live in "de ploeg", retie
zaterdagmiddag: publiek spelen op een boekvoorstelling van diane broeckhoven
zondag, 6 october: regie "de oase van douz", van 11u tot 17u, kunsthumaniora berchem
alternatieve feiten
1. de bot, dwz de vis-soort, zwemt zywaarts.
2. de aziatische olifant is twintig maanden zwanger.
3. een standbeeld van een mens op een paard dat zyn beide voorste benen in de lucht heeft (steigerend), wil zeggen: die mens is gestorven in de stryd.
4. heft dat paard van zo'n standbeeld maar één been in de lucht, dan wil dat zeggen: die mens die op dat paard zit, is gestorven aan zyn verwondingen, nà de stryd.
5. heeft het paard allevier zyn benen op de grond, dan wil dat zeggen: de persoon die op het paard zit, stierf een natuurlyke dood.
6. in 1980 werd, in een ziekenhuis in las vegas, een gehele bende verplegers ontslagen omdat bleek, dat die mensen er al een tydlang de gewoonte op nahielden, weddenschappen af te sluiten over de vraag "welke patiënt gaat hier het snelst doodgaan."
state of being, 29 sept 2019
heftig weekendje achter de rug... vrydag overdag: de efteling, inclusief een zeer steile roetsjbaan, én angstaanvallen vanwege die naargeestige "holle bolle gys"; vervolgens, diezelfde uitputtende dag nog, maar dan savonds: giggen, voor een publiek dat nadien alleen maar zegt: als je for real speelt, wat voor een hemd ga je dan aanhebben? next, zaterdag overdag: twee columns ophoesten, door de slagregen heen myn dochter begeleiden naar de "reuzenstoet", en om vier uur smiddags weêr giggen (die gig verliep wel zeer lekker...); vervolgens: totaal onverwacht, juist wanneer je eindelyk in je ligzetel toefde, telephoon: metéén nog een tweede keer komen giggen, het publiek zit al klaar!; onderweg in de auto nog vlug je aller-moeilykste stunt-gedichten nog eens opfrissen. gelukkig: ook dié gig verliep uiterst behaaglyk, om niet te zeggen: droomachtig. en daarstraks, zondag, speciaal voor je schoonfamlie als gestreng veganist aanzitten aan een tafel vol vlees-crocketten en sandwiches met paardenhesp, die er enorm GOED uitziet... maar nu; nu is het zondag-avond, kwart voor acht... nu daalt de rust op ons neêr...
tussendoor voor myn werk voortlezen in herman brusselmans; het lachen is my zeer zeker vergaan, maar voorts gelykt het my feitelyk het best, om er voor de rest gewoon "geen mening" over te hebben. wat zou die mening van my er ook toe doen? al geloof ik wel, dat brusselmans' credo volstrekt maar dan ook volstrekt tegengesteld is aan het myne...
zaterdag 28 september 2019
waar was je te zaterdag
was de derde keer op ry; met als gevolg dat ik er nu een beetje begon "in te komen". tekst is maar één ding, de hele vraag hoé je die brengt is nog iets anders. iets dat je niet kan verzinnen, maar iets dat je moet laten groeien.
extra time
in pyjama
klaar om de kinderen in bed te leggen
eerste vrye avond in dàgen;
plotseling telephoon; "waar blyf je?"
&##§§!!!!! - - - -???
vergeten te noteren: woonkamer-optreden in de oudekerkstraat, vandaag, by een zekere kris verrelst.
"argllllll - secondje!! hou ze daar bezig!!! ik kom eraan!!!!"
oldschool
jowan petit en kik staan gas te geven in de scheldapen in 2005.
herinner ik my niks meer van...
boekbespreking
de vorige tekenaars die de blake&mortimer-serie hebben pogen verder te zetten na de dood van jacobs, hebben zich steeds zeer secuur naar de normen van jacobs omgeplooid, inclusief die knullige tekstvakjes, die stroeve actie-houdingen, die indringend okergele wanden van ondergrondse laboratoria. de twee jaar geleên overleden ted benoit was daarin de beste, al waren het juist zyn albums die het in de kritieken hard te verduren kregen. raar. en nu is daar de arrogante schuiten, om alle spelregels aan zyn laars en lappen, en met blake&mortimer te doen wat 'ie wil. hopelyk geen precedent? hoewel, alles by mekaâr: een zeer sfeervol boek is het toch geworden, beter dan een gemiddelde strip van schuiten zelf, die zyn styve, nodeloos gearceerde gezichten meestal combineert met voze, sentimentalistische scenario's.
filmbespreking
al maandenlang heb ik geen tyd, of anders alleszins geen geduld, om naar films te kyken; des te meer verontrustend dat ik nu toch wél, in één ruk, ook deel 3 van john wick tot my heb genomen. zelf ben ik een béétje intellectueel, en kan ik dat bandeloze geweld zodus met een esthetisch-ironische afstand gaêslaan - maar ik ril by de wetenschap dat al die vechtjassen en ander crapuul hierbuiten op straat, naar deze film kyken zonder post-modernisme. dat dàt soort gasten, het merendeel der kykers, dat onophoudelyk rondspattende bloed gewoon helemaal graaf vinden zonder meer, en die daags daarop ook zélf bushokjes gaan in mekaâr slaan. waarom heb ik wél, met veel plezier, naar die bloederige trash van john wick 3 gekeken, en niét naar een europese film met goed verzorgde dialogen, byna geen muziek, en langzame landschappen? ben ikzelf dan echt even erg als de wereld waarin ik leef?
column streekkrant editie antwerpen
LA ESTERELLA
Het leven wordt alsmaar duurder, en voor de eerste keer in myn leven heb ik er dit jaar, naast myn capriolen als columnist en als acteur, een extra part-time baantje moeten bynemen, met name als leraar Engels/Nederlands, in het onvolprezen Atheneum van Schoten. Dat is een harde switch, maar toch gaat die my moeiteloos af: doordat ik kracht put uit het lichtende voorbeeld, ons gegeven door de grootste zangeres die Antwerpen ooit zag: La Esterella. Het is dit jaar exact honderd jaar geleên dat deze nachtegaal geboren werd, op 7 mei 1919. Omwille van haar uitzonderlyk zware basstem werd ze wel eens de Vlaamse Zarah Leander genoemd, al was haar echte naam Esther Mathilde Lambrechts. Ze was de eerste echt Vlaamse zangeres ooit die internationale successen scoorde. En zulks niet dankzy, maar in weêrwil van haar ouders, die absoluut niet wilden hebben dat ze een zangcarrière zou beginnen. Maar ze werd ontdekt, waar anders dan in Zaal België? Tydens de oorlog werd ze gedwongen om in Duitsland te zingen, waar ze "die Kanone" werd genoemd, en na de oorlog was ze aldoor te gast op de BBC, maar ook in zalen in Noorwegen, China en Brazilië. Een aangrypend detail: toen, in 1962, haar echtgenoot overleed, die haar aldoor met hand en tand had bygestaan, stopte La Esterella eenvoudigweg met zingen - om, voor de komende twee decennia, tot aan haar pensioen, aan de kost te komen als een doodeenvoudige secretaresse. Is dat niet ongelooflyk? Die nederigheid, die eenvoud? Pas op haar 63e, nà haar pensioen, begon ze opnieuw een zangcarrière... Opnieuw zeer glorieryk... Het leven kan steeds alle kanten op...
column streekkrant editie kempen
KIPPEN INVASIE
Het leven is een lach en een traan, ook voor Kempenzonen en -dochters, die bekendstaan om hun gevoel voor overdryving. Het voorbye weekend hadden we gigantisch veel plezier in de hallen van Golfclub Witbos, met de indoor-editie van het Olensfest (welk feest, niet toevallig, samenvalt met de Oktoberfesten in München.) Vooral zeer lollig was de deejayset van (op die manier is het juist gespeld) DJ Fleddy Melculy. Maar tegelyk huiverden we rond diezelfde tyd, met name om de kettingbotsing die iets verderop plaatsgreep, op de Geelseweg, waar twee stevige personenwagens en een gigantische vrachtwagen als blikjes op mekaar inbeukten - gelukkig geraakte niemand gewond.
Toch is het in de Kempen vooral Hommeles, op het moment. In Herentals werden, door de Antwerpse provincie, zonet alle nodige vergunningen toegekend, die de bouw goedkeuren van een kippenstal in Herentals, om onderdak te gaan verlenen aan maar liefst 14.000 biokippen. De buurtbewoners vinden dit uiteraard zeer erg; een kip is gezellig, maar 14.000 kippen is een beetje veel. Wat, als op een maanverlichte middernacht pakweg de helft daarvan ontsnapt? Dan heb je mooi 7.000 kippen in je voortuin. Teveel voor op een selfie, te weinig voor het Guinness Book of Records. Dit is ook verontrustend nieuws voor de zogenaamde Krombenders, dwz de inwoners van Poppel, die al jaren vechten tegen de komst van een pluimveebedryf aan de Beekseweg, waar een overyverige boer twee stallen wil optrekken, voor (je leest dit goed) 150.000 zogenaamde vleeskuikens. Dierenrechtenorganisatie Animal Rights probeert dit al jaren tegen te houden, maar helaas: de kippen zyn al onderweg.
vrijdag 27 september 2019
waar was je te vrydag
vooral m'n dieet erg onder druk, by het zicht op al die smeuïge braadworsten, patatfriet en kebab...
toch goed nog 'ns samen met ons viertjes...
evening
(natuurlyk alwéér een af-gryse-lyke photo...)
de commentaar nadien was eigenlyk vooral dat ik andere kleêren moet dragen... ...
donderdag 26 september 2019
agenda
zaterdag van hetzelfde, maar dan om 16u, in de buurt van de montebellostraat.
belangstellenden mail vitalski3@gmail.com
meêdeling, ad valvas
myn excuses voor de nu al weken voortdurende schabouwelyke wan-kwaliteit van myn photo's, veroorzaakt wordende door de gebroken lens van myn samsung. de redactie is hard bezig aan een oplossing maar vergt geduld...
vroege avond
naar daar gechauffeerd door steven naus, plus samen met de hier naar binnen stappende els crawls.
de gig verliep goed, zo nu nog twintig keer spelen en het is helemaal klaar... vier keer in october, zes keer in, twee keer in het te drukke december, acht keer in januari...
vooravond
avond
heden schryven we kwart na tien, en nog steeds roept vanuit haar slaapkamer mollie lastig te doen... rocco james conan sliep ook pas rond twintig voor tien...
godverdomme morgen staat daar ook nog de efteling op het programma???
where is my mind...
Ooh, stop
With your feet on the air and your head on the ground
Try this trick and spin it, yeah
Your head will collapse
But there's nothing in it
And you'll ask yourself
Try this trick and spin it, yeah
Your head will collapse
But there's nothing in it
And you'll ask yourself
Where is my mind?
Where is my mind?
Where is my mind?
Way out in the water
See it swimmin'
Where is my mind?
Where is my mind?
Way out in the water
See it swimmin'
I was swimmin' in the Caribbean
Animals were hiding behind the rock
Except the little fish
But they told me, he swears
Tryin' to talk to me koi koy
Animals were hiding behind the rock
Except the little fish
But they told me, he swears
Tryin' to talk to me koi koy
Where is my mind?
Where is my mind?
Where is my mind?
Way out in the water
See it swimmin'
Where is my mind?
Where is my mind?
Way out in the water
See it swimmin'
With your feet on the air and your head on the ground
Try this trick and spin it, yeah
Your head will collapse
If there's nothing in it
And you'll ask yourself
Try this trick and spin it, yeah
Your head will collapse
If there's nothing in it
And you'll ask yourself
afterLink .
mccartney wordt oud; en droomt nu alsmaar vaker van john lennon... dat vind ik een ontroerende gedachte...
state of being, 26 september 2019
moest voor de dovo gisteren op zeer snelle tyd een "persoonlykheidstest" invullen. eindresultaat: met stip helemaal bovenaan stond genoteerd dat ik uiterst conservatief ben. dat stond echt helemaal bovenaan. en daar kan ik my ten zeerste in vinden. kyk ook maar naar deze blog hier zelf; al 14 jaar aan één stuk door iédere dag zo'n bunnie, iédere dag zo'n "prent vd week", iedere dag zo'n state-of-being; je denkt toch niet dat dit ooit nog zal veranderen?
op twee: empathisch.
op drie: onhandig.
damn, die tests van tegenwoordig die kunnen d'r wat van...
dreamer
tine linkie toy gaf my een soort van vitamines, waardoor je de gehele tyd moest springen. je kon niet meer stappen, aldoor springen. tof, maar ergens ook jammer; "ik was liever nuchter gebleven"; "het aldoor zo heel erg nuchter zyn, was juist zo byzonder." // ik had een sterrenkyker. die lag op een schab. maar dan viel die tegen de grond.// in myn ochtendlyke krabbels lees ik hier ook nog iets, dat kik ni meer kan ontcyferen:"test louis schrappen".
Abonneren op:
Posts (Atom)
