state of being, 21 juni 2021

zoals altyd veel te vroeg wakker geworden, en dan toch maar beginnen te arbeiden. vervolgens evenwel nooit meer met dat arbeiden, op een ogenblik tussendoor, willen ophouden; aldus van acht uur smorgens tot zes uur savonds non-stop aan m'n laptop gehangen, zwetend in die draaikolk van die oneindige toneel-transcripties... fyn in de tuin, in die stille, softe driezit; maar het wreekte zich: in de vooravond overviel my een boosaardige reeks duizelingen, een halve beroerte... ik kon niet meer ademen en niet meer overeind geraken...

    om eerlyk te zyn, dacht ik tegelyk ergens ook wel: oké, kom my maar halen...

    zomaar thuis, in de tuin, op een warme, windstille zondagnamiddag achterover schuiven en verdwynen; er zyn ergere manieren...

   en afleiding is er nergens, myn hobbie is lezen. als je zoveel aan het schryven bent geweest dat je oogbollen dansen, dan is lezen niet echt dé perfecte remedie...

    het voetbal, ten slotte, trok op weinig; italië - wales; de fifa zou moeten zeggen: als het zo zit, mogen jullie toch niét overgaan; jullie moet toch wél nog een béétje rennen en koppen... ga allemaal maar terug naar huis...