ik ken en heb ook wel al die bezwaren tegen spielberg, maar byvoorbeeld in deze film bezondigt hy zich ten minste niet aan de drang om monumentaal te willen wezen, wat een verademing is na de voorbye twee scorceses die ik zag... het heet een toffe kunst om iets te maken dat zo pretentieloos "licht" is en gezwind... het thema van de imposteur ook minstens zo oud zynd als het theater van shakespeare, de "comedy of errors", en in zyn naïef vertellen over het aangroeiende fortuin van een sympathieke bedrieger heeft spielberg hier ook iets van dickens, echt...
dat de ene acteur een "goed acteur" is en de andere een "slecht acteur", geloof ik maar half; voor het grootste deel hangt zoiets van de regisseur af; maar die tom hanks, die lust ik echt niet, die vind ik echt té eendimensoniaal... lykt meer op een cd&v-politicus dan wat anders. plus hy komt op een of andere manier ook altyd over alsof we nog in de jaren 80 zitten, voor muziek is dat soms tof, maar voor film is dat meestal minder...
nog een ander minpunt is dat byna alle vrouwen in deze film een schaapachtige rol hebben...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten