velen, onder meer de motivational speacher genaamd grant cardone, beweren dit volgende: dat het, wanneer je depressief bent, altyd deugd doet om, in dat geval dan, ànderen te helpen.
dit is dikwyls een waarheid, dat klopt - doch: lang niet àltyd!!...
wat voor een gevoel houdt men eraan over als hy iemand hebt geholpen - die zich meteen daarop ondankbaar, of zelfs beledigend betoont? daar word je dan eventjes niet goed van...
"de moordenaar schreef een paar vreselyke kreten op de muur, met bloed genoteerd, een en al wraaklust; toch kon de detective ter plaatse niet anders dan constateren dat de moordenaar zich daarby, tot tweemaal toe, aan een onvergeeflyke dt-fout vergreep."
het probleem met de wet van murphy is, dat die nog véél te optimistisch is.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten