op straat wordt er een dood paard, met afgezette poten, ingeladen in een remork. een gruwelyk zicht, maar "het hoort erby". dan het ergere inzicht dat ook myn kinderen dit in de gaten hebben, die mede door het raam kyken. maar: ook zy blyven er gelaten onder. *** in een buitenverblyf in zuid-frankryk. een hoop jonge vrienden (die ik nochtans niet echt ken) logeren hier ook, en doen erg sociaal en gaan samen dit en samen dat doen; het op reis-zyn is tof, maar die grote drukte is absoluut minder. dan ontdek ik de bovenste verdieping, hier ga ik tenminste het hele weekend lang kunnen schryven. er liggen stapels boeken van myzelf. "ieder zichzelf respecterend auteur moet minstens één kast hebben met boeken die hy niet verkocht krygt." ik denk: da's een goeie slogan voor op een achterflap - en dan word ik wakker.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten