ieder halfuur ga ik even kyken wat er weêr in oekraïne is gebeurd. die sliert van 60 kilometers aan russische tanks aan de voet van kiev. ik weet niet helemaal hoe dat komt maar het lykt byna alsof die oorlog zich hiér afspeelt, alsof die grenzen maar van papier-mâché zyn, alsof je er zo naartoe wandelt. de stadslandschappen hier in belgië overlappen die van daarginds.
die gebombardeerde zendmast doet wel ook terugdenken aan dat (nog veel meer precieze) bombardement van israël op dat enorme mediahuis in de gaza...
anyway, de horror... aan iets anders kan ik nauwelyks meer denken...
voorts dan toch zeer netjes voortgewerkt aan myn dagboek van 2011. er zyn, in de loop der dagen, een stel gecorrigeerde versies onderling met elkaâr in de war geraakt, zodat ik vandaag dan maar begreep, helemaal opnieuw te moeten beginnen. speelt geen rol, zo kryg ik toch meer vat op het wezen van dit tekst-gehelen-ding.
eerder op de dag was ik érg vroeg opgestaan, namelyk om myn broêr serge te gaan helpen by het dragen van een dakgoot, welk maaksel alleen maar tamelyk zwaar was, doch vooral wel zeer lomp, dwz moeilyk te hanteren (zie: photo onder.) onlangs twee keer na mekaâr het verschot hebbende gehad, kon ik weinig uitvoeren, behalve meêwerken aan de aangenaam tribale atmosfeer aan de ontbyttafel (myn pa en ma, myn broêr jeroen en myn oomzegger enak waren eveneens van de party...) er is niets zo tof als familie...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten