ik zong op een tuinfeest karaoke een paar blondie-liedjes, dat kwam pas echt goed met "sunday girl". een bepaalde vriendin van me die ik al myn hele leven aanbid maar nooit echt heb kunnen krygen, kwam met my meêzingen, dat werd erg intiem, ik zeg:"je hoeft die tekst niet helemaal te kennen, je kan desnoods in nep-engels de klanken gewoon meêzingen." het werd een soort minnekozen, dan zei ze: "zullen we nu dan maar gewoon gedurende één uur flink gaan XXX? of toch beter op een andere keer?" niet zonder de druk van myn quasi echtelyke verplichtingen hoor ik my zeggen: "toch beter nu meteen." we beklimmen de wenteltrap naar haar slaapkamer. een twintigjarige jongen die zogezegd myn zoon is, komt my achterna. hoe erg. dan zeg ik: "hey wy gaan eventjes gaan slapen, jy ook?" natuurlyk draait die zich om en gaat 'ie weg, wie wil er nu slapen zo op de middag... -haar slaapkamer is complete 'state of the art', adembenemend. door het raam het uitzicht op twee italiaans aandoende bergdorpjes, "je kan gewoon niet geloven dat we nu in brussel zyn." hoewel wel wellustig is dit toch veel meer een verliefde droom dan iets anders. inmiddels staat haar bed eigenlyk op een afgelegen gedeelte van een strand. "je ligt hier wel afgelegen maar éigenlyk slaap je, net als vroeger, gewoon op een plek waar wandelaars zouden kunnen voorbykomen." "so what..."
er komt inderdaad een vriend van haar langs - met een vliegende fiets. af en toe komt hy terug. "er gebeurt nergens wat." "als je opzichter wil spelen moet je naar gevààrlyke wyken gaan - maar daar knallen ze je meteen af, omdat ze je al van ver zien komen aan vliegen." waarom heeft hy die fiets nooit by zich, hy vliegt wel maar hy is altyd al afgstapt voordat hy zich aanmeldt...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten