onderweg in de auto kon ik ook weêr lekker voort-oefenen op "beuling met appelmoes", dat binnenkort ineens weêr speelt, en dat dus totààl vanonder het stof moet.
wat myn "carrière" meer algemeen betreft, schyn ik weêr op een niveau te mogen geraken van rustige aanvaarding - wat inderdaad nog wat anders is dan "extatisch contentement", maar zo is het. gedurende de lockdown waren velen van ons misschien ergens, automatisch, op een soort van "shift" beginnen te hopen; inmiddels begryp ik dat alles, nog in het beste geval, zal voortgaan zoals het ging - dat is goed.
voorts, nog meer gisteren, urenlang reeksen enveloppen beginnen voor te bereiden; subiet ik immers naar frank zorro kunnende, om myn nieuwste boekje te gaan afhalen: "ysberen kunnen skateboarden - encyclopedie van vreemde feiten".
in stukjes van één kwartier volg ik de film "the irishman", alweêr scorcese, en lees ik drie strips door mekaâr; een van michel vaillant, een van "alex senator", en nog steeds dat best lyvige napoleon-boek...
jowan petit belde my op rond twee uur snachts - maar ik kon niet opnemen.
dat was gisteren; nu, hieronder, vandaag...
myn rechtse oor doet een béétje pyn, al enige dagen lang.
de junkies van schuins-hier-tegenover léven nog, hun raam staat aldoor open en er hangt een plastic-zakje aan de klink van dat raam, en soms vernémen wy ze héél even kwaad roepen - maar globaal genomen, houden zy zich gedeisd; het agentenbezoek heeft zyn werk gedaan.
ook de werklieden van hiernaast durven hun radio kennelyk niet meer aan te zetten...
mollie was de gehele dag doodziek; om het halfuur kotsen, om de drie kwartiers beven. wenen van ellende, omdat ze naar school wil (tamelyk extreme vorm van fomo).
in de namiddag die twee uurtjes engelse les, aan 3 en 4 a.s.o., waren fantastisch, twee enorm fyne klassen, gemoedelyk en arbeidzaam tegelyk...
zon.
schoenen teruggevonden van vorig jaar; nog zo goed als nieuw, want nog maar amper gedragen...
rocco james conan is aan het gamen met een headset op...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten