eersteklas nachtmerrie. met myn ouders, myn broêrs en myn zussen was ik in houten tuinhuizen op vacantie aan een bosrand in ninove. tweemaal na mekaâr kwam myn broêr serge uit dat bos vandaan met bloed op zyn gezicht; in dat bos verbleef er een bende geweldenaren, die iederéén die daar durfde te komen, op deze manier toetakelde. die tweede keer liet ik het er niet by, en belde ik de politie. die organiseerde een confrontatie met die schurken, aan myn voordeur. later werd myn schrik bewaarheid en zag ik vanuit myn huis het grotere, centrale huis in lichterlaaie staan. daar was onze gehele huisraad. iedereen, myn ouders maar ook myn tantes etc, waren druk doende, uit het huis te redden wat er te redden viel. ook zelf trotseerde ik, eigenlyk met weinig schrik, de vlammen, om op de eerste verdieping uit een houten ladekast (àlles was van hout) myn vele manuscripten en notities en andere papieren in zakken te steken en naar buiten te dragen. het vuur was weelderig maar er scheen toch flink wat gered te kunnen worden. hoofdbekommernis was evenwel dat die pyromanen die dit hadden gedaan, to het eind der tyden een bedreiging zouden blyven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten